Showing posts with label පරිවර්තන. Show all posts
Showing posts with label පරිවර්තන. Show all posts

Friday, November 14, 2014

ඔබ ජුපිටර් ග්‍රහයා මිලදී ගැනීමට කැමතිද?



                                       ඇත්ත වශයෙන්ම ඔහු කොපමණ 
 ශූර ලෙස  තම පරිසරයට අනුගත වීද කිවහොත් ශක්ති පරිනාමික 
ගුවන් නැවේ සිටිනා අධික උනුසුම්,ස්වේතවන් තාප ශක්තියක් ලෙස
 ඔහු  සැලකීම ඔහු හා ගනුදෙනු කරන ජීවින් අමතක කර දමා තිබිණි.
    තේජස විහිදුවන සුළු රන්වන් යටි රෑවුලකින් හා තද දුඹුරු නෙත් සඟලකින් යුත් ඔහුමුදුව මෙසේ පැවසීය.
         "අපට ඔබේ සැකය හා පසුබෑම  වැටහෙන නමුත්,මින් කිසිම හානියක්  වීමට ඔබට ඉඩ නොතබන බෑව් සහතික වෙන්න පුලුවන්.අප O- Spectra තරු පන්තියේ ග්‍රහ ලෝකයක වසන නිසා ඔබේ හිරුගේ උනුසුම හා ශක්ති ජනනය පවා අපට සෑහෙන්නේ නෑ. එමෙන්ම ඝන ද්‍රව‍යයෙන් තෑනුන ග්‍රහලෝක  අපට සම්පූර්නයෙන්ම ගන්තුකයි."
මිනිස් ජීවීන් වෙනුවෙන් ගනුදෙනු කරන්නා, ( සැමගේ එකඟතාව මත විද්‍යා ඇමති පත් කර ගන්නා ලදී)
              "නමුත් අපේ ග්‍රහ ලෝකය ඔබේ ප්‍රධාන  වෙළඳ මාර්ගයක් හරහා වැටී ඇති බව ඔබ පිළිගත්තා" යයි කීය.
    "ඇත්තෙන්ම ඔව්."

 "වෙළඳ මාර්ගයක ස්ථානයක් සතුකර ගනීම යනු,එහි යුධමය වටිනාකම වැඩි වීමයි.ඒ නිසා, අපේ පූර්ණ සහයොගය ඔබට ලබා ගනීමට නම්, ඔබට ජුපිටර් ග්‍රහයා අවශ්‍ය කුමන කරුණකටද කියා අපට නොවලහා පැවසිය යුතුයි."
                           සුපුරුදු ලෙසම, ඒ පැනය විමසන සෑම විටකම    මෙන් ව්‍යාජ රූපකයා ගේ මුහුන අඳුරු විය." එහි රහස්‍ය බව ඉතාමත් තීරනාත්මකයි. ලැම්බර්ජ් ලා...."

" හරියට හරි." විද්‍යා අමාත්‍යවරයා දෙඩීය.

 " ඒ වදන් නම් අපට ඇසෙන්නේ ඔබ හා ඔය කියන ලැම්බර්ජ්වරු අතර නුදුරේම ඇවිලීමට යන යුද්ධයක පෙර නිමිති වගේ."

  ව්‍යාජ රූපකයා හණික මෙසේ පැවසීය.
 " ඒ නිසා තමයි, අප ඔබට මෙතරම් විශාල මුදලක් පිරි නමනු ලබන්නේ.ඔබේ සෞර මන්ඩලයේ තවමත් ජනාවාස වී ඇත්තේ අභ්‍යන්තර ග්‍රහ ලෝක පමණයි.ඒවායින් අපට කිසි වැඩක් නෑ.
සමාවන්න මෙසේ පවසනවාට.අප ඉල්ලන්නේ, ඔබට කෙදිනකවත් විසීමට හෝ අඩුම තරමේ ගොඩ බැසීමටවත්  බැරි ජුපිටර් ග්‍රහයා පමණයි. ඒ ග්‍රහයා ඔබට පාලනය කළ නොහැකි තරම් විශාලයි." සරදම් සිනහවක් ඔහු ගේ තොලේ ලෙළදිණ.

 ව්‍යාජ රූපකයා ගේ හැසිරීම ගනනකට නොගත් අමාත්‍යවරයා, "ළඟදීම ජෝවියන් උප ග්‍රහයා ජනාවස වේවි" යැයි  තෙපළේය.
" ඊට අපෙන් කිසිම බාධාවක් හෝ විරෝධයක් නෑ.ඒවා ඔබ කැමති අයුරකින්, හැසිරවීමේ පූර්ණ නිදහස ඔබ සතුයි. ඒ සඳහා, ඔබට සිතාගන්නවත් බෑරි තරමේ, විශාල මුදලක් ගෙවීමට අප සූදානම්.අපට ඇවැසිතාවක් තිබුනි නම්ඔබේ කැමැත්ත නොවිමසාම, ජුපිටර් අප සතු කර ගැනීමේ හැකියාව අප සතුව තිබෙනවා. නමුත්, අනාගතයේ ඇතිවිය හැකි  නීතිමය ගැටළු මග හරවා ගැනීමට ඇවැසි නිසා තමයි, අප මුදල් ගෙවා, ජුපිටර් ග්‍රහයා ගේ නීත්‍යානුකූල භාරකාරීත්වය ලබා ගන්නට උත්සාහ කරන්නේ. මා කතා කරන්නේ හිතට එකඟව සම්පූර්ණ සත්‍යය."
  ඇමතිවරයා තම පැනය පුනරුච්චාරනය කළේය. "ඔපමන තදබල ලෙස ඔබට ජුපිටර් අවශ්‍ය ඇයි?"

"මේ  ලැම්බර්ජ්වරු....."

" ඔබ ලැම්බර්ජ්වරු සමග යුද වැදීමට යනවාද? "

" ඒක එහෙම....."
                                            
       "මක්නිසාද යත්, එය එසේ නම්, ඔබ ජුපිටර් මත කඳවුරු බඳීවි. එසේ කඳවුරු බැඳිමට ඉඩ දීම ගැන විරෝධය පාමින්, ලැම්බර්ජ්වරු, අපට ප්‍රහාරයක් දියත් කරාවි. ඉදින්, එවන් අවදානම් අවස්ථාවකට මුහුණ දිමට අප කොහෙත්ම සූදානම් නෑ."

"මම වරක් පැවසුවානෙ, ඔබ කිසි දෙයකට බිය විය යුතු නෑ. ඉන් ඔබට කිසිම හානියක් නැතත්, ලැබෙන ප්‍රති ලාභය ගිණිය නොහැකි තරම් විශාලයි. ඔබේ ලෝකයේ, වාර්ෂික බල ශක්ති පරිබෝජනය කෙතෙක්ද, ඒ හා සමාන ප්‍රමානයක් අඩංගු බල ශක්ති බහාලනයක්, වාර්ෂිකව ඔබට ප්‍රධානය කෙරෙනවා ඇති."

"අනාගතයේ වැඩිවන බල ශක්ති අවශ්‍යතාවන්ටත් සරිලන තරමේ?"
 " සත්තකින්ම ඔව්. වත්මන් ප්‍රමාණයට වඩා පස් ගුණයකටත් වැඩියෙන්."
" හොඳයි. මා කලින් පැවසූ ලෙස, රජයේ ඉහලම තලයේ නිල දරුවෙක් නිසා, ඇවැසි තීරණ ගැනීමේ බලය මා සතුයි. නමුත්, මට අවැසි ඕනෑම දෙයක් කිරිමට තරම්, අසීමිත බලයක් මා සතු නෑ. 
 මට ඔබේ වදන් විශ්වාස නමුත්, ඔබට ජුපිටර් අවශ්‍ය කරුණ, නිසැකවම දැන ගන්නා තුරු, ඔබේ කොන්දේසි වලට එකඟ වන්න බෑ.ඔබ අවංකව අදහස් ප්‍රකශ කරන බව අපට ඒත්තු ගියහොත්, රජයත්, ඒ හරහා ජනතාවත්, ඔබේ ගිවිසුමට එකඟ කරවා ගැනීමට මට හැකි වේවි.
නමුත්, කිසිම පැහැදිලි කිරීමක් නොමැතිව, මා තනි කැමැත්තට, ඔබ හා ගිවිසුමකට එලඹුනහොත්, මගේ තනතුරෙන් පවා මා පහ කෙරේවි.මුලු පෘතුවිය ම ඔබේ යෝජනාවලියට විරෝධය පාවි.
ඔබ වරක් පැවසූ ලෙස, ජුපිටර් බලෙන් අත්පත් කර ගැනීමේ හැකියාව  ඔබ සතු නමුත්, එහිදී ඈතිවන නිතිමය ගැටළු තත්වයන් නිසා ඔබ ඒ ක්‍රියා පිළිවෙත අනුගමනය කරන්න මැලිවන බව පවසා සිටියානෙ."

 ආරූඪ රූපකයා මුවෙන් අමුතු හඬක් පිට කළේය.


"ඔබ සමග මේ නිශ්ඵල වාද විවාදවල පැටලීමට මට කිසිම වුවමනාවක් නෑ.ලැම්බර්ජ්ලා..........." ඔහු එක්වරම තමා පවසමින් සිටි වැකිය ගිලගත්තේය.
         "ඔබ කියන ඕනෑම ලෙසකට පොරොන්දු වීමට මා සූදානම්."   


              සෑහෙන වේලාවකට පසු,නළලේ දා බිඳු,  තම සුදු පැහැ ලේන්සුවෙන් පිස දමමින්, වසර දහයකින් පමණ තුරුණු වූ වා සේ පෙනුමක් සහිතව ඇමතිවරයා කාමරයෙන් පිටතට පැමිණියේය. 


                     "ජනාධිපතිතුමා අනුමත කළ විගස, ඔවුනට එය ලබාගත හැකි බැව් මා පැවසුවා.නමුත්, එතුමා හෝ කොන්ග්‍රස් මණ්ඩලය  හෝ එයට එරෙහි වේවි යැයි මා කොහෙත්ම සිතන්නේ නෑ. මඳක් සිතන්න, මහත්වරුනි, අපට ඇවැසි විටක, රිසි සේ භාවිතයට, ඕඑනෑ තරම් බල ශක්තිය නොමිලේම. අපට  ජීවිතයේ කිසිම දිනක සිහිනෙන්වත් ගොඩ බැසීමට  නොහැකි, කිසිම ඵළ ප්‍රයෝජනයක් නැති ග්‍රහ ලෝකයක් වෙනුවෙන්!"

           ඒ වදන් පිට වනවාත් සමගම ආරක්ෂක අමාත්‍යවරයා කෝපයෙන් දම් පැහැ වූ මුවින් යුතුව, තම පු‍ටුව වේගයෙන් පසෙකට කර නැගිට සිටියේය.

            "මිසරට්වරු හා ලැම්බර්ජ්වරු අතර ගැටුමකදී පමණයි ජුපිටර් ග්‍රහයාගේ වැදගත්කම ඉස්මතු වෙන්නෙ. එවන් භාරදූර, තීරණාත්මක අවස්ථාවක, පක්ෂග්‍රහ නොවී  නොවි මැද පිළිවෙතක් අනුගමනය කිරීමට අප කළින්ම තීරණයක් ගත්තා. "
                 ." නමුත්........ එසේ යුද්ධයක් ඇති වන්නේ නෑ. ව්‍යාජ රූපකයා ඔවුනට ජුපිටර් අවශ්‍ය වන්නේ ඇයි කියා මා හා පැවසුවා.එය මා එක්වරම පිළිගත්තා.මා හිතන්නෙ, ජනාධිපතිතුමාත් ඊට විරුද්ධ වන එකක් නෑ. මහත්වරුනි, මා හිතනවා ඔබ සැමත් මෙම තීරණයට එරෙහි නොවෙයි කියා.මා ළඟ නව ජුපිටර් ග්‍රහයා වෙනුවෙන් සැලසුම්  තිබෙනවා."

කාමරයේ උන් සියල්ලෝම තම අසුන්වලින් නැගී සිටියහ.
  "අලුත් ජුපිටර් ග්‍රහයෙක්!" ආරක්ෂක ඇමති හුස්ම ඉහලට ඇද්දේය.

    "කලබල වන්න එපා මහත්වරුනි, අසුන්වල වාඩිගන්න. අලුත් ග්‍රහයා,පරණ ග්‍රහයාට වැඩි වෙනස්කමක් නෑ.මේ තියෙන්නෙ, ඔවුන්, අප වැනි ජීවීන්ට බැලීමට හැකි වන සේ නිර්මාණය කරන  ලද සැලසුමක්. "

ඔහු පිටපත දිග හැරියේය. එහි, එක් රූප සටහනක, සුපුරුදු ජුපිටර් ග්‍රහයා, එහි සිරස් රේඛා ත් සමග ඇඳ තිබිණි.විල්ලූද කාලවර්ණ අභ්‍යවකාශය පසුබිම් කරමින්, වැටී තිබූ, කහ,ළා කොළ හා ළා දුඹුරු පැහැ ගත් කුඩා හරස් තීරුවල, අතරින් පතර, සුදු පැහැ ගත්, දඟ කැවුන, සිහින් රේඛා වැටී ගියේය.  විවිධ වර්ණ ගත් ඒ තීරුවල, කෙනෙකුගේ කුතුහළය දනවන සේ, තැන් තැන්වල, කලු පැහැයෙන් දිස්වන විවිධ රටා නිර්මාණය කර තිබුනි.

      " මේ තමා ජුපිටර් ගේ දිවා කාලය දිස්වන හැටි." අමාත්‍යවරයා අනාවරණය කළේය.

