Saturday, April 30, 2016

මම කවුද?








 අනේ මන්දා!

  මට නම් පේන්නෙ 
චූටි රෝස පාට බෙලි කටුවකට
 හේත්තුව දාගෙන ඉන්න,
මූදෙන් ගහගෙන ආපු,
නිකන් නිකන් බෙලි කටුවක් වගේ.



( අලුතෙන් ගත්තු පොටෝ දාන්න ක්‍රමයක් හොයා ගන්නත් එපායැ.)


Tuesday, October 20, 2015

පින්තූරු

1 .ලෑන්ඩ්මාස්ටරයෙ තමා ගමන බිමන








2.

3.

4.

5.

6.


7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.


15.






පෙරුම් පුරල ගත්තු කැමරාවෙ ( nikon D 3200) මුල්ම photo ටික.  තාම මම කලුවරේ අතගානවා.ඒ නිසයි මේව ගැන ඔබේ අදහස් මට වටින්නෙ. 





Wednesday, March 18, 2015

අදිසි සතුරා
















ප්‍රොෆෙසර් මිල්වර්ඩ් දුන්නක් සේ ගැස්සී ඇඳේ ඉන්දවුන අතර ඔහු ගත වෙලුණ ඝන උනුසුම් පොරෝනාව, තඩ් හඬක් නගමින්, බිම පතිත විය.මෙවර නම් එය සිහිනයක් නොවූ බව ඔහුට විස්වාස ය. 

             රැයේ නිසලතාව සුනු විසුනු කරමින්,ආ ඒ හඬ, ඇඟ හිරිගඩු පිපෙන තරම් වූ සීතල වාතය ඔහුගේ පෙනහළු වල දුවන රිද්මයට අනුකූලව දෝණ්කාර දෙන්නා සේ ඔහුට දැණින. ඔහු පොරෝනා ගත දවටමින්,යලිත් ඇහුම්කන් දුන්නේය.පරිසරය නිසල විය.උස් ගොඩනැගිල්ලේ,බටහිර බිත්තියේ පටු ජනේලය තුලින් නිමක් නොදැකිය හැකි පොත් රාක්ක වසා ගත් සඳ රැස්,පහල පාලු, නිහඬ නගරයේ ද තැවරී තිබිණි.මෙයට බොහෝ කලකට පෙර පවා, මෙවන් දිනක, නගරය මෙසේම පාළුවට යන්නට ඇතත්, දැන් එය, දෙගුණ තෙගුණ වී ගොසිණි.
                                           මහාචාර්යවරයා, ආයාසයෙන්     නැගිට,හිමිහිට, ගිනි උදුන කරා, පියවර මැන, අඟුරු කැබලි දෙක තුනක්,ඉතාමත අරපිරිමැස්මෙන්,උදුනට එකතු කළේය.ඉනික්බිති,වසර ගණනාවක් පුරා, ඉතාමත් ලබැඳියාවෙන්,තම ප්‍රාණය දෙවෙනි කොට රැකගත් ග්‍රන්ථයන් දිගේ ඇඟිලි දිවවමින්, ආසන්නයේම පිහිටි කවුළුව කරා පියවර එසවීය.


 දීප්තිමත් සඳ කිරණින් ඇස් අහකට ගත් ඔහු කවුළුවෙන් එබී මෑත බැලීය.අහස වළකුලින් තොර ය.තමා කලින් ශ්‍රවණය කළේ කුමක් වුවත්, එය සාමාන්‍ය ගෙරවිලි හඬක් නම් නොවූ බැව් ඔහුට ප්‍රත්‍යක්ශ ය. එය පැමිණියේ උතුරු දිශාවෙනි. ඔහු එම හඬ, වඩාත් පැහැදිලිව ඇසීමට අපේක්ෂාවෙන්  සිටියදී, එම හඬ නැවතත් මතු විය.ගිගුරුම් හඬකට එය සමාන කළ නොහැකි වූයේ ප්‍රදේශයක් වටා පැතිර නොගොස්, එක් නිශ්චිත ස්ථානයකින් හඬ නිකුත් වූ බැවිණි. 
මේ තාක් අසා ඇති, කිසිම ස්වාභාවික හඬකට එය සම කිරීමට ඔහු අපොහොසත් විය.එවන්, බලසම්පන්න හඬක් උත්පාදනය කළ හැක්කේ මිනිසා ටම පමණි.සමහර විටක, වසර විස්සකට වැඩි කළක්, මිනිස් ප්‍රජාවේ, සෑම අයිතිහාසික සාධකයක් ම ගැබ්වුන , නිධානයක් වන්, පුස්තකයන් අතර තමා බැඳ තබන්නට සමත් වූ ඒ සොඳුරු සිහිනය, තව දුරටත්, හුදු සිහිනයක්ම නොවනු ඇති. 



