" ඇත්තෙන්ම සමහරු හරි උද්ධච්ඡයි.ඔවුන් හිතනවා දෙවියන්ට පමණක් කළ හැකි දේ පවා ඔවුනට කළ හැකි බැව්. ග්‍රීකයන් එයට පවසන්නේ hubris- එහි අරුත නම් - දේව අපහාසය-"
"එසේම ඔවුන් විස්වාස කරනවා, එසේ සිතන අයට නිසැකයෙන්ම දෙවියන් දඬුවම් කරන බව. -ate -
" ඕගස්ට් පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් කීය.
"බොහොම හරි." ආචාර්ය එඩ්වඩ් බැරන් නොඉවසිල්ලෙන් බිනීය. "
හොඳයි. දැන් මා මා පැවසූ දේ සමග එහි සම්බන්ධයක් තිබේද" ?
ඔහු නළල රැළි කරන විට උස් වූ නළල් තලයේ වූ සිරස් රේඛා යටට ගිලී ගියේය.
"හැම අතින්ම. " පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් පිළිතුරු දිණි.
"කාළ යන්ත්‍රයක් තැනීමට සිතීමම මිනිස් වර්ගයා ගේ ඉරණමට කරන අභියෝගයක්. ඔබේ ප්‍රබල ආත්ම විශ්වාසය එය තවත් සරදමට ලක් කරනවා.ඔබ ඔය කියන කාළ යන්ත්‍රය කිසිම වැරදීමකින් තොරව හරියටම තිතට වැඩ කරාවි යැයි ඔබට ඔපමණ විශ්වාස ඇයි?"
මා මෙතෙක් දැන සිටියේ නෑ ඔබ අසීමිත මිථ්යා විශ්වාසවල එල්බ සිටින්නෙක් බව." බැරන් හඬ නැගීය. "කාළ යන්ත්‍රයත් අනෙක් සියලුම මිනිස් නිමැවුම් ලෙස, හුදු යන්ත්‍රයක් ම පමණයි.එය හරියට ශාෆ්ට් එකක් දිගේ ඉහළ පහළ යන සෝපානයක් වගේ. මොකක්ද ඉතින් සෝපානයක තියෙන උතුම් බව?"
"සෝපානයක් ක්‍රියා කරන විට එහි විලෝමයක් නෑ. ඔබට පස්වන මහලේ සිට ආපසු සිව්වන මහලට විත්, ළමා වියේ පසුවන ඔබේ සීයා මරා දැමීමට බෑ."
පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් උද්යෝගිමත්ව කීය.
ඉතාමත් නොඉවසිල්ලෙන් හිස වනමින්, ආචාර්ය බැරන් තම මතය තහවුරු කිරීමේ උත්සාහයක යෙදුණේය.
" හරියට හරි. ඔබ ඔය කරුණ ගැන සඳහන් කරන තෙක් මා බලා සිටියෙ.ඊලඟට ඔබ පවසාවි, මට මාවම මුණ ගැසේවි නැතහොත් හිරෝශිමාවේ සිදුවීමට නියමිත මිනිස් සංහාරය ගැන ජපානය දැනුවත් කරාවි කියා. මම තවත් වරක් ඔබෙන් අසනවා. ඔබ කාළ යන්ත්‍රයේ යාමට එනවාද? නැද්ද?"
පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් තැතණීය.
"ඔබ අනවශ්ය්‍ය ලෙස කලබලයට පත්වෙලා. කාලය යනු නියතයක්. මා අතිතයට යනවා යයි කීමේ අරුත, එය මීට කලින් එසේ සිදු වී තිබීමයි.එනම්, මා අතීතයට ගොස් තිබීමයි. මා දැන් කිරීමට අපේක්ශා කරන හැමදේම එලෙස සිදු වන්නේ, ඒවා, අතීතයේද එලෙසම සිදු වී ඇති බැවිනුයි.
ඒ නිසා මගේ මේ චාරිකව අනාගතයේ සිදුවන කිසිම දෙයකට බලපෑමක් ඇහි කරන්නේ නෑ.එවන් දෙයක් සිදු වීමේ ඉඩ කඩකුත් කොහෙත්ම නෑ."