      "ජුපිටර් රාත්‍රියට දිස්වන්නේ මෙහෙමයි." අනෙක් රූප සටහනේ, ජුපිටර්, කුඩා, තුනී හඳ පළුවක් සේ දෘශ්‍යමාන වී ඉතිරි කොටස, ඝන අඳුරේ ගිලී ගියේය. අඳුර මැදින්, පෙර රූප සටහනේ දිස් වූ අපූර්ව, කාලවර්ණ රටා, මෙවර, දිලිසෙන, තැඹිලි පැහැයෙන් බැබලිණ.



" මේ සළකුණු, හුදෙක් දෘශ්ටි මායාවන් පමණයි.ඒ නිසාම ග්‍රහ ලෝකය පරිභ්‍රමණය වීමේදී, ඒවා වෙනස් වෙන්නේ නෑ.ඒවා පවතින්නේ ග්‍රහයා ගේ අභ්‍යවකාශය කෙලවර. " විද්‍යා ඇමති කිය. 


 "ඒ  සළකුනු මොනවාද?" වාණිජ කටයුතු අමාත්‍යවරයාට දැනගැනීමට අවශ්‍ය විය. 
  "ඔන්න බලන්න." විද්‍යා ඇමති පැහැදිලි කළේය.

   "ඔවුන් ගේ ප්‍රධාන වෙළඳ මාර්ගයක් , අපේ සෞර ග්‍රහ මණ්ඩලය හරහා වැටී තිබෙනවා. ඒ මග හරහා දිනකට ඔවුන් ගේ ගුවන්  නැව් හතක් පමණ අපේ සෞරග්‍රහ මණ්ඩළයේ සැතපුම් මිලියන සිය ගණනක් දුරට  සංචාරය කරනවා. ඒ හැම අහස් නැවකම ඇති ඉතාමත් නවීන, ඉතා බලගතු දුරේක්ෂවලින්, අපේ සූර්යයාට අයත් ග්‍රහලෝක නිරීක්ෂනයට ලක් කෙරෙනවා.  එය ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන  සංචාරක ආකර්ෂනයක්. ඝන ද්‍රව්‍යයෙන් තැනුන ඕනෑම ග්‍රහ ලෝකයක් ඔවුනට ඉතාමත් විස්මය ගෙන දෙන සුළුයි.

 "අර කළින් දුටු සලකුණු හා මේ විස්තරය අතර ඇති සම්බන්ධය කුමක්ද? "

  " ඒ සලකුණුවලින් පිළිබිඹු වන්නේ ඔවුන්ගේ අක්ෂර ක්‍රමයක්. ඉන් පැවසෙන්නේ යහපත් සෞඛ්‍යයක් හා තාප ශක්තියක් වඩවා ගැනීම සඳහා මිසරෙට් ග්‍රහ ලොවේ අර්ගෝන් කඳු මුදුන් භාවිත කරන්න කියා."

" ඔබ අදහස් කරන්නේ ඔවුන් ජුපිටර් ග්‍රහයා බිල් බෝඩ් එකක් ලෙස යොදා ගන්නා බවද? " ආරක්ෂක ඇමති මේසයට මිට මොලවා තදින් ගසමින් කෑ ගැසීය.

 '"හරියට හරි.ලැම්බර්ජ්වරු නිපදවා ඇති අර්ගෝන් ටැබ්ලට් එකට විරුදුව තරඟ කරනු වස් මිසරට්වරු, ජුපිටර් ග්‍රහයා තම ප්‍රචාරණ කටයුතුවලට යොදා ගන්න හදන්නේ.ග්‍රහයා තමන් සතු කර ගැනීමට ලැම්බර්ජ්වරු ප්‍රයත්න දරාවි යන බිය නිසා ඔවුන් ජුපිටර් ග්‍රහයාගේ නයිතික හිමිකරුවන් වීමට වෙර දරනවා.නමුත්, ඔවුන්ගේ හා අපේ වාසනාවට, ප්‍රචාරණ මාධ්‍යයෙහි ලා මිසාරට්වරු තවමත් අඳ බාලයෝ."
   " ඔබ එසේ පවසන්නේ ඇයි?" අභ්‍යන්තර කටයුතු ඇමතිතුමාගේ  කුතුහලය උත්සන්න විය.

   "ඇයි කියන්නෙ? ඔවුන් ජුපිටර් ග්‍රහයා තම ප්‍රචාරණ කටයුතුවලට උපයෝගි කර ගත්තා විනා, අප ග්‍රහ පද්ධතියේ ඇති අනෙකුත් ග්‍රහයන් ගැන ඔවුන්ට අමතක වෙලා. ජුපිටර් බිල් බෝඩ්, අපේ සෞර ග්‍රහ මණ්ඩළය මෙන්ම, ඔවුන් ගේ ව්‍යාපෘතිය ද ප්‍රසිද්ධ කරාවි. නමුත්, ලැම්බර්ජ්වරු, අප හා මිසරට්වරු අතර වුන රහස් ගනුදෙනුව ගැන නොදැන, ඒ ගැන විචාරීමට පැමිණි විට, අපට හැකියි අපේ සෙනසුරු ග්‍රහයා ඔවුනට අලෙවි කිරීමට  එහි චිත්තාකර්ෂනීය මුදු  සමග. සෙනසුරු, එහි වළලු නිසා වඩාත් ආකර්ෂනීය ප්‍රචාරණ මාධ්‍යයක් වන බැව් ඔවුනට ඒත්තු ගැන්විය හැකියි."

                "ඒ නිසාම," මුදල් අමාත්‍යවරයා සිය දසන් දක්වා පුළුල් සිනහවක් නගමින් තෙපළේය. "එය, ජුපිටර් ට වඩා ඉහල මිලක් ගන්නා බව."

  සැවොම, ප්‍රීතිමත් මුහුනින්, හිස් වනා, එය අනුමත කළහ.

(A translation of the short story "Buy Jupiter "  by Arthur. C.Clarke.)


Friday, September 19, 2014

දිව්‍යමය රථය- - (part II)






http://gimannivannie.blogspot.com/2014/09/blog-post.html
(1 කොටස මෙතනින්.)


           දරුවා, මවගේ හා පියාගේ අසීමිත දෝශාරෝපණයට ලක්විය.   ඔහුට ඊට දඬුවමක් ලෙස, ලදරු කාමරයේ සිට, කවි පාඩම් කිරීමට අණ ලැබිණි. 
 "මට පිලිකුල් ඕනෑම කෙනෙක් බොරු කියන විට." උස් හඬින් ගිගිරූ පියා ඔහුට වේවැල් පහරින් සංග්‍රහ කළේය."ඔහෙ ඇති කරත්තයකුත් නෑ,පාලමකුත් නෑ, කඳු ගැටයකුත් නෑ. උඹ හරිම බොරුකාරයෙක්."    
       දරුවාගේ මව, තම වරද පිළිගෙන පියාගෙන් සමාව අයැද සිටිනා ලෙස, දරුවාට ආයාචනා කළාය.   
 නමුත් දරුවා එසේ කිරීමට මැලි විය. ඉලිප්පී ඇතී, වේදනා ගෙන දෙන වේවැල් පහර කැමෙන් පසු, කවි පාඩම් කිරීමට සිදු වුවත්,ඔහුගේ දිවියේ උත්කෘශ් අවස්ථාව, බොරුවක් බැව් පිලිගන්නේ කෙසේද?
                  හරියටම ඉර බසින ගොම්මනේ,   විනෝදකාමී, තරුණ කාන්තවක විසින්  පැද වූ රියක නැගී, දරුවා නිවසට ලඟා විය. රථයේදී, ඔවුන් දෙදෙනා මගීන් ගෙන යන විවිධ වූ රථ ගැන කතාබස් 
කළහ.ඔහු ප‍ටු මග ඔස්සේ නිවසට ලඟා වී හෝරා තුනක්වත් ගතවී නැතත්, ඇගේ මුදු හඬ, දැන් ඔහුගේ මතකයෙන් කොපමණ දුරස්ද?
                 දරුවාගේ සිතිවිළි, බිඳ දමමින්, මව කාමරයෙන් මෙපිට සිට, ඔහු ඇමතුවාය.
                               "ඔබේ කවි පොත ගේන්න."
කාමරයෙන් පිටතට ආ දරුවා, තම පියා, බොන්ස් මහතා සමග අමුත්තන් ගේ කාමරයේ සිටිනු දිටීය.

 "මේ සැපත් වන්නේ මහා සංචාරකයා!" දැත් දිගුකරමින් ඔහුගේ පියා පැවසූ උපහාසාත්මක වචන කාමරය පුරා සිසාරා ගියේය." ඔහු දේදුන්නකට ඉහලින් ගමන් ගත්තාලු"! දරුවා ලජජාවෙන් මිරිකෙමින්, පියාගේ සිනා හඬ  අසා සිටියේය. 
            "මේ සිදුවීම මට හරිම කුතුහලය ගෙන දෙන්නක්. චුදිතයා වෙනුවෙන් සමාව අයදින්න මට අවසරද?" බොන්ස් මහතා සිනාසෙමින් ඇසීය.
       "බලන්න. බොන්ස් මහතා කොපමන කරුනාවන්තද කියා."  ඔහුගේ මව කීවාය.
    කවි ගායනාවලින් පසු ඔහුට යාමට අවසර තිබෙනවා."
     "මම ඔහුව, මගෙ සහෝදරී ගාවට යවන්නයි බලාපොරොත්තුව. එවිට, ඔය ඇලි දිගේ බඩගාන එක සුව වේවි." 
              "හා, අපි අරඹමු". බොන්ස් මහතාගේ වදන් දරුවා ගේ කණට මීපැනි වත්කරන්නා සේ මිහිරි විය.
                      "Standing aloof  in giant ignorance."   
               "ඔයාටම හරියන කවිය. මම කෙදිනකවත් සිතුවෙ නෑ මේ කවියො ඇත්ත කියනවා කියා." පියා නැවතත් සමච්චල් කිරීම ඇරඹීය. "බොන්ස්. ඔබ ඔහුට ඇහුම්කන් දෙන්න. මම විස්කි බෝතලය ගේන්නම්."

"ඔව්. මම කීට්ස් ට කැමතියි.එහෙනම් අරඹමු."
සුලු මොහොතකට, දරුවා හා පැසුන මිනිසා කාමරයේ තනි වූහ.
                "Standing aloof in giant ignorance."
            "හරියට හරි. කුමක් නරඹන්නද?"   "ගැඹුරු සාගරයේ ඇති ඩොල්ඵින් කොරල් නැරඹීමට." දරුවා පිළිවදන් දිනි.ඉනික්බිති, ඔහු ඉකිබිඳීමට පටන් ගත්තේය.
 "චා, චා, ඇයි ඔබ හඬන්නෙ?"

"ඒවායෙන් විස්තර වන්නේ මා ගැන නිසා."
        බොන්ස් මහතා කාව්‍ය ග්‍රන්ථය පසෙකින් තැබීය.ඔහු සිතුවාට වඩා මේ සිදුවීම කුතුහළය දනවන සුළුය.
 "ඔබ ගැන? මේ කවිය විස්තර කරන්නේ ඔබ ගැන?"
    "ඔව්.බලන්න දිගටම කියවලා. 'අඳුරු වෙරලේ ආලෝකය පැතිරේ.බැවුම්වල මිනිස් පා නොගැ‍ටුණ හරිතවත් තණබිම් දිස්වේ'.              ඒ සියල්ලම සැබෑවක්. බොන්ස් මහත්මයා"

 පියවූ දෙනෙතින්, "මම සැමදාමත් එසේ සිතුවා" යයි බොන්ස් මහතා තොළ මැතිරීය.
            "එසේ නම් ඔබ මා කීදේ විශ්වාස කරනවද?  දිව්‍යමය රිය හා රියදුරා, කුණා‍ටුව හා ටිකට්‍ටු යන සියල්ලම සත්‍යයක් යැයි ඔබ පිළිගන්නවාද?"

"චා, චා. තවත් නම් ඔය පල්හෑලි එපා.මම අදහස් කළේ කවිය, සදාතනික සත්‍යයක් බවයි. දිනක, ඔබ වඩාත් ගැඹුරින් කව් හදාරන විට, ඔබටම එය වැටහේවි."
" නමුත් බොන්ස් මහත්මයා, ඒ සියල්ල සත්‍යයක් නම්?   'අඳුරු වෙරලේ ආලෝකය පැතිරිණ.' එය එන සැටි මා දු‍ටුවා. සුලඟ හා ආලෝකය."

"විකාර." බොන්ස් පිළිවදන් දිණි.
"අනේ, මා එහි නැවතුනා නම්! මගේ ටිකට්‍ටුව ඔවුනට බාරදෙන ලෙස, ඔවුන් මා පෙලඹවූවා.ගංගාවේ ලලනාවන් පවා එය ඉල්ලා ආයාචනා කළා.ටිකට්‍ටුව නැතිව ඔබට ආපසු පැමිණිය නොහැකියි. මොහොතකට, මට ඔවුන් සමග නවතින්නත් සිතුණා. මන්ද යත් මා කිසිදිනක එතරම් සතුටින් සිට නැති නිසා.නමුත්, මව හා පියා ගැන සිහිවූ විට, ඔවුන් සමග නැවත පැමිනීමේ අපේක්ශාවෙනුයි මා පැමිණියේ. එහේට යන මග, මගේ නිවස ඉදිරියේම තිබුනත්,මගේ මාපියන් එහේ යාමට අකමැතියි.                                 ඔවුන් 
   කිවූ ලෙසම, කිසිවකු මා ඇදහූයේ නෑ.බොන්ස් මහතා, ඔබ පවා අනික් අය සේම මා අවිශ්වාස කළා. ඉතින්, නැවත මට ඒ කඳු ශිඛරය නරඹන්න නොළැබේවි."
  