 ධූලි වලාවේ, ආගමනය ට පෙර, අත්පත් කරගත්, ඟාණ  සම්භාරය පිහිටෙන් නිර්මාණය කළ අවි බලයෙන්, අයිස් කඳු හා යෝධ හිම තට්ටු පුපුරවා හරිමින් මිනිසුන් නැවතත් තම මව් රටට, එන්ගලන්තයට  පැමිනෙනවා විය හැක. වෙනත්, වඩා සුදුසු විකල්ප අතැර දමා, උතුර හරහා,ගොඩබිමින් පැමිනීම, තරමක් ප්‍රහේලිකාත්මක වුවත්, තම  චිත්ත සන්තානයේ මල්පල ගැන්වුන නව අපේක්ශාවන්, සුනු විසුනු කරවන එවන් සිතුවිලි, ඔහු වහා සිතෙන් බැහැර කිරීමට යත්න දැරුවේය.


 අඩි 300 කට පමණ පහලින්, තැන තැන අයිස් බිඳී ගිය, දිය මිදුන  සයුරක් සේ දිස්වන,අතොරක් නැතිව කඩා හැලෙන හිම තට්ටු හේතුවෙන් කඩා හැලෙන්නට ඔන්න මෙන්න කියා ඇති නිවස්නයන් සඳ එළියේ බැබලිණ. ශාන්ත පාවුලු දෙව් මැදුරු පියස අධික හිම බරින් කඩා වැටුන පසු, ඔහුට  අභි‍යෝග කිරීමට ඉතුරුව ඇති එකම ගොඩනැගිල්ල වන  Battersea  තාප  බලාගාරයේ උස් කණු භූත රූප මෙන් උසට උසේ නැගී සිටියෝය. ඔහු නැවතත්, තම සිත් ගත් පොත් දිගේ ඇඟිලි රූටා යවමින් කුටිය තුලට පැමිණියේය.

                 විසි වසරකට පමණ පෙර, අනෝරා වැස්සක් සේ කඩා හැලෙන, ධවල හිම පියලි මත කරකැවෙමින්, අවසාන භාණ්ඩ තොගය හා මගීන් පුරවා ගත් හෙලිකොප්ටරය,රීජන්ට් උද්‍යානයෙන් ඉහලට නැගෙනු තවමත් ඔහුට මතකය.සියල්ලෝම  අත්හැර ගිය නගරයේ  ඔහු තනිවූ විට පවා, මිනිසා සදහටම උතුර හැර ගිය බැව් පිලිගැනීමට ඔහු සිත මැලි කළේය.එය එසේ වුවත්, දැනටමත්, තම ආයු කාලයෙන් දිගු කොටසක්, ඔහු පණ සේ සුරකින මේ පුස්තකයන් අතර   හුදකළාව ගෙවී ගොස්ය.