"මා, මගේ සීයා ලමා අවදියේදී නැසීමට සිතා එය සිදු කලා නම් අද මා මෙතන නෑ. නමුත් දැන් මා ඉන්නවනෙ. ඉන් අදහස් වන්නේ , මා මගේ සීයාව නොනැසූ බව නේද?මා ඔහු නැසීමට කොපමන තැත් කලත්, යථාර්ථය නම් ඔහු නැසීමට මට හැකියාවක් නැති බවයි. ඒ සත්‍යය කිසිවෙකුට වෙනස් කළ නොහැකියි. ඔබට තේරුම් යනවද මා පවසන දේ?"
"මට වැටහෙනවා.නමුත් එය කොපමණ නිවැරදිද?"
"මා දොඩන දේ ඒකායන සත්‍යයක් බව මා සක් සුදක් සේ දන්නවා.ඔබ කාර්මිකයෙක් පමණක් නොවී, ගණිතඥයෙක් වූවා නම්, එය නිවැරදිව අවබෝධ වේවි."
බැරන්ට ඔහුගේ අවඟ්ඥාව තවදුරටත් සඟවා ගත නොහැකි විය.
" මේ බලන්න පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් මට කාළ යන්ත්‍රය සෑදීමට ඉඩ ලැබුණේ අභ්‍යවකාශය හා කාළ්ය යම් නියතයකින් බැඳී ඇති නිසා.ගණිතය පිළිබඳ පුළුල් දැනුමක් ඔබට නැතත්, මා පවසන දේ වටහා ගැනීමට තරම් ඔබ බුද්ධිමත් යැයි මා අනුමාන කරණවා.කාල යන්ත්‍රයක් සාදා නිමකිරිම නිසා මා යෙදූ යම් ගනිතමය සමීකරන හා කාලය අතර නියත සබඳතාවක් ඇති බව ඔප්පු කිරීමට මා සමත් වුනා.
මම, මීට ඉහත, හාවුන් ව සතියක් නුදුරු අනාගතයට යැවූ සැටිත්, උන්, එක්වරම, නැවත, අපේ කාලයට ආ හැටිත් ඔබ දුටුවා.ඒ වගේම,උන් පැමින සතියකට පසු, නැවත සතියක් අතීතයට යවා, අනතුරක් නොවී, නැවත උන් ගෙන්වා ගත් හැටිත් ඔබ දුටුවා."
" හරි, හරි. ඒ සියල්ල මා පිලි ගන්නවා."
" එසේ නම්, කාලය සෑදි තිබෙන්නේ නොවෙනස් වන අංශුවලින් කියන මූලධර්මයට අනුව මේ යන්ත්‍රය තනා ඇති වග ඔබ පිලි ගන්නවද? කාලය යනු නියතයක් නිසා, යම් හෙයකින් කාල අංශු සෑදී ඇති රටාව , මොනම ක්‍රමයකින් හෝ වෙනස් වුවහොත්, සමීකරණය වැරදි අගයක් ගන්නා නිසා, යන්ත්‍රය නිසි ලෙස ක්‍රියා කිරීම නවතිනවා.යන්ත්‍රය ක්‍රියා නොකර, කාළ තරණය කිරීමට සිතීමත්, විහිලුවක්."
පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් තම විඩාබර දෙනෙත්, දෑතින් පිරි මැදීය.ඔහු කල්පනාවකට වැටිණි.
"මාත් ඔබ වැනිම ගනිතඥයෙක් වූවා නම්........"
ඔහු හුස්මක් ඉහලට ඇද්දේය.
බැරන් මෙසේ පිලිතුරු සැපයීය.
"මේ කරුණු සලකා බලන්න.ඔබ සාවුන් ව සති දෙකක් අතීතයට යැවීමට තැත් කළා නොවෙද, ඔවුන් සතියක් අතීතයේ සිට ආවිට.(එය කාළ මූල ධර්මවලට පටහැනියි.)
නමුත් සිදු වුනේ කුමක්ද?කාල දර්ශකය, පලමු සතිය ලකුණු කළ ලක්ෂය ළඟ නැවතුණා.ඉන් එහාට දශමයක්වත් හෙලවුනේ නෑ. ඉන් පිළිඹිඹු වන්නේ, න්‍යායන්ට විරුදුව කිසිවක් සිදු නොවන වගයි...... ඉතින්...... ඔබ මා සමග එනවාද?"
පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් අතීරණයේ අබිමුව සිට ක්ෂණික තීරණයක් ගති. "නෑ!"
"තනිව, යන්ත්‍රය මෙහෙයවිය හැකි වූවා නම්, මා ඔබට මෙසේ පින්සෙන්ඩු වන්නේ නෑ."