             " මා ගැන ඔබ කුමක්ද කීවෙ"? එක්වරම අසුනේ කෙලින් ඉඳගනිමින්, බොන්ස් විචාලේය.

 "ඔබ කොපමණ උගත්ද හා කාවය්‍යන් ගැන ඔබේ හසළ දැනුම පිළිබඳව මා ඔවුන්ට පැවසුවා."

 "සවස් යාමයේ මා, ඔබ ඇවිදින්න ගෙනයන්නම්. ඉර බසින විට , ප‍ටු ඇලියේ ඔබේ රථය සොයා අපි සැරිසරමු,පිස්සු කොලුවා!"
"දරුවා ප්‍රීතියෙන් උද්දාමයට පත්ව උඩ පැන්නේය.කාමරය වටා කැරකුණේය.බොන්ස් මහතාගේ වතට කල්පනාකාරි බවක් ආරූඪ විය.
"මට සතු‍ටුයි, ඔබ මා විස්වාස කිරීම ගැන. ඔබ මගේ වදන් පිළිගනීවි යැයි මා ඔවුනට කීවා."අපි, දේදුන්නට ඉහලින්රථයේ, නැග යමු."

              දරුවා,සාහිත්‍ය සංගමයේ සභාපති, කුතුහලයට පත් කරමින්, ගමනට සැදී පැහැදී සිටියේය.බකින්හැම් උද්‍යාන මාවතෙන් හැරී,කිසිවකුත් ඔවුන් නොදු‍ටු බැව් සැකහැර දැනගත් පසු, ඔවුන් හනික, ප‍ටු වීදියට පැණ ගත්හ.ඉර බැසයමින් තිබිණ.
 ඔවුන් කෙළින්ම පිවිසියේ, නවතා තිබූ,රිය අසලටය.

"දෙවියන්ටම ඔප්පු වෙච්චාවෙ!" බොන්ස් ගේ කටහඬේ විස්මය හා තිගැස්ම ගැබ් වී තිබිණි.
එය, දරුවා කැ‍ටුව ගිය රථය හෝ ආපසු පැමිණි රථය නොවීය.කලු,අලු හා සුදු පැහැයෙන් යුතු උසස්ම වර්ගයේ ජවාධිකයින් තිදෙනෙකු, යෙදුණ රථයේ සිටි, ගිලුන ඇස් හා පහලට තෙරපුන මුහුණක් ඇති රියදුරා, දෙවියන් ගැන කිවූ වදන් ඇසී,ආපසු හැරී බැලීය.ඔහු දු‍ටු පසු බොන්ස් මහතා කෑ ගසා, අනතුරුව වෙව්ලීමට පටන්ගත්තේය.
                         දරුවා රියට පැන්නේය.
          "මෙය විය හැකිද?" බොන්ස් විස්මපත් ව කෑ ගැසීය. උණ රෝගියෙක් මෙන් ඔහු තදින් වෙව්ලා ගියේය.
 "කිසිදිනක සිදුවිය නොහැක්කක්, සිදුවිය හැකිද?"
 "බොන්ස් මහත්මයා, විගස නගින්න.අලංකාර රථයක් නොවෙද?මේ තියෙන්නෙ ඔහුගෙ නම.  ඩා.....න්..... කවුද කියලා."

 බොන්ස් මහතා ද හනික රථයට පැණ ගත්තේය.සුළඟින් රථයේ දොර ඉබේම වැසිණි.
 "ඩා......න්, කෝ මට පෙන්වන්න. මගෙ දෙවියනේ! රථය ගමනාරම්භ කරනවා."
 "හුරා.." දරුවා උද්දාමයෙන් කෑ ගැසීය. 
              බොන්ස් මහතා වික්ශිප්ත විය.තමා පැහැරගෙන යනවා සේ ඔහුට දැනිණි.අඳුරු රිය තුළ, දොර අගුල සොයා ගැනීමට හෝ, තිර පහත් කිරීමට හෝ ඔහුට නොහැකි විය.ගිනිකූරක ආධාරයෙන්, හාත්පස විමසන විට, පිටත, රාත්‍රිය පැමිණ තිබිණ.රථය වේගයෙන් ගමන් කළේය.
             මනා ඉඩකඩක්  සහිත, විසල් හා සැම කොටසක්ම ඉතා සියුම්ව වද්දා, මනාව නිමකළ තිබූ රිය ඇතුලත  පිරික්සමින් " මේ නම් අමතක නොවන අත්දැකීමක්" යයි බොන්ස්  මහතා තොල මතුරා ගත්තේය.මේ අතරතුර, දරුවා,කෲශ වූ සිරු‍රැති රියදුරුගෙන් ටිකට්‍ටු දෙකක් ලබාගති. රියදුරා දු‍ටු බොන්ස් මහතා අසීමිතව කළබල විය. "ඒ කවුද දන්නවද?"රියදුරා කවුළුව වැසූ විගසින්, තැතිගත් ස්වරයකින්, ඔහු දරුවාගෙන් ඇසීය.
 "සර් ‍තෝමස් බ්‍රව්නිට තරම් මා ඔහුට ප්‍රිය නෑ. නමුත්, ඔහුත් ටිකක් ‍තෝමස් බ්‍රව්නි වගේ."

                "ඔව් නේද? එයා වගේ! අපූරුයි. නොදැනුවත්ව වුනත්, ඔබ මේ ශතවර්ෂයේ  සොයාගැනීම කරළා.ඒත් ඔබට පැවසීමට ඇත්තේ, ඔහු ‍තෝමස් බ්‍රව්නි වගේ කියා පමණද?  මා ඔබ විස්මපත් කරවන දෙයක් පැවසිමට යන්නෙ. ඔබට මතකද මගෙ පුස්තකාළයෙ රතු ලිලීමල් සීල් එක තබා ඇති ලොකු පොත්?ඒ සියල්ල රචනා කර ඇත්තේ ඔහු තමා."
         දරුවා නිසල විය. බොන්ස් මහතා කියූ කරුණ ධාරණය කරගැනීමට තරම් කාළයක් නිහඬව සිටි ඔහු, තවත් පැණයක් ඇසීය.
      "අපිට නැවත ගැම්ප් නෝනා ව දකින්න ලැබේවිද?"
 'මොන නෝනා?"

 "ගැම්ප් නෝනා හා පැරිස් නෝනා."
            "අප ඉදිරියේ ඉන්නවා මගේ පුස්තකාළයෙ වෙලුම් කළ ග්‍රන්ථ පබැඳූ මහා ගත්කතුවරයා. ඔබ මේ ඩිකන්ස් ගැනයි ඔහුගෙ චරිත ගැනයි කියවනවා."
 "මා ගැම්ප් නෝනා ව හොඳින් දන්නා නිසා ඒ ගැන කතා නොකර ඉන්න බැරි වුණා."

 "ඔබ මුළු දවසම ගතකලේ ඈ සමගද?"

 "අනේ නෑ.අප රේස් එකක් ගියා.මට කෙනෙක් මුණගැසුණා.ඔහු මාව රේස්කෝස් එකෙන් ඔබ්බට කැ‍ටුව ගියා ඩොල්පින් ලා පිනුම් ගසන සැටි බලන්නට."
   "ඇත්තෙන්ම! කවුද ඔහු?"
 "ඇචිලීස්.මා නම් ඔහු ඇමතුවෙ ටොම් ජෝන්ස් කියායි."
 බොන්ස් මහතා තදින් හුස්ම ඉහළ පහළ  හෙළීය. "දරුවො, ඔබ සියල්ල පටලවගෙන."
"බලන්න. ඔය අවස්ථාව උගත් කෙනෙකුට ලැබුණා නම්. ඔහු, ඔබ පවසන ඔය චරිත සියල්ල මනාව හඳුනාගෙන,ඒ එක් එක් තැනැත්තා සමග කතාබස් කළ යුතු දේ හොඳින් වටහා ගනීවි.  ඔහු, ගැම්ප් නෝනා හෝ පරිස් නෝනා සමග කාලය කා නොදමා හෝමර් හෝ මේ රථාචාරියා ලියූ දේ කියවා සෑහීමට පත් වේවි. බොලඳ ධාවන තරගවල නොයෙදී, ඒ වෙනුවට බුද්ධිමත් සංවාදවල නිරත වේවි." 

     "නමුත්බොන්ස් මහත්මයා,"දරුවා බැහැපත් ස්වරයෙන් කෙඳිරීය.ඔබ බුද්ධිමතෙක් බැව් මා ඔවුනට කීවා."
 "ඇත්ත. මා දන්නවා.අප එහෙට ලඟා වන විට මා ලැජ්ජාවට පත්වන ලෙස හැසිරීමෙන් වලකින ලෙස, ඔබෙන් ඉල්ලා සිටිනවා.ඔබ, වල්පල් දෙඩවීම හා ඔබ මොබ දිවීම නොකළ යුතුයි. නිහඬව,ම අසලින්ම ඉන්න. ඔවුන්, ඔබ අමතන තෙක්, ඒ අමරණීයයන්ගෙන්, ප්‍රස්න විචාරන්න එපා. return tickets   මා අතට පත් කරන්න.ඒවා ඔබ අතින් නැතිවෙන්න පුලුවන්."

 දරුවා නිහඬව, එහෙත් මදක් අසතුටින්, ටිකට්‍ටු දෙක ඔහු අත තැබීය.ඇත්තෙන්ම මෙහි ඒමට මග සොයා ගත්තේ දරුවාය.මුලින්ම, ඔහුව කිසිවෙකු විස්වාස කළේ නැත. නමුත් දැන්, ඒ මදිවාට, උපදෙස් වලට සවන් දීමටත් ඔහුට  සිදු වී ඇත.
              ඒ අතරතුර, වර්ෂාව නැවතී, තිර රෙදි අතරින්, සඳ රස් ගලා ආයේය.

"දැන්, දේදුන්නක් පෑව්වෙ කොහොමද?"

"මගෙ අවධානය බිඳින්න එපා.'" බොන්ස් මහතා තරහින් කීය."මා මේ මනස්කාන්ත දසුන තුල ධ්‍යානගත වී සිටින විට ඊට බාධා නොකරන්න.අනේ, මට මෙයට වඩා කරුණු කාරණා වැටහෙන, අනුන් ගැන මෙයට වඩා සිතන, කෙනෙක් සමග මේ මොහොත ගත කරන්න ලැබුනා නම්!"

 දරුවා තොල සපා ගත්තේය.මුළු ගමන පුරාවටම බොන්ස් මහතා ගේ උපදෙස් අනුව හැසිරීමට ඔහු තරයේ අදිටන් කර ගති.  පසුගිය වතාවේ, ඔහුගේ නව මිතුරන් අපහසුවට පත්වෙන්නට ඇති ඔහුගේ හැසිරීම් රටාව; එනම් දිවිලි පැනිලි, ගායනා කිරීම් මුලුමනින්ම නවතා දැමීමටත්, ඔවුන් ගේ නම් නිවැරදිව උච්චාරණය කිරීමටත්, තමාගේ ඉරියව් ගැන තදින්ම සැළකිලිමත් වීමටත්, හැකි සැම විටම මෞන වුර්ථය  ‍රැකීමටත් ඔහු ඉටා ගති.
 නමුත්, අහම්බෙන්, ඔහුගේ හිස වැදී,රියේ තිර රෙදි ඉහලට එසවුණ විට, දරුවා ගේ සියලු අධිෂ්ඨානයන්  සුළ‍ඟේ පාවී ගියේය.රථය ඒ වනවිටත්, සඳ කිරණෙන් නැහැවුණ,කඳු ගැටය   මුදුනටම ළඟා වී තිබූ අතර, තමා කළින් දිනක දු‍ටු ප්‍රපාතය,එහි පතුල සදාහරිත ගංගාවේ ස්පර්ශ කරමින්, ස්වප්නයක් සේ, නැගී සිටියේය.
  දරුවා නොඉවසිල්ලෙන් කෑගැසීය.

"අර බලන්න, කන්ද. ඔබට ඇසෙනවාද දිය පහරේ නවතම රිද්මය.බලන්න අර තැනිතලාවේ ගිනි මැල!"

 බොන්ස් මහතා වහා එදෙස බෑල්මක් හෙළා මෙසේ පිළිතුරු දිණි. "දිය පහර? ගිනි මැළ? මොනවද මේ උමතු කථා?කට පියා ගන්න. එහෙ කිසිත් දකින්නට නෑ."
            දරුවා බලා සිටියදීම හිරු එලියෙන් නොව, සඳ කිරණින් හා ගංගාවේ විසිරුණ දිය බිඳුවලින්, දේදුන්නක් නිර්මාණය වීම ඇරඹීය.

අසුන් තිදෙනා,තම පාද , දේදුන්න මත තැබූහ.දරුවා මෙතෙක් දු‍ටු, ඉතාමත්  චිත්තාකර්ෂනීය හා  ආනන්දජනක, දේදුන්න ඒ වුවත්  ඔහු එය ප්‍රකාශ කිරිමට මැලි වූයේ, බොන්ස් මහතා එවැනි දෙයක්  දු‍ටු බව නොපිළිගත් නිසාය.
       දරුවා, විවර වූ ජනෙල් කවුලුවෙන්, පිටතට නැමී, නිද්‍රාජනක දියෙන් නැගුන සංගීතය මිමිණීය.

 "The Prelude of Rhinegold!"     කවුද ඔබට එය උගැන්වූයේ?"