                                ඒ කාලය අතරතුර, තවදුරටත් උනුසුම් නොවූ සමකය හා තදාසන්න පෙදෙස් හි ජනයා පදිංචි  කරවීමට අරගලයට, දකුණ හා ඔහු යා කළ එකම පුරුක වු ගුවන් විදුලිය හරහා ඔහු සවන් දුනි.නමුත්, ඒ වනවිටත්,  හිමපතනයේ ආගමනයෙන් මියදෙමින් තිබූ සිහිලැල් වන ගහනයන් හා සිසිල් වෙමින් තිබූ කාන්තාරයන් හි නව මිනිස් ජනපද ස්ථාපිත කිරීමෙහි ලා මිනිසා තුල ගැබ්වුන දැඩි අදිටන සාර්ථක වූවාද නැද්ද යන්න  ඔහු දැන  නොසිටියේය.බොහෝ දුරට ඒ සියලු ප්‍රයත්නයන් හිරු හමුවේ ඇකිලෙන වෙඬරු පිඩක් මෙන් අසාර්ථක වන්නට ඇත.දැනට වසර පහලවකට පමණ පෙරාතුව, ගුවන් විදුලිය ක්‍රියා විරහිත විම නිසා, ඒ පිළිබඳව නිසැකවම දැනගැනීමට ක්‍රමයක් ඔහුට නොතිබිණි.
              මහදුරුතුමා, සරසවි ගොඩනැගිල්ලෙන් බැහැර වූයේ උපරිම වශයෙන් දහ දොලොස් වතාවක් පමණි. එයත්, ඉතාමත්අත්‍යවශ්‍ය  කරුණකට පමණකි.පසුගිය දශක දෙක තුල,ප්‍රවාහනය අපහසු වූ නිසා, දකුනට පලාගිය ඇත්තන්, අතැර දමා ගොස් ඇති බඩු බාහිරාදියෙන්  එක්තරා ලෙසක, සුඛෝපභෝගී දිවි පෙවෙතක්  ගත කිරීමේ වාසනාව ඔහුට හිමි විය.දැනටත්, ඔහු ඇඳ සිටින කලිසම් කබා, මෙතෙක්, කිසිම මහාචාර්යවරයෙකුට වැය නොකල හැකි තරම් ,මිල අධික ඒවා විය. 
                වසර ගණනාවක් පුරා,සෞර ග්‍රහ මණ්ඩලය වසා ගනිමින් ගමනේ යෙදෙන, යෝධ ධූලි වලාව, හිරු ගේ ආලෝකය පමණක් ඉතිරි කරමින්, එහි සියලු ශක්තිය උරා ගැනීමට සමත් වූ බැවින්, උදැසන හිරු රැස්, නෙතට පීඩාකාරී වුවත්,උනුසුම් විරහිත බවක් පෑය. ඒ සා දෑවැන්ත දූලි පටලයෙන්, මිදීමට පෘතුවියට අවකාශ ලැබෙන්නේ තවත් දශක දෙකකට පසුවද, නැතහොත් ශතකයකට පසුවද, එසේත් නැතහොත්  තවත් වසර  දහසකට පසුවද කියා කිසිවකු ට අනුමාන වශයෙන්වත් කිව නොහැකි විය. ගිම්හානය හුදෙක් බොල් අරුතක්  නොවූ දකුනු දිශාවේ උනුසුම සොයා, ඔවුන්, දකුනට පලා ගියහ.
   ගෙවුන දින  කීපයේ පතිත වුන හිම දැන් ඝන  විම හේතුවෙන් ඔහු වීදියේ  පහසුවෙන් ඇවිද්දේය.පසුගිය කාලවල, සමහර දිනක, ඔහුට ඒ දුර යාමට පැය ගණනාවක් ගතවූ අවස්ථා එමටය. වරක්, අධික හිමපතනය නිසා, නව මසක්, කොන්ක්‍රීට් ටවරයේ කොටුවීමට ඔහුට සිදුවිය.
                             ඔහු දැන් අසීමිත හිම තට්ටුවල බරින්, කඩා වැටීමට ඔන්න මෙන්න කියා ඇති  පියස්නයන්ගෙන් හෙබි නිවෙස් හා ඒවායෙන් පහලට එල්ලෙමින් තිබූ ස්ඵටික මග හරිමින්, තම ගමනාන්තය කරා පා නැගීය. සාප්පුවේ, බිඳුන වීදුරු  කවුලුවට ඉහලින්,  යන්තමට කියවා ගැනීමට හැකි නාම පුවරුව දිස්විය.
  