"ගමනේ සාර්ථකත්වයට ඉතාමත් තීරණාත්මකව බලපාන, propulshions හා standards නිරවද්‍යව මෙහෙයවීමට,අඩුම තරමේ දෙදෙනෙකු වත් උවමනායි. අපේ ගවේශණයේ නිරුපද්‍රිත නැවත පැමිනීම ආගමණය රැඳී තිබෙන්නේ එහි සියයට සියක නිවැරදි ක්‍රියාකාරිත්වය මතයි.මෙහි ගෞරවය, අප දෙදෙනාට තනිව බෙදා ගත හැකිව තිබියදී, තව , තුන්වැන්නෙකුත් හවුල් කරගන්නේ කුමකටද? ලොව, පළමු කාළ තීර්ථකයින් ලෙස, ලොව පරසිඳු වූ පසු, තුන්වැන්නෙකුට ඉඩ දෙමු."
"දෙයියන්ගෙ නාමෙට, අප දැනට වසර සියයකට නැත්නම් වසර දහසකට එහා හිටියෙ කොහොමද කියා දැන ගන්න ඔබට උවමනාවක් කොහෙත්ම නැතිද? එහෙමත් නැතිනම්, ඔබට, බුදුන් වහන්සේ, ජේසු තුමා එහෙමත් නැතිනම් නැපෝලියන්, අයිසැක් නිව්ටන්, වගේ කෙනෙක්ව මුන ගැසීමට ආශාවක් නැතිද?එතකොට අපි හරියට........... හරියට ...... බැරන්, ස්වප්නයක නිමග්න වූ සේ තොල මැතිරීය. "දෙවිවරු වගේ."
" නිසැකයෙන්ම." - hurbis. පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් සිහින් හඬක් නගා එය අනුමත කළ සෙයක් ඇඟවීය.
"
කාළ තරණයේ අවදානම, දේවත්වයට සම කළ නොහැකියි.මේ යන්ත්‍රය, මගේ කාළයෙන්, එපිටට මා ගෙනගොස් , නොදන්නා කාළයක මා අතර මං නොකරා වි යැයි සිතන්නේ කෙළෙසකද?"
" hurbis. අතරමං වීම." "ඔබ, පුහු බියක් ඇතිකරගෙන. අප කාල අංශු දිගේ ගමන් කරන්නේ, හරියට ගොඩනැගිල්ලක, පහල සිට ඉහලට යන සෝපානයක වගේ.කාල තරණය, සෝපානයක ගමන් කරනවාට වඩා ආරක්ශාකාරී වන්නේ, සෝපාන කේබලයක් හදිසියේ කැඩී යා හැකි වුවද, කාල තරණයේ දී, අපව පහලට අදින බලයක් නැති නිසා කිසිම අනතුරක් වීමට කොහෙත්ම ඉඩ කඩක් නෑ. මම එය සහතික වෙනවා." දකුණතේ ඇඟිල්ලෙන් පපුවට තට්‍ටු කර ගනිමින් බැරන් අවධාරණය කළේය. " මම සහතික වෙනවා."
දෙදෙනාම කාල යන්ත්‍රයට අවතීර්ණ වූහ.
ගනිතඥයකු නොවූ නිසා, යන්ත්‍රයේ ක්‍රියාකාරිත්වය ගැන, හසළ දැනුමක් නොතිබුණත්, එය හැසිරවිය යුත්තේ කෙසේදැයි අවබෝදයක් පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් තුල තිබිණි.
කාල යන්ත්‍රය, නිසි අක්ෂයක් ඔස්සේ,යාත්‍රා කරවීමට අවැසි බලය සපයන,propulshions අසල බැරන් සිටගෙන සිටියේය.
යන්ත්‍රයේ, පළමු චලනය, ගතට දැනෙන විටම, ඔහුගේ දත් එකට ගැටිණි.සෝපාන චලනයක දී දැනෙන, නමුත් එයටත් වඩා සියුම් හැඟීමක් ගත පුරා විහිද ගියේය. ඔහු යමක් කීමට මුව විවර කළේය. " හොඳයි. අපි හිතමු............"
බැරන්, දැඩි ස්වරයකින් එය බාධා කළේය. " පිං සිද්ද වෙයි. කට පියාගෙන ඉන්නවද? කිසි දෙයක් වැරදෙන්න ක්‍රමයක් නෑ."