 බොන්ස් වහා ඇසීය. ඒ සමගම ඔහුද පහළට නැමුනේය.එසේ නැවෙනවාත් සමගම, ඉහලට ඇදගත් හුස්මෙන්, උගුරෙන් ව්‍යක්ත හඬක් නගමින් නැවත රිය තුළම ඇදගෙන වැ‍ටුණේය.සුදුමැලි මුහුනින්, ඔහු වෙව්ලීය.
"පාළම දු‍ටු විට ඔබේ හිස කරකැවෙනවාද?"
 "හිස කරකැවෙනවාද? මට මෙහි, තවත් ඉන්න බෑ.දැන්මම රියදුරුට පවසන්න මට ආපසු යා යුතු බැව්."
 නමුත්, රියදුරා හිස දෙපසට සැළීය.
 "අපි දැන් ආසන්නයටම පැමිණිලා.ඔවුන් සැම නිද්‍රාවේ. මා ඔවුනට අඬ ගසන්නද?ඔබ ගැන කලින් මා පවසා ඇති නිසා, ඔවුන් සැම, ඔබ දැකීමට තු‍ටු වේවි."

   
 "මා එනවා." කලින් ගත් සියලු තීරණයන් අමතක කරමින් දරුවා හඬ නැගීය. "මම ................ අර පෙර දිනක ආ දරුවා!"
දරුව නැවත එනවා."  හඬක් පැතිර ගියේය.   "දරුවා නැවත එනවා."බොහෝ හඬකින් එය ප්‍රතිඋච්චාරණය විය.
 "මා එන්නේ බොන්ස් මහතා සමගයි."
 සියල්ල නිහඬ විය.

 "හරි නම්  මා පැවසිය යුත්තේ බොන්ස් මහතා මා ද කැ‍ටුව එන බවයි." 
 නිහඬතාව තවත් ගැඹුරු විය.
 "අද ‍රැකවලා කව්ද?"
 "ඇචිලීස්."
 කඳු ගැටය අතරින් දිවෙන මාවතේ,දේදුනු පාලම නිමාව දකින තැන, කදිම පළිහක් දරමින් සිටින තරුණයෙකු ඔහු දිටීය. 
 "බොන්ස් මහත්මයා, හඳුනා ගන්න. පලිහක් අතැතිව මේ සිටින්නේ ශ්‍රේෂ්ඨ ඇචිලීස්."
 "මට ආපසු යන්න ඕනෑ." ඔහු කෙඳිරීය.
 දේදුන්නේ අවසාන කොටසත් දියව යත්ම,රථයේ රෝද, කඳු මුදුනේ නතර විය.විවරවුන දොරෙන් දරුවා එලියට පනිත්ම, රණකාමී ඇචිලීස් නැඹුරුව, දරුවා තම පළිහ මතින් ඔසවා තබා ගත්තේය.
 "ඇචිලීස්, අනේ " දරුවා ආයාචනා කලේය. "මා බොන්ස් මහතා තරම් උගත් හෝ බුද්ධිමත් නෑ.ඔහු එනතෙක් මදක් ඉවසන්න."
  නමුත් ඇචිලීස් ඔහුගේ වදන් නොතකා, දරුවා ත් සමග පළිහ ඉහලටම එසවීය.
  දරුවා,වීරයන් හා ගිනි ගන්නා නගරයන්, රනින් කැටයම් කළ මිදි වතු,තමා ගවේශණය කළ කඳු ගැටය හා එය වටකරමින් ගලා බසින් සදාතනික දිය දහර මූර්තිමත් කළ ඒ තේජානුසම්පන්න පළිහ මත වකු‍ටු වී විරෝධතා හඬක් පෑය.
 "නෑ, නෑ, මා නම් කොහෙත්ම මේ ගෞරවයට සුදුසු නෑ.මීට නියම සුදුස්සා බොන්ස් මහත්මයා."

නමුත් බොන්ස් මහතා කලේ නොකඩවා කෙඳිරි ගෑම පමණි.
 ඇචිලීස් තම හොරණෑව නාද කර,මහා හඬින්,"මගේ පළිහ මත කෙළින් සිටගන්න.", යැයි දරුවාට අණ කළේය.
 "බොන්ස් මහත්මයා, උරණ වන්න එපා.මා සිතාමතා සිටගත්තේ නෑ. එය ඉබේ වුණා.ඔබ ප්‍රමාද ඇයි? පිටතට විත්, ඔබ හොඳින් දන්නා, උතුම් ඇචිලීස් මුණගැසෙන්න."
 බොන්ස් මහතා වියරුවෙන් හඬ තැලීය.
"මට ඔය කියන කිසිවෙක් හෝ කිසිවක් පෙනෙන්නේ නෑ. මට ආපසු  යන්න ඕනේ." ඉනික්බිති, ඔහු රියදුරාට බැගෑපත් විය. "අනේ, මා බේරාගන්න.මට ඔබේ රියේ ‍රැ‍ඳෙන්නට ඉඩ දෙන්න.මා ඔබේ කවි පොත් වෙළුම් කර තිබෙනවා.ඔබේ කවි, සභාවල ගයා, ඔබට ගෞරව කර තිබෙනවා.මාව බේරා ගන්න කරුනාකර."
  රියදුරා මෙසේ උත්තර දිනි.
    "මම මාර්ගය පමණයි. අවසානය නොවේ. මම ආහාරය පමණයි. ජීවිතය නොවේ. දරුවා සේ තමා ගැන විස්වාස කර, නොබියව නැගී සිටින්න. මට ඔබ ගළවා ගත නොහැකියි.කාව්‍යය වනාහී ආත්මිකයි. ඊට ගරු කරන්නා ආත්මයට හා සත්‍යයට  ගරු බුහුමන් කළ යුතුයි."
                               බොන්ස් මහතාව ඉබේම අලංකාර රථයෙන් පිටතට බඩ ගෑවී ආයේය. මුලින්ම, මර බියෙන් විකුර්ත වුන, ඇරුන මුවෙන් යුත් ඔහුගේ මුහුණ ද, අනතුරුව, රියේ ඇන්දක්  තදින් මීරිකා ගත් අතක් හා වාතයට ගසමින් අනෙක් අතද එලියට ඇදිණ.ඉන්පසු, උරපතු එලියට ගෑටීය."මට ලන්ඩනය පේනවා" යයි මොරහඬ දෙමින්, ඔහු සඳ එලියෙන් පිරුන කන්ද මත වැටී,හරියකට වතුරකට වැ‍ටුනාක් මෙන්, ඒ අතරින් අතුරුදන් වී දරුවා ගේ දෘෂ්ඨි පථයෙන් ඈත් විය.  

 "බොන්ස් මහත්මයා! ඔබ වැ‍ටුනේ කොහාටද? මෙන්න, ඔබ පිළිගැනීමට සංගීතමය, ආලෝකවත් පෙරහැරක් පැමිනෙමින් සිටිනවා.එහි ඉන්නේ ඔබ හොඳින් කියවා ඇති ගැහැනුන් හා පිරිමින්. කන්ද හා ගංගාව අවදියෙන්. සාගරය ඔබ වෙනුවෙන් ඩොල්පින් අවදි කරවනවා. ඒ සියල්ල ඔබ නිසාමයි, බොන්ස් මහත්මයා."

    නැවුම් පත්වල පහස දරුවා ගේ ලලාටයට දැනිණ. කිසිවෙක් විසින් ඔහුට ඔ‍ටුන්නක් පලඳවන ලදී.

        kingston Gazette,  Surbiton  Times, හා     Raynes Park Observer  යන පුවත්පත්වළ පළවූ පුවතකි.

       අදහා ගත නොහැකි තරමට තැලී, පොඩි වී විකුර්ත  වුණ සෙප්ටිමස් බොන්ස් මහතා ගේ සිරුර, බර්මොන්ඩ්සි ගෑස් ආයතනය  ආසන්නයේ තිබී සොයා ගන්නා ලදී.මළ තැනැත්තා ගේ සාක්කුවල, රන් ආලේපිත පසුම්බියක් ද, රිදී සුරුට්‍ටු කවරයක් ද , ශබ්ද කෝෂයක් හා බස් ටිකට් දෙකක් ද විය.මේ අවාසනාවන්ත පුද්ගලයා ඉතා උස්  තැනක සිට බිමට වැටී ඇති අතර, මෙය අභිරහස් මරණයක් බවට සැක කෙරෙන නිසා, මේ පිළිබඳව පුළුල් පරීක්ශණයක් කිරීමට බලධාරීන් තීරණය කර ඇත.
                                     

                         නිමි.



( translated from the short story "The Celestial Omnibus" by E.M.Forster. )

   

 (මෙහි ව්‍යාකරණ දෝශ ඇත්නම් (විශේෂයෙන් න,ණ, ල, ළ) ඒවා පෙන්වා දෙන්නේ නම් ඔබට තුති.ඉන්, අනෙක් අඩුපාඩු පෙන්වා නොදිය යුතු බැව් කිසිසේත් අදහස් නොකෙරේ.)


(image is from Google.)
                  
The Prelude of Rhinegold -  ඔපෙරාවකි
               

               
                           

Saturday, September 13, 2014

දිව්‍යමය රථය

             








      සර්බිටන්වල බකිංහැම් උද්‍යාන වීදියේ නො. 28 හි විසූ දරුවා,


                           තම නිවස ඉදිරිපස ඉදිකර තිබූ පැරණි සංඥා පුවරුව ගැන පෙර සිටම සිටියේ කුතුහලයෙනි.ඔහු ඒ පිලිබඳව තම මෑණියන් විචාල විට ඈ පිලිවදන් දුන්නේ එය නොහික්මුන  ගැටවරයන් කිහිපදෙනෙකුගේ ක්‍රියාවක් බවත් පොලිසිය එය ඉවත් කිරීමට උනන්දු විය යුතු බවත්ය.එම පුවරුව සරදමක් සේ සිතීමට කරුනු දෙකක් තිබිණ.ඉන් පළමුවැන්න නම්  වැසූ පාරක් දෙසට ගමන් මාර්ගය ඊතළයකින් සලකුනු කර තිබීමයි. දෙවැන්න,  බොහෝ කල් ගතවීම නිසා  බොඳ වූ අකුරුවලින්  'දෙව්ලොවට' කියා ලියා තිබීමයි.
                 
           "ඒක ලිව්වෙ මොන වගේ අයද, අම්මෙ?"

                     "ඔබේ පියා නම් මට කීවෙ එක්කෙනෙක් විශ්ව විද්‍යාල සිසුවෙක් කියා. යම් හේතුවක් නිසා ඒකෙන් එයාව පැන්නුවට පස්සෙ එයාගෙ ජීවිතේ කාලකන්නි වුනාලු. ඔබ පියාගෙන් ඇසුවොත් ඔහුත්, මා කී දේ සනථ කරවි".

 සවස තේ පානයට පැමිනෙන බොන්ස් පවුලට කේක් පිළිගැන්විය යුතුව තිබුනේ දරුවා විසිනි.එබැවින් මව , හොඳ ඇඳුමකින් සැරසීමට දරුවාට අණකර ඔහු උඩුමහළට යැව්වාය.ගතට හිර කලිසම අමාරුවෙන් අඳිනා අතරේ, ඒ ගැන වැඩි විස්තර බොන්ස් මහතාගෙන් විමසිය හැකි බැව් දරුවාට සිහිපත් විය.  


         දරුවාගේ පියා ඉතමත් කරුනාවන්ත පුද්ගලයෙක් වුවත්, ඔනෑම කුඩා ලමයෙක්  තම කුතුහලය සංසිඳුවා  ගනු වස්  අසන නොයෙක් මාදිලියේ  ප්‍රශ්නයන්ට කඳුලු පනින තෙක් සිනාසුනේය. අනෙක් අතට, බොන්ස් මහතා කරුනාවන්තව සියල්ල සාවධානයෙන් ඇසීය.


 පල්ලියේ  හා සාහිත්‍ය සංගමයේ භාරකාරත්වය දැරූ ඔහු නගරයේ අළංකාර නිවසක විසීය.නගර සභාවේ අසුනකට ඔහු තරඟ කළ අතර නාගරික පුස්තකාළයටද නොමසුරුව උදව් කළේය. පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරු පවා ඔහු හමුවීමට ආහ.කොටින්ම කිවහොත් නගරයේ සිටි  බුද්ධිමත්ම  මිනිසා වූයේ ඔහුය.

නමුත්, සංඥා පුවරුව ගැන විචාල විට බොන්ස් මහතාට පවා කිවහැකි වූයේ, එය ශෙලී නමැත්තෙකුගේ විහිලුවක් බව පමනි.

 "අන්න හරි." මව සැණෙකින් පිළිතුරු දුන්නාය.
       "ඒ තමා ඔහුගෙ නම. මට අමතකවෙලා තිබුනෙ."

              "ඔබ කෙදිනක හෝ අසා තිබෙනවාද ශෙලී ගැන?"  බොන්ස්, දරුවා විචාරීය.
 දරුවා කනස්සල්ලෙන් මුව බිමට නැඹුරු කර ගත්තේය.  "නැහැ."




  "ශෙලීගෙ කාව්‍ය ග්‍රන්ථ මෙහි නැතිද?"
        "මොකද නැත්තෙ?" ගෙහිමි කාන්තාව නැවතත් පිලිවදන් දුන්නාය.
  අඩුම ගානෙ ඔහුගෙ කෘතීන් දෙකක්වත් මෙහි ඇති බව මට නිසැකයි. එකක් මගේ විවාහයේදී මට ලැබුන තිලිණයක්.අනෙක කුඩා අකුරින් මුද්‍රණය වූ කොපියක්."

මන්දස්මිත මුහුනකින් බොන්ස් මෙසේ පැවසීය. " ඔහුගෙ කෘතීන් ගනනාවක්මා සතුව තිබෙනවා."                    

 ඉනික්බිති, තම උදරය මත විසිරුණ කේක්  කුඩු පිස දමා ඔහු නැගී සිටියේ නිවෙස බලා යාමටය.