               "ජෙන්කින්ස් හා පුත්‍රයෝ. ගුවන් විදුලි හා ඉලෙක්ට්‍රික් බඩු වෙලෙන්දෝ"

               වහලයේ බිඳුන තැනකින් කඩා වැටුන හිම,සාප්පුවම වසා ගත්තත්,ඉහල මහලේ කුඩා කුටිය,අවසාන වරට, දස වසරකට කලින්, ඔහු පැමිනි දින සේම, නොවෙනස් ව පැවතිණ.තරංග රේඩියෝව, මේසය මත එලෙසම තිබූ අතර, බිම වැටී තිබුන හිස් ටින්, ඔහුගේ සියලු අපේක්ෂා බිඳ වැටීමට පෙර,මොනයම් ආකාරයක හෝ මිනිස් ජීවියෙක් සමග සම්බන්ධ විමට  ඔහු ගතකළ ගිණිය නොහැකි හෝරා ගණන ගොළු බසින්, කියා පෑය. නැවතත්, ඒ ඉච්චා බංගත්වයට පත්වීමට සිදු වේදෝ යි ඔහු සැක පහළ කළේය.

               ගුවන් විදුලි තරංග ගැන ඔහු දන්නා සියලු දෑ ඔහුට කියා දුන්, ' ආධුනිකයන් සඳහා ගුවන් විදුලි අත්පොත-1965'  අතට ගත් ඔහු, එහි මතුපිට තැන්පත්ව තිබූ සිහින් හිම පටලය පිස දැමීය.විවිධ බැටරි හා මීටර ඒවා දැමූ දැමූ තැන්වලම තිබූ අතර, සමහර බැටරි තවමත් ක්‍රියාකළ හැකි තත්වයක තිබීම, ඔහුගේ සිතට අස්වැසිල්ලක් විය.ගුවන් විදුලි යන්ත්‍රයට ඇවැසි බලය, තැන තැන විසිරී තිබූ බැටරිවලින් සපයා ගත් ඔහු, චකිතයෙන් සිත ගැස්සෙද්දී, යන්ත්‍රය තවමත් ක්‍රියාත්මක කළ හැකි දැයි පිරික්සීය. රේඩියෝවෙන් නැගෙන සිහින් ස්...ස්...ස්..ස්ස්..ස්... හඬ,බී. බී. සී. නාලිකාවේ, 9 කනිසමේ ප්‍රවෘත්ති හා වාද්‍ය වෘන්ද ද, කෙනෙකුට නැතිවම බැරි අංග  සේ සැලකූ අනෙක් සියලුම දෙයින් පිරිපුන්, නමුත්, වර්තමානයේ පුහු සිහින පමනක් ම වූ ලොවක් ඔහු මතකයට නැංවීය.
               ඉතාමත් සීරුවෙන් නමුත් නොඉවසිල්ලෙන්,ඔහු සියලුම තරංග කරකවා  බැලූ නමුත්, සෑම චැනලයකින් ම ඇසුනේ, සුපුරුදු ස්......ස්ස්ස්ස්ස්... හඬ පමනක්මය.  එහෙත්, රාත්‍රිය තවම තරුණ ය.  එතෙක්, වටපිටාවේ ඇති කඩ සාප්පු පීරා, සුපුරුදු ලෙස, ප්‍රයෝජනවත් යමක් සොයා ගැනීමට ඔහු තීරණය කළේය.
                මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ්, නැවතත්, කෙටි තරංග ග්‍රහණය කර ගැනීමට, සියුම් ස්විචය කරකැවීය.නමුත්, වරක් මිනිසුන්ගෙන් පිරී තිබුණ, ඊතර සගර මෙන්ම, නගරයද මුනිවත රැක්කේය.ලොව, අනිත් කොනින්, ආවා සේ සිතිය හැකි, වැසි කුණාටුවක ගිගුරුම් හඬක්, දැරිය නොහෙන නිහඬතාව  බිඳ දමමින් ඔහුට ඇසිණ.මිනිසා, තම නවතම සොයාගැනීම අතැර ගියා සේය.

               පසුදා තම නවාතැනට යන විට, ඇල් මැරුන හිරු රස්, හුදකලා වීදියේ විසිරී තිබිණ.ඔහු ඉතාමත් තෙහෙට්ටු ගතියෙන් පා තැබිය.පසුගිය රැයේ ඔහුට හරිහැටි නින්ද නොගිය අතර,නින්ද ඔහු වෙතට ආ සැමවිටම,තම සුපුරුදු සිහිනය, තමා ගලවාගැනීමේ ප්‍රයත්නය ඔහු දිටීය.