එක්වරම, යන්ත්‍රයේ වේගවත් ගැස්සීමක් ඇතිවිය. පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් විසිවී ගොස්, බිත්තියේ වැදී, බිම ඉන්දවිණ. "මොන මළ ඉළව්වක්ද වුනේ?" බැරන් ගිගුරුම් දුන්නේය.
"අය්යෝ මේ මොකද්ද සිද්ධ වුනේ!" පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් ඉහළට ගත් හුස්ම පහළට නොහෙළාම කෙඳිරි ගෑ ය.
"දන්නෙ නෑ. බලමු.ඒත් කිසි ප්‍රස්නයක් වෙන්න විදියක් නෑ. අපි තාම අනාගතයේ පැය 22 ක දුරක ඉන්නෙ. පිටතට ගොස් බලමු."
යන්ත්‍රයේ දොර, පැනලයෙන් විවර විය.පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් හතිලමින් හුස්ම පිට කළේය.
"කෝ. එලියෙ මොකවත් පේන්න නෑ."
කිසිත් නැත.ආලෝකයක් හෝ වෙනත් කිසිවක් නැත.වට පිටාවේ රජ කළේ අඳුර පමණි.
හදිසියේම , යමක් සිහි වී පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් යටිගිරියෙන් කෑ ගෑවේය.
පොළොව කැරකුණ බව අපට අමතක වුනා නේද? පැය 22 ක් ඇතුලත, එය අභ්‍යවකාශයේ සැතපුම් දහස් ගණනක් දුරට යන්නට ඇති."
"කොහෙත්ම නෑ." බැරන් සිහින් ස්වරයකින් තෙපළීය."මට එය අමතක වුනේ නෑ. යන්ත්‍රය සාදා ඇත්තේ පෘථිවි භ්‍රමණයට සමාන්තරවයි. ඇරත්, පෘථිවිය ගමන් කළා නම්, කෝ හිරු ? කෝ තාරකා?"
බැරන් නැවත පාළන පුවරුවට පැමිණ, යතුරු, එකින් එක ක්‍රියාත්මක කළේය.යන්ත්‍රය සෙළ්වුනේ වත්, කිසිවක් ක්‍රියා කළේවත් නැත. අඳුර පමණි.
පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් හුස්ම ගැනීමේ අපහසුවක් ඇතිවිය.වදන් පිට කිරීමට ඉමහත් උත්සාහයක් ගනිමින්, "එසේ නම් සිදු වී ඇත්තේ කුමක්ද" යැයි ඔහු විචාළේය.
බැරන්, අමාරුවෙන්, යන්ත්‍රය මධය්‍යට ඇවිද විත්, වේදනාත්මක හඬකින් මෙසේ කීය. "කාල අංශු. මම හිතන්නෙ අප, කාල අංශු දෙකක් අතර හිර වෙළා.
පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් අත මිට මෙලවීමට අසාර්ථක ප්‍රයත්නයක යෙදුණේය. "මට වැටහෙන්නේ නෑ."
"සෝපානයක වගේ. හරියට සෝපානයක වගේ." ඔහුගේ වදන් හැසිරවීමේ හැකියාව අඩු වී යමින් තිබිණ.කළහැකි වූයේ තොල් සෙලවීම පමණකි.
"සෝපානයක තට්‍ටු දෙකක් අතර වගේ, කාල අංශු දෙකක් අතර අප හිර වෙළා!"
පොයින්ට්ඩෙක්ස්ටර් ගේ තොල් සෙලවීමත් නැවතිණ.ඔහු සිතීය. නිකාලයේ කිසිත් සිදු වන්නේ නැත.
සියලුම චලන, සිතිවිලි, අදහස්, සියලුම දෑ.
වේගයෙන් ආ රියක් බ්‍රේක් ගසා නැවතුනා සේ හැඟීමක් ඔහු තුල ජනිත විය. මේ අතර යන්ත්‍රය තුල ආලෝකය අඳුරු වී ගියේය.
හැඟීම්, දැනීම් හා සියලුම චාලක ප්‍රතික්‍රියා ගල් ගැසුණේය.
එක් අවසන් සිතුවිල්ලක්.එකම එක අවසන් සිතුවිල්ලක්.
hurbris. ate.
ඒ සිතුවිල්ලත් නැවතිණ.
කිසිත් නැත.සදහටම, අනන්ත කාලයටම, අනන්තයත් තේරුම් රහිත වන මොහොතක් වන තෙක්
අඳුරම පමණක් පවතිනු ඇත.