                 මවගේ ඉඟියකට අනුව, දරුවා ඔවුන් කැ‍ටුව උද්‍යාණයේ ගේට්‍ටුව අසලටම ගොස්, ඔවුන් නික්ම ගිය පසු, නැවත නිවසට නොපැමින, උද්‍යාන වීදීයේ ඈත මෑත බළමින් සිටියේය.

                      ඔවුහු උද්‍යාන වීදීයේ දකුණු පස නිවසක විසූහ.නො. 39 ට පසු එහි නිවෙස්වල ගුණාත්මක භාවය හා උසස් බව ඉතා වේගයෙන් පහළ ගියේය. නො. 64 නිවැසියන්ට මෙහෙකරු කාමර පවා නොතිබින. නමුත් මේ මොහොතේ, උද්‍යාන වීදීයේ නිවෙස්වල තිබූ උස් පහත්කම්, බැසයන හිරුගේ කසාවන් දීප්තියේ ගිලී අතුරුදහන් විය.
                 සිඟිති සියොතුන් ගේ කිචි බිචි නද අතරින් දරු පවුල් රකින්නන් ‍රැගෙන දුම්රිය, රිද්මයානුකූල ඝෝෂාවක් නගමින් සිල්වර් බර්ච් හා වුඩ් රෝස් ශාකයන්ගේ උදාරත්වයෙන්, සමස්ත සර්බිටන් පුරවරයේම සාඩම්බරය දෝතට ගුලි කරගත් ඇල්පයින් මිටියාවත හරහා ඇදි ගියේය.

           දරුවා තුල අසාමාන්‍ය හැඟීමක් ඇති කිරීමට මුල් වූ මේ කඳු අතරින් වැ‍ටුන දුම්රිය මග සැම දීප්තිමත්  දිනකම හරි හැටි විග්‍රහ කර ගත නොහැකි අමුතුම හැඟීමක් ඔහු තුල ජනිත කළේය.


ඔහුට ඇඬුම් ඒමට ආසන්න වන තෙක් ඒවා ඔහුගේ ඉස්  මුදුනේ සිට දෙපතුල දක්වා විහිද ගියේය.මෙදින එම හැඟීම වඩාත් තීව්‍රව ඔහුට දැනිණි.පාර පැන ඔහු අඳුරු ඇළියේ ඉදිරියටම දිව ගියේය. ප‍ටු ඇළිය වැටී තිබුනේ 'අයිවන් හෝ' හා බෙලා විස්ටා' යන නිවාසයන්හි උස් වූ තාප්ප අතරිණි. දුඟද හමන, යාර විස්සක් වත් දිගු නොවූ ඇලියේ කෙලවරට දරුවා ඉක්මනින් ලඟා විය.' මට ඔය ශෙලී කියන මිනිහට පයින් එකක් දෙන්න ඇත්නම්' ඔහු කෝපයෙන් හඬ නැගීය.ඒ සමගම තාප්පයේ අලවා ඇති කොල කැබැල්ලකට ඔහුගේ දෙනෙත් යොමු විය. ඔහු එය හඬ නගා කියවන්නට ගත්තේය.




                               S.AND C.R.C.C.
                  ප්‍රවාහන සේවා වෙනස්වීම් දැනුම් දීම  


             අනුග්‍රාහක භවතුන්ගේ හිඟකම නිසා අලුයම හා රාත්‍රී සේවා පමණක් ක්‍රියාත්මක වෙන බැව් කණගා‍ටුවෙන් යුතුව දැනුම් දෙමු. මහජනතාව තමනට රිසි පරිදි එය යොදා ගනිතැයි කල්පනා කරන පෙළඹවීමක් ලෙස, ප්‍රථම වරට, ආපසු පැමිනීමේ ප්‍රවේශ පත්‍රද එකවර නිකුත් කිරීමට  සමාගම තීරණය කර ඇති අතර  (එක් දිනකට පමණක් වලංගුය.)
      ඒවා රියදුරුගෙන් මිලදී ගත හැක.අනෙක් ගමනාන්තයෙන් ප්‍රවේශ පත්‍ර නිකුත් නොකරන බැව් මගීන්ට කාරුනිකව දැනුම් දෙන අතර ඒ පිලිබඳව කිසිම පැමිණිල්ලක් භාර ගනු නොලැබේ.එමෙන්ම මගීන්ගේ අතපසු වීම් හා අමනෝඥ  ක්‍රියා, හිම කුණා‍ටු, අකුණු ගැසීම්, ටිකට්‍ටු අස්ථාන ගත්වීම් හා
                 කිසිම දේව කෝපයක් 
        සම්බන්ධයෙන් සමාගම වග කියනු නොලැබේ.

      දැනගැනීම සඳහා. 



          දරුවා මෙම දැන්වීම මීට පෙර කිසි දිනක මෙම ඇලියේ දැක තිබුනේ නැත.ඔහුට රථය කුමන ඉසව්වකට ගමන් කරනවා දැයි අනුමාන කළ නොහැකි විය. ඔහු දැන්වීමේ අකුරු guess කරන්නට උත්සාහ දැරීය. ඇත්තෙන්ම S  යනු සර්බිටන් ය. R.C.C. යනු Road  Car Company බව ඔහු දනිතැත්,අනෙක්      සී අකුරෙහි අරුත නිගමනය කිරීම ඔහුට අපහසු විය. එය සමහරවිට Comby and Maldon  හෝ City විය හැකිය.

                අනෙක් අන්තයෙන් ප්‍රවේශ පත්‍ර නිකුත් නොකරන්නේ ඇයි? ඇරත් ගමනක් යන්න කදිම වෙලාව!

                                  මෙය ප්‍රයෝගයක් නොවේ නම්, තමා බොන්ස්ලාට සමු දෙන අතරතුරේ, රථය ගමනාරම්භ කළ යුතු බව ඔහු සිතීය.ඇලියට ලඟාවන අඳුර අතුරින් බිමට නැමී බැලූ විට, හරියටම කිව නොහැකි වුවත්,රෝද සළකුණුවලට සමාන යමක් ඔහු නෙත ගැටිණ. විමසිලිමත්ව බලා සිටියත්, ඇලියෙන් කිසිම රියක් මතුවූයේ නම් නැත.එමෙන්ම මින් පෙර කිසිම දිනක බකින්හැම් උද්‍යාන වීදීයේ රථයක් ගමන් කරනුද ඔහු දැක නැත.


ඔව්. එයත්,සංඥා පුවරුව, සුරඟන කතා හා තද නින්දේදී තිගැස්සී අවදිවන ස්වප්නයක් මෙන් මිථ්‍යාවක් විය යුතුය.
                                ඔහු ගැඹුරු සුසුමක් හෙලා ඇලියෙන් පිටතට පැමිනියේ, හරියටම ඔහු දෙසට ගමන් කරමින් සිටි පියා අභිමුවටය.

                           අහෝ! ඔහුගේ පියා කොපමණ නම් සිනාසුනිද?

                              "ටට් ටට් ටා...! අද නම් හොරේ අහුවුනා!                      හිමීට ඇවිද්දේ දිව්ය ලෝකෙට යන්න නේද? පව්.. මගෙ දුප්පත් පැටියා."


      පියා කියෙව්වේ, කඳුලු වගුරවමින්,  නැමී තට්ටම්වලට ගසා ගන්නා  අතරතුරේදීය. ඔහුගේ මව ද සිනාව යටපත් කරගැනීම නිසා මුහුනේ ඉපිලීමට තතනන මස්පිඩුවලින් හා ගැස්සෙන සිරුරෙන්, පඩි පෙළ මත සිටගෙන සැමියාට ආයාචනා කළාය. " අනේ බොබ්, ඔච්චර විහිලු කරන්න එපා.මාව මැරෙයි.ඔය අහිංසකයට ඉන්න දෙන්න."
                                        නමුත්, එදින මුලු සැඳෑ වරුවම පියාගේ සරදම් පැවතිණ. තමාවත් එහි ‍රැගෙන යන ලෙස, රතුවූ මුහුනින් පියා අයැදීය.ගමන වෙහෙසකර එකක්ද යන හා රියට ගොඩ වීමට පෙර කකුල් පිසදා ගතයුතුද  යන්න ඔහුට දැන ගැනීමට අවැසි විය.

                               දරුවා, හීන වූ දිරියෙන් හා කැලඹිලි සිතින්නින්දට ගියත්, තමා රථය පිලිබඳව කිසිවක් , කිසිවෙකුටත් නොපැවසීම ගැන නම් තනිව සතු‍ටු විය.එය ප්‍රබන්ධයක් සේ ඔහුගේ සිහිනවල වඩ වඩාත්  ජීවමානව දිස් වූ අතර සර්බිටන් හා එහි වීදි මායාවක් සේ හිතේ ඇඳී ගියේය.
                      පසු දින හිමිදිරි පාන්දර ඔහු කෑ ගසාගෙන අවදි වූයේ, ගමනාන්තය ගැන ඉඟියක් ඔහුට දැනුන නිසාය.

                                දැල් වූ ගිනිකූරු එලියෙන්, හිරු උදාවට තවත් අඩ හෝරාවක් පමණ ඇති බැව් දරුවා දැන ගත්තේය.‍රැයේ ලන්ඩන් නගරයෙන් ගලා ආ ඝන මීදුම සර්බිටන් නගරයත්  තම ග්‍රහණයට  ගෙන, හාත්පස ඝන අඳුරේ ගිල්වීය.                                   



 බසය, සත්‍යයක් ද යන්න කෙසේ හෝ සොය ගැනීමට අදිටන් කරගත් දරුවා, වහා ඇ‍ඳෙන් බිමට පැන, තමාම ඇඳුම් ඇඳ ගත්තේ,' ඇත්ත දැන ගන්නා තුරු කොහොමත් මා මෝඩයෙක් වෙනවනෙ' යයි සිතමිනි.ඉනික්බිති, ප‍ටු, අඳුරු ඇලියට ඇතුල් වන  පහන් කනුව අසල වීදියේ, සීතලෙන් ගැහෙමින් ඔහු සිටගෙන සිටියේය.

                     ඇලිය, අඳුරු ගතියෙන් යුත්, තරමක බිය උපදවන සුලු එකක් වූ නිසා,එයට ඇතුලු වීමට නම් කෙනෙකුට යම් තරම දිරියක් තිබිය යුතුය. ඇරත්, රථයක් නැවැත්වීම කෙසේ වෙතත්, හැරවීම නම් කෙසේවත් කල නොහැක.

                           තමා පසුපසින්, බර අඩි තබා එන පොලිස් නිලදරුවකුගේ අඩි ශබ්දය නොවන්නට,ඔහු, ඇලියට ඇතුල් නොවන්නට ඉඩ තිබිණි. ඊලඟ  මොහොතේ, ඔහු දිරිය වඩා ගෙන ඊට ඇතුල් විය.නමුත්, අඳුරු , පාලු, වීදියේ,  මුව අයා, යමක් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින මෝඩ කොලුවෙකු ඇරෙන්නට, එහි වෙනත් කිසිවක් තිබුනේ නැත.එය සම්පූර්ණ ‍රැවටිල්ලකි.

                        " මම අම්මටයි, තාත්තටයි, මේ ගැන කියනවා. ඒ අය දැන ගන්න ඕන මගේ මෝඩ කම් ගැන. ඇත්තට මම කොච්චර මෝඩයෙක්ද දිව්‍ය ලෝකෙට මගීන් ගෙන යන රථයක් ගැන විශ්වස කරන්න!"

                ඔහු නැවත හැරී, තම නිවස දිසාවට ඇවිද්දේය. ගේට්‍ටු පියන අල්ලා එය ඇරීමට තැත් කරන අතරතුරේදී, තම ඔරලෝසුවේ වෙලාව වැඩියෙන් දුවන බව ඔහුට සිහිවිය.ඒ අනුව, ඉර උදාවට තව මිනිත්තු දෙකක පමණ කාළයක් තිබේ.'අන්තිම සැරේටත් චෙක් කරල බලල හිත හදාගමු'ඔහු සමච්චලයට මෙන් ඇලියට ඇවිද යන අතරතුර සිතීය.


      නමුත්, මෙවර රථය, ඇලියේ නවතා තිබිණ.
   නොකඩවා ගමනේ යෙදීම නිසා,තවමත් හති හලන,ජවාධිකයින් දෙදෙනෙකු බැඳුන රථයේ,විසල්, ඉදිරිපස පහන් දෙකේ ආලෝකය, මීදුම කපාගෙන , ප‍ටු ඇලියේ බිත්තිවල වැදී, එහි මකුලු දැල් හා පාසි, සුරඟන ලොවක  සැරසිලි මෙන් සිතුවම් කෙරීය.රියදුරා, හිසේ සිට වසාගත් සලුවකින් යුතුව, සීතලට වකු‍ටු වී රියදුරු අසුනේ සිටියේ ප‍ටු ඇලියේ තාප්පයට මුහුණ ලාය.
                          රථය මෙතරම්, නිහඬව හා සීරුවෙන් ප‍ටු ඇලිය තුලට කෙසේ ගත්තේද හා එය ඇලියෙන් ඉවතට ගන්නේ කෙසේද යන්න පිලිබඳව නොතිත් කුතුහළයෙන්  දරුවා රියට ආසන්න විය.

                   "මට කරුනාකරල දැනගන්න පුලුවන්ද මේ අර දැන්වීමෙ කියල තිබුන රථයද කියා?"
                         දරුවාගේ චකිතය හා බිය මුසු කට හඬ අපිරිසිදු වාතයෙන් පිරුන ඇලියේ ‍රැව් දිණ.

                 "ඔව්. එය තමා." හිස නොහරවාම රියදුරා පිලිතුරු දුන්නේය.
                           
 මොහොතක නිහැඬියාවකි.දරුවා නැවත ප්‍රස්න කිරීම ඇරඹීය.
                  "මෙය පිටත් වන්නෙ කීයටද?"