                            දැඩි  නිහැඬියාව  බිඳ දමමින්, වහලවල ගොඩ ගැසුන හිම, මහා හඬක් නගමින් බිම වැටෙනු ඔහු ශ්‍රවණය කළේය. ඔහු, නැවතී ඒ හඬට හොඳින් කන් දුන්නේය.සාමාන්‍ය ගිගුරුමකට වඩා එය සම කළ හැකි වූයේ, හිම ටොන් මිලියන ගන්නක්  වුවත් එක්වර පුපුරවා හැකි තරම් ප්‍රබල  වූ පරමානු බෝම්බයකට පමණි.  කලින් දා රැයේ සිදුවිම පසෙකට ලා, නව  බලාපොරොත්තුවක් මෝදු වනු ඔහුට දැනිණ.

               අතුරක් මත ගමන් කරන්නෙකු, නිරතුරු අවධානයෙන්  සිටිය යුතුවාක් මෙන්,තම අවධානය වෙනතකට යොමුකළ ඒ සිදුවීම, තව  සුලු මොහොතක් පමා වූවා නම්, ඔහුගේ දිවි තොර කරනු ඇත.එක්වරම, කුඩා අතුරු පාරකින්, විශාල යමක් ඔහු වෙතට එනු, ඔහුගේ දෘශ්ඨි පථයට ගෝචර විය. තමා දුටු දේ තහවුරු කර නොහී, ඔහුගේ මනස ගල් ගැසුනේය. ඊලඟ මොහොතේ, තම කබා සාක්කුවට අත යැවූ ඔහු, කලබලයෙන් වෙව්ලන ඇඟිලිවලින් රිවෝල්වරය එලියට ගැනීමේ අසාර්ථක ප්‍රයත්නයක යෙදිණි.සර්පයෙකු සේ, හිස දෙපසට වනමින්, පුලුන් කොට්ට වන් පා සැහැල්ලු ලෙස හිම මත තබමින්, ඔහු අබිමුවට පැමිනියේ, ධ්‍රව වලසෙකි.
                 ඔහු කොපමණ බියට පත්වූවාද කිවහොත්,තමා රැගෙන ආ සියලු බඩු බාහිරාදිය එතැනම අතැර, හිම මත පය පැකිලි පැකිලී, තමා නුදුරේ තිබූ, භූගත සෝපානය දෙසට දිවීය.සතුරා තමාට කොපමණ නුදුරෙන් සිටින්නේ දැයි ආපසු හැරී බැලීමට, සිත තුල ජනිත වූ දැඩි පෙළඹවීම මධ්‍යයේ, ඔහු යකඩ දැළට ළඟා වී, එය වේගයෙන් සෙළවූයේය.බියෙන් හිරිවැටුන ඇඟිලිවලින් කිහිපවරක් දැළ   වේගයෙන් සෙළවූවද කිසිවක් සිදු නොවීය.අවසන, ක්‍රීක් හඬක් නගමින් විවර වූ දොර තුලින්, ඔහු දනි පනි ගා ඇතුලට රිඟා ගත්තේය.
                  ඔහු තරම්  දෙගුණයක් තරම් වූ වලසා, කෝපාවිශ්ඨ ව,  උල් නියෙන්, තමා හා තම ප්‍රතිවාදියා අතර  එකම බාධකය වූ  දැල ගලවා දැමීමට යත්න දැරීය.උගේ සවිමත් බාහු යුගලයට මැදි වූ යකඩ දැල සෙලවුනත්, එය ගැලවීමට තරම් ඌ ශක්තිමත් නොවීය. මහාචාර්යවරයා අතින් ගිලිහුන මල්ල, වරක් දෙවරක් නිය පහුරුවලින් එහා මෙහා විසික්කළ ඌ, ඉදිරිපස ගාත් ඔසවා, අසතුටින් ගෙරවූයේ, සතර අතට විසිව තිබූ ටින් අතරින් දෙපා මුදුව තබමින් අතුරුදන් විය.

                  ජීවිතයේ කිසිම දිනක නොදැනුන ලෙස, ඉමහත් කම්පනයට ලක් වූ මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ්, එක් ආරක්ෂිත ස්ථානයකින් තවත් ආරක්ෂිත ස්ථානයක ට  මාරු වෙමින්, තම නවාතැනට ලඟා වූයේ තෙපැයකට පමණ පසුවය.


මේ සා කලකට පසු, නගරයේ  සිටින එකම  ජීවියා තමා නොවන බැව් ඔහුට පසක් විය.ධ්‍රව වලසා හැරෙන්නට , වෙනත් සතුන් නගරයට ආගමනය වී ඇත්දෝයි සිතේ නැගුන පැණයට පිළිතුරක් ලෙස, පසුදින අළුයම,නගර උද්‍යානය දෙසින්,වෘකයකු ගේ උඩු බිරීමක් ඔහු සවන් වැකිණ.

 තවත් සතියක් පමණ ගෙවෙන විට, උතුරේ සිටින සතුන්, එය හැරදමා යන බැව් ඔහුට පැහැදිලි විය.වරක්, දකුනු දිශාව බලා ගමනේ යෙදෙන පිනි මුවන් රැළක්, ඔහු තම ටවරයේ සිට නිරීක්ෂණය කළේය. සමහර රැයක, එකිනෙකා කා කොටා ගන්නා, ගොරවන, බුරන විවිධ සිව් පා ශබ්ද ඔහු  සවන් පතිත විය. මෙපමන කළකට පසුවත්, මෙවන් විසල් ජීවි ගහනයක්,  උත්තර ධ්‍රවය හා ලන්ඩනය, එකම භූමියක් සේ යා කළ මේ, ධවල හිම තැන්නේ, වසනු දැනගැනීම  විමතිය දනවන්නක් වීය. 


                          නමුත්, දැන් යමක්, ඔවුන් සියල්ල දකුණට පලවා හරිමින් සිටී.මිනිසා හැරෙන්නට, මේ සා සතුන් සන්ඛ්‍යාවක් භීතියෙන් මුසපත් කරවන්නට සමත් ජගතෙක් මේ පොළොවේ නැති බැව් ඔහු සිහිපත් කළේ  චිත්ත සන්තානයේ දලු ලන ඉමහත් ප්‍රීතියෙනි.



                   සමහර දිනක, තම උනුසුම් ලොම් කබාය, ගතට හිරකර ගනිමින්,සීතල ඉරු රැසින් නෑවෙමින්, තමා ගලවා ගැනිමට, තම මිතුරන් නැවත එන අයුරු සිහින දකිමින්, ඔහු එලිමහනේ නිනව්වක් නැතිව පැය ගනන් ගත කළේය. සමහර විට, උතුරු ඇමෙරිකාවේ සිට, මිදුන අත්ලාන්තික් සයුර,  තරණය කොට ඔවුන් පැමිනෙනු ඇත.එසේම, මේ වනවිටත්, ඔවුන් තමා බේරගැනීමේ මෙහෙයුමක් අරඹා වසර ගනනාවක් ගතවී ඇති වන්නටද පුලුවන.



 එසේ වුවද, මෙතෙක්, තමා ගලවාගැනීමට, එකදු ගුවන් මෙහෙයුමක් ක්‍රියාත්මක නොවිම, ඔහුගේ කුකුස දනවන්නක් වීය. මෙපමණ කඩිනමින්, මිනිසාට පියෑඹීමේ කළාව අමතක වී ඇතැයි සිතීම උගහටය.