                          "ඉර උදාවන විට"

                      "කොපමණ දුර යනවද?"
                          "මුලු දුරම"
   "මට යන්න එන්න දෙකටම මෙතනින්  ටිකට් ගන්න පුලුවන්ද?"

                            "ඔව්. පුලුවන්."


                "දැන්නම් මට එන්නම කියල හිතෙනවා."
  රියදුරා කිසිත් නොබිනීය.ඒ වෙනුවට හේ තිරිංග බුරුල් කළේය.දරුවා රියට පනිනවාත් සමගම රථය ගමන ඇරඹීය.
         දරුවාගේ සිතේ නැවත ප්‍රස්ණයක් පැන නැගිණ. රියක් හැරවීමට කොහෙත්ම ඉඩ කඩක් නොතිබූ ඇලියේ, රියදුරා තම රථය හැරෙව්වේ කෙසේද? ඇරත්, රථය නවතා තිබුනේ තාප්පයට මුහුන ලාය.
           නමුත් දැන්, දුඹුරු පැහැයෙන් කසාවන් පැහැයට හැරෙන මීදුම හරහා එය සාමාන්‍ය වේගයකින් ගමනේ යෙදේ.
                       රථයේ එකම මගියා ඔහු වීය. මනාව නිමකල රථයක් වුවත් එහි ඇතුලතින් දැනෙන සීතල හා නිතර භාවිතයට  නොගැනෙන වාහනයකින් හමන පුස් ගඳ, එහි තනිව ගමන කාංසියක් දැනවීය.


                                                                                                                                               නිවසේ,  උනුසුම් ඇඳ ඇතිරිලි, උනු උනුවේ දුම් දමන උදය ආහාර, දරුවාගේ සිතුවිලි දුබල කලේ තමා මෝඩ ක්‍රියාවක් කල බව සිතමිනි.තම මේ ගමන නො ආ යුතුව තිබූ බව ඔහු කනගා‍ටුවෙන්සිතිය.ඔහුගේ මාපියන් නම් ඔහු ගත් මේ තීරණය කිසිදා අනුමත නොකරනු ඇත.
 කාළගුනය අයහපත් නොවූවා නම් ඔහු නැවත මාපියන් වෙත යනු ඇත.
               අධික සීතලෙන් වැළකීමට ඔහු තම කබාය තවත් ඇඟට තද කර ගත්තේය.එසැනින් ඔහුට තම සාක්කුව දැනිණි.
                  ඔහුට තම පොකැට්‍ටුව අමතක වී ඇත.

"නවත්වන්න. නවත්වන්න" ඔහු මොර ගැසීය. 
                නමුත් නිවසේදී නිතරම අසන්නට ලැබෙන විනීත ගති පැවතුම් ගැන උපදෙස් සිහි වී රියදුරාගේ නමින්ම ඔහු ඇමතීමට රථයේ නාම පුවරුව දෙස නෙත් හෙලීය. "බ්‍රව්නි මහත්මයා, නවත්වන්න. අනේ, කරුනාකර නවත්වන්න"
             රියදුරා රථය නොනැවත් වූ නමුත්, කුඩා කවුළුවකින් ඔහු දෙස බැලුවේය. දරුවා පුදුමයට පත් කරමින්, ඔහු දෙස බලා සිටියේ,කරුනාවත්, නිහතමානි මුහුණකි.

                          "බ්‍රව්නි මහත්මයා. මුදල් පසුම්බිය අමතක වී ඇති නිසා ඔබට ගෙවීමට සතයක් වත් මා ලඟ දැන් නෑ. ඒ වෙනුවට මගෙ අත් ඔරලෝසුව ගන්න හැකිද කරුනාකර"?

                    රියදුරා මුවෙන් නොබැණම ටිකට්‍ටුව ඔහු අතට පත් කළේය. "සමාවෙන්න. අවසර පතට අය නොකලාට තුති." ඔහු කිසිත් නොදොඩා දරුවාට තමා අසලින් අසුන් ගන්නා ලෙසට සන් කළේය.

                      දෙදෙනා,  කහ පැහැයෙන්, ස්වේත වර්ණ ගන්නා ඝන මීදුම අතරින් රියේ ගමන් කළහ. දරුවා මුනිවත බින්දේය. "ඔබ මුල සිටම කලේ මේ ‍රැකියාවද?" 

                    "නෑ. මම මුලින් ශල්‍ය ශල්‍ය  වෛද්‍යවරයෙක්."

                      "ඉතින් ඇයි ඔබ ඒ ‍රැකියාව අත ඇරියෙ?ඔබ අසාර්ථක වුණාද?"

        "ශාරීරික රෝග සුවකරන්නෙක් ලෙස මා අසාර්ථක වුනේ, මගේ රෝගීන් මට කලින් පරලොව ගිය නිසායි. නමුත් ආත්ම සුව කරන්නෙක් ලෙස නම් මා නොසිතූ විරූ ලෙස සාර්ථක වුණා.මගේ හා අනෙක් වෙදදුරන්ගේ ඔසු අතර එතරම් වෙනසක් නොතිබුනත්, බොහෝ විට දුබල ආත්ම, ඒවායින් උගුරක් බී ප්‍රාණවත් වීමට රුචි කළා."

 මඳ විරාමයකට පසු, රියදුරා ගමනාන්තය ගැන බිඳක් දරුවාට හෙළි කළේය. නමුත්, ඔවුන් වැඩිදුර  කතා නොකළහ.
රියදුරා පැවසූ දෙයින් , තමා කළින් අසා තිබූ ශෙලී නමැත්තා  ගැන වැඩිදුර තොරතුරු අසන්නට ලැබිණ.

                      ඔහු ඉතා පරසිදු පුද්ගලයෙක් බවට පත්වි තිබූ අතර ඔහුටම කියා මගී ප්‍රවාහන රියක්ද තිබිණි. ප්‍රවාහන සමාගමේ සේවයේ යෙදෙන, එවන්, තව බොහෝ රියදුරන් ගැන, රථාචාර්යයා දොඩමලු විය.
                මේ අතර, මීදුම  මැදින් ආලෝකය කෙමෙන් වැඩි වර්ධනය වී ය.ඒ අතරින් යන විට දරුවාට දැනුණේ, තමන් වලාකුලු අතරින් යනවා සේය.

                     ප්‍රහේළිකාත්මක ලෙස,දෙහෝරාවක පමණ තැන් සිට, අසුන් දෙදෙනා කන්දක් නගින බැව් දරුවාට දැනුනේ, උන්, කොලරය මත බර දරා, රිය ඇදි නිසාවෙනි.ඔවුන් නගින්නේ රිච්මන්ඩ් වුවත් (බෑවුම් සහිත පෙදෙසකි) ඔවුන් ගත කල කාලය අනුව මේ වන විට එහි මුදුනට පැමිනිය යුතුවිය.සමහරවිට එය එප්සම් හෝ නෝත් ඩවුන්ස් විය හැක.නමුත්, ඔවුන් සිසාරා හැමූ සුලඟ, ඒ පරිසරයට වඩා බොහෝ සිහිල් බවක් පෑය.
   නමුත්, සර් බ්‍රව්නි, ගමනාන්තය ගැන තවදුරටත් මුනිවත ‍රැකීය.

    අකුණක් කෙටීය.

 "මගෙ දෙවියනේ! මේ ලඟම වැදුනෙ. හරියට කන්දක මෙන් දෝංකාර දෙන අයුරු."
ඔහු තම මව හා පියා ගැන සිතීය. කුණා‍ටුවේ හඬට සවන් දෙමින්, ඔවුන් රාත්‍රි ආහාරය ගන්නා අයුරු හා තම හිස් වූ අසුන  ඔහු මනසින් දිටීය. 

 ප්‍රස්න කිරීම්,බියවීම්, තර්ක විතර්ක හා සැනසිලි වදන් පැවසෙනු ඇති. නමුත් ඔවුන් දිවා ආහාරයට දරුවා බලාපොරොත්තු වනු ඇති. අනෙක් අතට, දිවා ආහාරයට හෝ සවස තේ පානයට නිවසට පැමිනීමේ  හැකියාවක් නැතත්, ඔහුගේ හිතුවක්කාර සවාරියෙන් පසු, නොවරදවාම, දරුවා,  රාත්‍රි ආහාරයට නම් නිවස බලා පිය මනිනු ඇති. ගත යුත්තේ කුමක් දැයි නිනව්වක් නැති මුත්, තම පසුම්බිය තිබුනා නම් ඔහු ඔවුන්   දෙදෙනාට යමක් මිලදී ගන්නේය.


    ශබ්දය හා ආලෝකය එකවර පිටවිය.පණ ඇතිවාක් මෙන් වලාකුළු වෙව්ලීය.රථය බිඳුන මීදුම් කැටිති පසුකර වේගයෙන් ගමන් ගති.
           "ඔබ බියද?" සර් බ්‍රව්නි විචාළේය.
 "බියවන්නේ කුමකටද, ඔබ සිටින විට? තව බොහෝ දුර යා යුතුද?"
  කම්මලක යකඩ තලන්නා සේ කන් බිහිරි කරවන හඬක් නගමින්,රත් පැහැ ගිනි බෝලයක් ඔවුන් නුදුරින් පුපුරා යත්ම, අසුන් නැවතුණහ.

    මුලු වලාකුළම පුපුරා හැලුණේය.
           "ඇහුම්කන් දෙන්න, සර්. බ්‍රව්නි, නෑ මං කියන්නෙ බලන්න. ඒ නම් ඇහෙන්නෙ දේදුන්නක් පායා එන හැටි."
          අසු කුරවල සිට ඈත  ක්‍රමයෙන් දියවන මීදුම දක්වා, වක්‍රාකාරව පුලුල් වෙමින්, දේදුන්නක් නැගී ඒම ඇරඹීය.

 "කොපමණ චමත්කාරජනකද? කෙතරම් සුන්දර පැහැයන්ද?එය නවතින්නේ කොතනින්ද?එය නම් මා දකිනවල සිහිනවල ඇති, ඇවිද යාහැකි දේදුන්නක් වගේ."
     දේදුන්නේ, පැහැය හා හඬ ක්‍රමයෙන් වැඩි විය.එය, ඇසට නොපෙනෙන තරම් විසල් පෙදෙසක් වසා ගත්තේය.වලාවෝ, එය හරහාත්, උඩින් හා යටිනුත්, පාවී ගියහ. අවසන, දේදුන්න, වලාකුළුවලට වඩා ඝන වූ යමක හැපී නතරවිය.

 "දරුවා ඈත මෑත බැළීය. "අර ඈතින් දිස්වන්නේ කුමක්ද?දේදුන්න ‍රැඳුනේ කුමක් මතද?" 
            උදෑසන හිරු එලියෙන් ඈත කඳු ගැටයක් වැනි යමක් දිස්විය. නැතහොත් එය මාලිගාවක්ද? අශ්වයෝ නැවත් ගමනාරම්භ කළහ. උන්ගේ කුර දේදුන්න මතින් පාවී ගියේය.

 "අර බලන්න."දරුවා විස්මිතව කෑගැසීය.




 



"අර ගුහාවෙන් එන හඬට ඇහුම් කන් දෙන්න. අර කඳු ගැටය මත මට මිනිසුන් හා ගස් වැල් පෙනෙනවා."
 "පහල බලන්න. දිව්‍යමය  ඇචිරොන්ට ඇහුම් කන් දෙන්න." සර් ‍තෝමස් බ්‍රව්නි සිහින් හඬින් කීය.

 දේදුන්නෙන් පිටවන ගිනිදලුවලින් වැසුන රියේ රෝද අතරින්,දරුවා දෙනෙත් දැල්වීය.
 ප්‍රපාතය පහව ගොස්ය. ඒ වෙනුවට, සදාතනික ගංගාව ගැඹුරේ ගලා ගියේය.හිරු කිරණ, හරිතවර්ණ පොකුනකට එළිය විහිදුවත්ම, එහි ගයමින්, කෙළිදොලෙන් සිටිනා ලලනාවෝ තිදෙනෙක් දෘශ්‍යමන වූහ.

 "දියේ සිටිනා ඔබට සුභාශිංෂන!" දරුවා කෑ ප්‍රීතියෙන් හඬ නැගීය."
 "පාලමේ ගමන් කරනා ඔබටත්, අපෙන් සුබපැතුම්." සංගීතයක් පාව ආයේය.  
 "ගැඹුරේත්,උස් තන්හීත්, දෘශ්‍යමාන වන්නේ, සත්‍යයම පමණි"

                      රථය ගමනාන්තයට ලඟා විය.

( දෙවන කොටස ඉක්මනටම.)




E.M.Forster ගේ  "The Celestial Omnibus" නම් කෙටිකතාවේ පරිවර්තනයකි.
(Images are from Google.)                                                      


  • Achiron  -       මිත්‍යා ගංගාවකි  -river of pain

  • Sir Thomas Browne- a famous essayist                                                        

                                                       

Friday, February 14, 2014

අඳුරෙන් මතුව ආ එලිය








              අපට යමක්  තේරුම් ගත හැකිවන්නේ, එය අපට  මනාව දිස්වන්නේ නම් පමනකැයි සමහරු පවසති. නමුත්, සරත් ඉර්තුවේ, එක් අඳුරු සැඳෑවක ඒ අදහස සාවද්‍ය බැව් මම පසක් කර ගතිමි. මගේ සුනඛ ‍රැළ ද එසේම සිතුවා නො අනුමානය.

                 අපි මුළු උදය  වරුවම පුහුණු වෙමින් සිටියෙමු.සමහර  නවක සුනඛයින්ට  බොහෝ වේලා දිවීම අපහසු වූයෙන් ඒ සීතල සැඳෑවේ විවේකයක් ගැනීම පිනිස නතරවීමට අපට සිදුවිය.
                   මම හුදකලා බිමේ ගිනි මැලයක්  ගසා ඒ අසල කුඩා කූඩාරමක් අටවාගෙන  නිදාගත්තෙමි.
  තවමත් හිමපතනය තදින්  නොවීම නිසා දිවිම සඳහා මා  සකසා ගත්තේ රෝද තුනක් සහිත කුඩා කරත්තයකි.ඒ හේතුව නිසා කැළය මැදින්, කොට  ඇදිමට යොදා ගත් පුලුල් මාවත් හා  පිට්ටනි වැනි විවුර්ථ ස්ථාන පමනක්  මේ කාර්යයට යොදා ගැනීමට මට සිදුවිය. නවකයින් අලස වීම වලක්වනු සඳහා උන් නොකඩවා පුහුනුවීම් වල යෙදවීමට මම අමතක නොකලෙමි. එබැවින්  අද අප ලඟා වී තිබුනේ මින් පෙර නොදිවූ මාවතකටය. 

                      කරත්තයේ මඩ හා වෙනත් අපද්‍රව්‍ය ඇලීම නිසා ගමන ඉතා දුශ්කර විය.  ගිනි  මැළයේ උනුසුමට ගුලි වී සැප නින්දේ ගතවුන කලයෙන් පසු අවදිවුන මා කරත්තයේ රෝදවලට ඇලී ගමන බාල කළ අපද්‍රව්‍ය සියල්ල ඉමහත්  ආයාසයෙන් ඉවත් කලෙමි.ඒ රාජකාරිය නිමා වන විට රෑ මැදියමද ඉකුත් වී හමාරය.නැවතත් පුහුනුව සඳහා මම සුනඛයින් කරත්තයට ඈඳුවෙමි. එක්වරම මා හිස් පලඳනාවේ සවිකර තිබූ  පහන නිවී ගියේය. බල්බය මාරු කලත් හරි නොගිය තැන, මම අලුත් බැටරියක් දමා පහන දැල්වීමට ගත් උත්සාහය ද ව්‍යර්ථ වූයේ වයර්වල  දෝශයක්  ඊට වගකිය යුතු නිසාය.

                                   වෙනත් විකල්පයක් නොවූ තැන, නැවත නින්දට යාමට සිතුවත්, කරත්තයට ඈඳූ සුනඛයින් නොඉවසිල්ලෙන් කෙඳිරි ගාමින්, කරපටි කඩාගෙන ඉදිරියට ඇදෙන්නට යත්න දරමින් සිටියහ. ඕන දෙයක් වෙච්චාවේ යි සිතා  මම බල්ලන් කරත්තයට සවි කර තිබූ ‍රැහැන් බුරුල් කලෙමි. බල්ලෝ හැල්මේ ඉගිලුණහ. මහ ‍රැ කලුවරේ බලු ‍රැළක්  දුවවනවාට වඩා දුෂ්කර දෑ මින් පෙර මා කර ඇත.
                   නිවී යන ගිනි මැලයේ ගිනි පුලිඟු එලියෙන් මෑත් වූ සැනින්ම අපි ඝන අඳුරේ කිමිදුනෙමු.මග පෙන්විමට ඉමහත් උපකාරී වන හිස් පලඳනා පහන නොමැතිම කලුවරේ බලු ‍රැළක් දිවවීම උමතුවක් බැව් මට වහා පසක් විය. කිසිම මග සලකුණක්  මෙතෙක්, දෘශ්‍යමාන  නොවීම නිසා අප මග ඇහිරූ බාධක හෝ කලින් දා ‍රැ වැස්සෙන්  පිරුන දිය කඩිති ගැන මට කිසිම හැඟීමක් නොමැති විය.  වලාකුලින් බරවූ අහසත්, සෙල්සියස් අංශක පහක පමණ වූ පහල උෂ්ණත්වයත් ගැටළුව වඩාත් නරක අතට හැරවීය. 

         සඳ එලියක් හෝ තාරකා  නොමැතිව, දිය කඩිති කොහේදැයි සොයා ගත හැකි වූයේ ඒවායින් මා නෑවුන පසුවය.මගේ නාසය, මුව, දෙනෙත්  හා මුහුන මඩ දියෙන්  පිරී  ගියේය. 
                  ඝන කලුවරේ, බලු රෑනක් අදින කරත්තයක පසුපසින් නැගී යන මා හට ගස්වල අතු ඉතිවලින් වූ හිරිහැරය කෙසේ නම් විස්තර කරන්නද? ඒවා බොහෝවිට මා කරත්තයෙන් පිටට විසිවන තරම් වේගයකින් මා ගතේ ගැටිණි. ගමන අරඹා හෝරාවක් ඇතුලත, මා ගමන් කරන්නේ උතුරටද, දකුනටද කියා සොයාගත නොහැකි තරමට මා අන්දුන් කුන්දුන් වී සිටියෙමි.

                    අඳුර කපාගෙන හැල්මේ දුවන ආකාරයෙන්, උන්ට කිසිසේත් තෙහෙට්‍ටු බවක් නොපෙන්වූවත්, බල්ලෝ එක්වරම ගල් ගැසී නැවතුණහ.   
                                   ඒ මොහොතේම මගේ මග ඇහිරූ අතු කැබැල්ලක් වේගයෙන් මගේ මුහුණේ වැදී තාවකාලිකව මා අන්ධ කළේය.වේදනාව නිසා පියවුන දෙනෙතින්, මුහුණ අතගාන අතරතුරේ, මට දැනුනේ, උන් හදිසියේම අතරමග නතර වී ඇති බවත්, කරත්තය උන් යටකරගෙන යාම  වැලැක්වීමට නම් තිරිංග තදකල යුතු බවත්ය.අතු කැබැල්ල හැපීමෙන් නිලංකාර වුන මගේ දෙනෙත්, පරිසරයට අනුගත වීමට තත්පර කිහිපයක් ගතවූ අතර දෑස් විවර කළ සැනින් මම ඒ අපූර්ව ආලෝකය දිටිමි.
                           ඒ එලිය කොළට හුරු කහ පැහැ දීප්තියක් විහිදුවමින්, අප ඉදිරියේ ඇති  කැලෑ රොද හා අප යා යුතු මග, තම දීප්තිමත් ආලෝකයෙන් පුරවමින් සිටියේය.  පලමු තත්පර කිහිපය ඇතුලත එය මා දෙසට ඇවිද එන යමෙකුගේ ආලෝකය දැයි සැක සිතීමි.  මා හැරෙන්නට සුනඛයින් පුහුනු කිරීමක් සිදු නොවූ නිසා, වන රොදක් තුල, මේ මහ රෑ මිනිසකු කුමක් කරන්නේ දැයි මට සිතා ගත නොහැකි වුවත්, ප්‍රථමයෙන් එය දු‍ටු විට මම  ප්‍රීතියෙන් පිනා ගියෙමි.      ක්‍රමයෙන් එය සෙලවෙන්නා සේ දැනිණි.
                         නමුත්, එය විදුලි පන්දම් එලියක් හෝ වාහනයක ඉදිරිපස පහන්වලින් නිකුත් වූ ආලෝකයක්  නොවිය හැකි බැව් මට වැටහුනේ,  බිම් මට්ටමට  කිට්‍ටුව පුලුල් පරාසයක සිට,  වරෙක අඩුවෙමින්ද වරෙක  වැඩි වෙමින් ද ඒ අපූරු කොල පැහැ දීප්තිය එල්ල වූ හෙයිණි.
                                       මෙතෙක්, බිය වීමට මට කිසිම හේතුවක් තිබුනේ නැත.එමෙන්ම, මගේ සුනඛ ‍රැළ,එකාවන්ව, ඔවුන්ටම ආවේණික හඬක් නිකුත් කිරීමට පටන් නොගත්තා නම් මා බිය  වන්නේද නැත.
                                   උනුන්ටම හුරුවූ විවිධ නාද රට අසා මට හොඳ හැටි පුරුදුය.වැසි වැටෙන විට, මුල්ම හිම පතනයේදී, ම ඔවුන් දමා  ගමන් යන විට, තම පැටවුන් පුහුනු කිරීමේදී හා වෙනත් බොහෝ අවස්ථාවල මම ඒවා අසා ඇත්තෙමි. එසේ වුවත්, මේ විශේෂිත  හඬ මීට කලින් මා අසා ඇත්තේ එකම එක් වරක් පමණි. ඒ උන්ගෙන් එකෙක් කූඩූවේම මැරී සිටි දිනකය. 

                    එසේ නම් ඔවුන් මේ ගයන්නේ මරණයේ ගීතයයි.එකාවන්ව, මගේ සුනඛයින් ‍රැළ, පිටකළ ඒ ගත කිලි පොළන, මූසල හඬ අසා, මම බියෙන් මුසපත් වුනෙමි.මුදු පළා පැහැයෙන් යුත් අද්භූත දීප්තිය තුලින්,අනතුරක සේයාවක්  ඉඟි කරමින්  මොර ගෑ සුනඛයින් ගේ රූ දිටිමි. කිසිත් නොසිතාම,  මගේ මනස, එම ආලෝකය, අද්භූත යැයි තීරණය කර හමාරය.
                           කුඩා   කළ මා කියවූ පොත්වළ, හා නැරඹි සිනමා සිත්තම් වල සිටි පිසාචයින්, භූතයින්, කුම්භාන්ඩයින් හා හඳ එලියේ වවුලන් සේ ත‍ටු ගසා යමින්, විසල් මන්දිරවල  සිටි සුරූපිනියන්ගේ රුහිරු උරන වැම්පයරයින්, මැදියම් රෑ කනත්තේ සොහොන්  කුටි  තුලින් අවදි වන මලවුන් ආදී සිත් කීරි ගස්සන  දසුන් සියල්ලක් මගේ මතකයට නැගෙන්නට වන.
                              සුනඛයින් නොකඩවාම අමුතු හඬකින් බිරුහ.ඒ හඬ, හුදකළා ‍රැයේ, පරිසරයේ සීතල දෙගුන තෙගුන කරමින්, ඇට මිදුලු මිදෙන තරම් වූ බියක් මහද ජනිත කළේය.   මම, මොහොතක්, කරත්තය පසුපස හිඳිමින්,ඒ දෙස තැතිගැන්මෙන්  නෙත් හෙලීමි.

                                                  එසේ වුවද, කුතුහලය යනු මානවයාට  ලෝකාරම්භයේ  සිට උරුම වූ මහා පුදුමාකාර දෙයකි. මගේ අනුමැතියක් නොමැතිවම, මගේ දෙපා ඇවිදීමට පටන් ගත් අතර, මගේ සිරුර, ඒ පසුපස ගියේය.අඳුරේ සිටගෙන සිටින බල්ලන් අට දෙනාගෙන්, එකෙකුගෙන් තවෙකෙකුට මාරු වෙමින්, පලිහක් සේ උන් යොදා ගනිමින්,  තවත් වාරුවීමට  එකෙකු නැති වනතෙක්ම මම පෙරට ඇවිද ගියෙමි.  
                                          ඒ අතරතුර, මේ අදිසි ආලෝකය,  විවිධ රටා මවන තොරණක් සේ අඩු වැඩි වෙමින්, දිලි, දිලී  මගේ මනස අවුල් කළේය. මම බල්ලන්ගෙන් මෑත් ව තවත් පියවරක් ඉදිරියට දිගු කලෙමි. හාත්පස පිරික්සමින්, මගේ ‍රැකවලුන් හා මා අතර දුර ඇසින් මනිමින් තවත් පියවරක්  ගත්විට  ආලෝක ප්‍රභවය මනා සේ දිස්වන්නට විය.

  එය කොහෙත්ම මිනිස් චායාවක් නම් නොවීය.උසට නැගුන  විසල් හා අක්‍රමවත් හැඩ තලයකි.ආලෝකය පැතිරුනේ එය තුලින්ය.කොල පැහැයෙන් පටන් ගෙන විවිධ දිසාවන්ට එලිය විහිදුවමින්, අගට යත්ම කහ  පැහැයක් ගත් එය මගේ නෙත් අබිමුව එහි හැඩය විටින් විට වෙනස් කළේය.

          මගේ හදවත, පපු කුහරයෙන් ඉල්පී, දෙපා අබිමුව  වැටෙන්නා සේ දැනිණි.අසීමිත බිය, මා පොලොවට මුල් ඇද්දවීය.ඒ නම් මලවුන් ගෙන් නැගිට ආ අවතාරයක් මිස වෙන  යමක් විය නොහැක.   

මේ අතරතුර මා පි‍ටුපසින් යම් සෙලවීමක් දැනිණි. බලු ‍රැල, කරත්තය ඇදගෙනම හිමිහිට මගේ දෙපා අසලටම පැමිණ ඇත.හරිතවර්ණ ආලෝකයේ කිමිදෙමින්, උන් මගේ දෙපා මුල සිටගත්හ. කන් උඩට ඔසවමින්, හිස් සොලවමින් උන් සැම  මඳ වේලාවක් එය නිරීක්ෂණය කළහ.

          උන්ගේ ආගමනයෙන් ලත් දිරියෙන්, මම එයට ඉතාමත් සමීප වීමි. ඌ හුද මා පසුපස ආහ.අවසානයේ බලු ‍රැළ හා මම,  ලේ මුදවන තරම් භීතියක් උපැද්දූ ආගන්තුක දීප්තියට නෙත් හෙලීමු. ඉදින්, මා දු‍ටුවේ කුමක්ද?
                                                                          එය, හුදෙක් ගස් කොටයකි.අඩි හයක් පමන උසැති, දිරාපත් කොටය කොල පැහැයෙන්, අඳුරු ‍රැයේ බැබලුණේය. බල්ලන් මා වට කරගෙන, තම සංවේදී නාස්වලින්, ගස් කොටය ඉව කළහ.

                                  කොටය, පොලොවෙන් පොස්පරස් උරාගෙන, කොල පැහැය විහිද වූ බැව් මම පසුව දැනගතිමි. නමුත් ඒ පසුවය.

                                එදා රෑ, මම එය නොදැන සිටියෙමි.කොටය අල්ලා බලා, සීතල ආලෝකය දෑතට දැනුන පසුව වත්, මගේ බිය පහ නොවීය.නමුත් අවසන, මගේ ‍රැලේ සිටි  පැටී නම් කලු පුල්ලි බල්ලා, මා වෙනුවෙන් ඒ රාජකාරිය ඉ‍ටු        කළේය ඌ, හොඳින් එය  කිහිප වරක්  ඉවකර ' මොන කෙහෙල්මලක්ද මේ' කියන්නා සේ, පස්ස ගාතය උස්සා කොටයට මුත්‍රා කළේය.මම සැහැල්ලුවෙන් සිනාසුනෙමි.



                        ඔන්න මා දු‍ටු භූතයා. එතනින් සියල්ල නිමාවිය.



Translated from the short story, "A Walk  in the Dark" by Gary Paulson.


             

      



                    

                                 



                         

Saturday, September 21, 2013

බඩජාරියා







            


  අපේ දිරිය හුළ‍ඟේ ගියේය. හැම ‍රැයකම අපේ හැලි වළං හොරා කන කැදර පූසා අල්ලන ක්‍රමයක් ගැන අප දැන සිටියේ නැත. ඌ කොපමණ කපටි හා වේගවත් ද කිවහොත් අප දු‍ටු විගසම ගසකට මුවා වීම උගේ සිරිත වු   නිසා  අපට  උගේ හෙවනැල්ලක් වත් දැකීමේ අවස්තාවක් නැතිව ගියේය. නමුත් පසුව උගේ කනක කෑල්ලක් අඩු බවත්, වලිගය පොරෝ පහරක් වැදීමෙන් කෙටි වී ඇති බවත් දැනගත හැකි විය.

      කිසිම හිතක් පපුවක් නැතිව දු‍ටු තැන හොරා කෑ බැවිනුත්, නිදැල්ලේ හැසිරෙමින් අපට වදයක් වූ බැවිනුත් අපි ඌට නරකයා කියා  පට බැන්දෙමු. 
       
                   උගේ ඇස් මානයේ ඇති සෑම දෙයක්ම ඌ හොරා කෑවේය. මාලු, මස්, ඇඹුල් කිරි හා පාන්. හැම දේම. වරක් ඌ අප මාලු බෑමට සූදානම් කර තිබූ පනුවන් ටින් එකක්ද ගබඩා කාමරයෙන් හොරා ගත්තේය. ඌ පනුවන් නම් කෑවේ නැත. නමුත් කුකුළෝ එහි රස වින්දහ. මොන ක්‍රමයකින් හරි මුළු පනු තොගයම අපට අහිමි විය.

       පමණටත් වඩා පනුවන් කෑ කුකුළෝ, බඩ උස්සා ගත නොහැකිව, කෙඳිරි ගාමින්, අව්වේ වැතිර සිටියහ. අපි, ඉමහත් හිත් වේදනාවෙන් කෑ ගසමින්, වියරුවෙන් අඩි හප්පමින් 'නරකයා' කෙසේ හෝ අල්ලා ගන්නා බවට සපථ කළෙමු. 

                      කෙසේ නමුත් ඌ අල්ලා ගැනීමට අපට තවත් මසක් පමණ ගත විය. ඌ ගැන ගමේ කොලු ගැටයෙක් ඔත්තුවක් දුන්නේය. 'නරකයා' පර්ච් මාලු වැලක් ඩැහැගෙන කුස්සියේ ජනේලයෙන් පැන යනු ඔහු දැක තිබිණි. 
           එය ඇසූ විගසම, අපි හිස ගිනි ගත්තවුන් සේ කුස්සියට දිව්වෙමු. මොනවා බලන්නද? මාලු වැලේ උඳු කුඩුවත් ඉතිරි වී තිබුනේ නැත. මේ නම් කොහෙත්ම සමාව නොදිය හැකි වරදකි. මේ වදකාර පූසා, වෙනදාට කරන සුලු සුලු හොරකම් නොසලක හැරියත්,මහ දවාලේ කළ මේ අහස පොලව නුහුලන අපරාධයට නම් නිසි දඬුවමක් නොදී බැරිය.

                     මාළු වැලේ රහ වැ‍ටුන පූසා,  නැවත එදා හවසම තවත් හොරකමකට අවේය.කෑම මේසයෙන් ලිවර් සොසේජයක් පන්නා ගත් ඌ බර්ච් ගසේ නැග සිටියේය. අපි ආවේස වූවන් මෙන් ගස සෙලෙව්වෙමු. බය වුන පූසා අත ඇරි සොසේජය වැ‍ටුනේ රුවිම් ගේ හිස මතටය.ඇස් ලොකු කරගෙන, තරහින් හා නපුරෙන් අප දෙස බලමින් කෑ ගැසූ පූසා අපෙන් බේරෙන ක්‍රමයක් ගැන හිතා බැලීය. එක්වරම විදුලියක් මෙන්, අප සැම අතරින් බිමට පැන, රෝල් වී ගොස්, කුමක් සිදුවිනි දැයි සිතා ගන්නටත් පෙර, ගෙයි මුල්ලක ආරක්ශාව පැතීය.අපි, මෝඩයන් මෙන් කට ඇරගෙන,ඌ යන දෙස අසරණව බලා සිටියෙමු.


        අපේ ගම්බද නිවස, පිහිටියේ, දිනපතා අතුගෑම් නොකල නිසා, ගස් යටම කොළ ගොඩ ගැසුණ විශාල වත්තක් මැදය.සෑම ‍රැයකම, වහලයට වැටෙන කුඩා ඇඹුල් ඇපල් ගෙඩිවල  හඬින් අපි ගැස්සී ඇහැරුනෙමු.ගෙයි කාමර, බිලිපිති, දඩයම් උපකරණ, ඇපල් හා වියලි කොළවලින් හැඩි වී තිබිණි. 

                  දිවා කලයේ මාලු බාමින්ද, ගං ඉවුරක හෝ විලක් අයිනේ ගිනි තපිමින්ද කාලය ගත කළ නිසා,අපේ නිවස දිවා කල පාලුවට ගියේය. නෑමට හෝ මාලු බෑමට යන හැම විටකම නැවුම් සුවඳ හැමූ කුඩා කැලෑ රොදවල් තලමින් අලුත් අඩි පාරවල් සාදා ගැනිමට අපට සිදු විය. අප යන මග තිබූ පැළෑටි හා තණ කොළ සුළ‍ඟෙන් සෙල වී ඒවායේ පරාග අපේ උර මත විසිරීය.
              
        හවස් ජාමයේ,දිගට අමුනා ගත්,  රිදී පැහැයෙන් දිලිසෙන  මාලු වැල් අතින් එල්ලාගෙන, ක‍ටු පඳුරුවලින් සීරී රත් පැහැවුන සිරුරෙන්, අව්වේතැම්බී දාඩිය පෙරාගත් මුහුනින් නිවසට පය ගැසූ විට අපට අසන්නට ලැබුනේ ජින්ජර් පූසාගේ අලුත්ම වික්‍රමයන් ගැනය.

             ඕනෑම ජගතෙකුට නරක කාලයක් ලබයි. පූසාද දිනක් කො‍ටු විය. හොර පූසා එක් පැත්තක් වසා ඇති කුඩා පැසේජයක් තුලට රිංගුවේය. ඇර තිබූ පැත්තෙන් දැලක් සවි කර අපි නොඉවසිලිමත්ව බලා සිටියෙමු. 

                                 නොනවත්වාම තර්ජනාත්මක හඬකින් කෑ ගැසුවත්, ඌ එලියට ඒම ප්‍රතික්ශේප කළේය. අපි, පැයක්, දෙකක්, තුනක් බලා සිටියෙමු. කිසිම ප්‍රගතියක් නැත. අපේ නිදන වෙලාවත් පහු විය. නමුත්, පූසා වරෙක කෑ ගසමින්ද, වරෙක ගොරවමින්ද අපේ ඉවසීමේ සීමාව නැති කළේය.

             කළ හැකි වෙන කිසිවක් නොවූ තැන, චණ්ඩිකමට හා හුරුබුහුටි කමට නම් දැරූ ගමේ සපත්තු මහන්නා ගේ පුතා, ලෙන්කාට,  පූසාව ගුලෙන් එලියට ගැනීමේ කාර්යය පංගාර්තු කෙරිණි. ලෙන්කා සිල්ක් නූලක් ඇති බිලි පිත්තකට, එදිනම ඇල්ලූ මාලුවෙකු අමුණා එය පූසා සිටි බිම් තීරුවට අත ඇරියේය.

                   පූසාගේ කෑගැසිල්ල  නැවතුණේය. එක්වරම චරස් ගා හපන සද්දයක් ඇසිණි. ඌ, මාලුවාගේ ඔලුව උගේ තියුනු දත්වලින් හැපුවා විය හැකිය. දැන් හරි. ලෙන්කා හිමීට බිලි පිත්තේ නූල ඇදීමට පටන් ගත්තේය. පූසා තදින් අල්ලාගෙන සිටියත්, ලෙන්කාට පූසාට වඩා හයිය තියෙන නිසාත්, කටින් හපාගෙන ඉන්න මාලුවා අත ඇරීමට මොන සම්මජ්ජාතියකටවත් ඌ අකමැති වූ නිසාත් බිලි පිත්තේ නූල සමග පූසාද එලියට ඇදී ඒමට පටන් ගත්තේය.

                         අවුරුද්දක් සේ දැනුන විනාඩියකට පමණ පසු, විලිස්සුණ දත් වලින් මාළුවා අල්ලා ගත් පූසාගේ හිස, අපට පෙනිණ. ලෙන්කා හනිකට පැන පූසාගේ බෙල්ලෙන් අල්ලා, ඌ ඉහලට ඉස්සුවේය. චුදිතයා ව සමීපව බලා ගැනීමේ මොහොත උදාවිය.

         ජින්ජර් පූසා, උගේ ඇස් වසාගෙන, කන් ඔලුව දෙපැත්තට නමාගෙන, බූල් හැලුන වල්ගය කකුල් අස්සේ  ගසාගෙන, ඇඟ අප්‍රාණික කරගෙන ලෙන්කා ගේ අතේ එල්ලී සිටියේය. 
         
                කොපමණ හොරා කෑවත්, ඌට තිබුණේ, කැහැ‍ටු පෙනුමකි. හැමවිටම හොරා ගත් යමක් සමග දුවමින් හෝ හැංගී එය ගිල දමමින් සිටි නිසා දූවිලි තැවරුන සිරුරේ, අකරතැබ්බවලට මුහුන දිමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස තැන් තැන්වල ලොම් ගැලවී තිබිණි. ඌ බඩවත පුරා සුදු පුල්ලි විසුරුණ, කෘශ වූ සිරු‍රැති, නාසයෙන් හා ඇස්වලින් ගැලූ කබ සහිත, නා‍ටු පූස් නාම්බෙකි.

     ටික වෙලාවක් ඌ දෙස තරහින් හා අප්පිරියාවෙන් බලා සිටි රවිම් මෙසේ ඇසුවේය.

   "මූට දැන් මොකද කරන්නෙ"?   


              "මොනවා කරන්නද? දෙමු මුගෙ ඇටක‍ටු කුඩු වෙන්න."

                "වැඩක් නෑ" . ලෙන්කා කීයේය.  "ඕකා පොඩි කාලෙ ඉඳල ඔහොමමයි.ගම පුරා හොරා කාල ඇති පදම් ගුටි කාල ඇති" .

            පූසා, දෙන ඕනෑම දඬුවමකට යටත් වෙමියි කියන්නා සේ ඇස් වසාගෙන සිටියේය. එක්වරම රුවිම් මෙසේ කීය.

                               "එහෙනම් අපි ඌට කන්න මොනව හරි දෙමු."

      අපි, එකිනෙකා දෙස බලා, හිස වනා, එයට එකඟ විමු.

 අපි ඌට බැදපු ඌරු මස්, ජෙලි දැමූ මාලු, ඇඹුල් කිරි හා  චීස් කේක්වලින් සමන්විත ඉතාමත් ප්‍රනීත දවල් කෑමක් දුනිමු. ඒවා සියල්ලම ගිල දැමීමට ඌට පැයකටත් වඩා ගත විය. 

                  අවසානයේ, කෑම මත නිසා බඩ උස්සාගෙන ඇවිද ගැනීමට බැරුව, අපහසුවෙන් කුස්සියෙන් එලියට ආ පූසා, බිම දිගාවී මුහුන සේදීමට ගත්තේ, ඉඳ හිට අප දෙසද හොරෙන් බැලුවේය. කොළ පාට තෘප්තිමත් ඇස් වලින්, කාන්තිමත්, දඟකාර බැලුම් විහිදිණි.

               ඊට පසු ඌ හැරී, උගේ නැට්ට අල්ලා ගෙන, එය හපා, එලියට දැම්මේය. 

                   අවසානයේ, ඌ එතනම දිග ඇදී, සැප නින්දකට වැටී, ගොරොද්දේ ඇදීමට පටන් ගත්තේය. 

     අපි, ඌ දෙස ටික වෙලාවක් බලා සිට, ඌට නින්දේ මාලුන් ගැන සිහින දැකීමට ඉඩ දෙමින්, එලියට ආවෙමු.






 A translation of the short story "Ginger the Snitcher" by Konstantin Pauvstovsky.  (1892-1968)