                   පාලුව දරාගත නොහුන විටක,  මතකයෙන්, කවි ගායනා කිරීමට ඔහු පෙලඹී සිටි මුත්,  ඒවා බොහෝ විට අතීත තුවාල පාරවන්නක් විය. නමුත්, දිවා කල දිගු වී, පරිසරයේ, දීප්තිය වැඩි වත්ම, ඔහු, බොහෝ විටක, ජනෙල් කවුලුවකින්, හිස එලියට දමා, මහ හඬින්  ඒවා ගැයුවේ,  එමගින් වත්, තමා වට වී ඇති, මේ මායාකාරී පරිසරය වෙනස් කිරීමට යත්න දරන්නාක් මෙණි.
                ගිම්හානය, එය නිමාවේ අද්දරට ලඟා වී සිටියේය.පැයෙන් පැය, දිනෙන් දින, ඒ නුහුරු ඝෝෂාව,වැඩිවත්ම, ඔහුගේ මනස, බලාපොරොත්තුව හා භීතිය අතර දෝලනය වෙමින්, වික්ශිප්ත විය.ඔහු තවදුරටත්, කිසිම සත්වයෙක් දුටුවේ නැත්තේ ඔවුන්  පලා ගිය නිසාවෙනැයි ඔහු අනුමාන කලත්, තම,ආරක්ෂිත බළකොටුවෙන් පිටතට පැමින, පලා යාමට තරම් දිරියක් ඔහුට නොවීය.
                  එය එසේ වුවත්, සෑම හිමිදිරියකම,කුළුණේ, උස් කවුලුවක් අසලට වී දුරදක්නයෙන් වටපිටාව නිරීක්ෂණය  කළ් සැම විටකම ඔහු දුටුවේ,හිරුට බියේ පසු බසින හමුදා බළ ඇණියක් සේ දියවෙමින් යන හිමෙන්, වැසි කඳු ශිකර ය.


    ඔහුගේ පෙර මග බලාසිටීම, කෙටි ගිම්හානයේ, අවසාන දින කිහිපයේ නිමා වීමට යෙදිණ.පොළොව දෙදරුම් කවමින්,කෙමෙන් වැඩිවෙමින් ඇසෙන ඒ ගර්ජනාව, තමාට වඩ වඩා සමීප බව දෑනුනත්,තවමත්, ඒ කුමක්දෑයි නිසැකවම පැවසීමට හෝ එය, තමාට කොපමණ සමීප දැයි අනුමාන කිරීමට හෝ හැකියාවක් නොවීය.



  මහාචාර්ය මිල්වර්ඩ් තම දුරදක්නය, උතුරු දෙසට යොමු කරන විටවත්, ඔහුට ඒ ගැන කිසිම අමුතු හැඟීමක් නොතිබුණේය.නුදුරේ එන හමුදාවක, හිරු එලිය වැටී දිලිසෙන පළිහ, ප්‍රථම වරට දර්ශණය කරණ මුර සෙබලෙකු සේ අවසන, ඔහු ඒ අමිහිරි සත්‍යය පසක් කර ගත්තේය.පැහැදිලි නුබ ගැබ පසුබිම් කර ගනිමින්,හිමෙන් වැසුන උස් වූ කඳු ශිඛර,  දැන්,සූර්යාලෝකයේ, බබලමින්  තිබිණි.වසර, මිලියන ගනනක් පුරා, ඒවා වසා සිටි හිම තට්ටු,දැන් නැත්තටම නැතිවී ගියා සේය.ඔහු, ඒ ගැන ප්‍රීති විය යුතු නමුත්, එවන් හැඟීමක් ඔහුට දැනුනේ නැත. 
       එක් රැයකින්, ඔහුට කිසිදා, කෙලෙසක වත් අනුමාන කළ නොහැකි වූ සතුරා,අවසාන මුර කඩුල්ලත්, පසු කරමින්,සමූල  ඝාතනයට සැරසී, ඉදිරියට එමින් සිටියේය.

     පරාජිත වූ කඳු මුදුන් වසාගෙන,කෙමෙන් තමා අබිමුවට ගලා එන, ඒ අතිශය බියකරු දිස්නය, මහචාර්යවරයාට, පර්වත මුහුදට ගමන් කරන්නා සේ දැනුන  හැඟීම, හෙළිදරව් කලේය.
        ඔවුන්ගේ  සදාකාළික නවාතැන වූ උතුරු දිශාවේ සිට,මිනිසාගේ ආගමනයට කල්පාන්තයකට පෙර, තම නිජබිම වූ, දකුණු දිශාව, අත්පත් කර ගන්නා ඒකායණ අදිටනින්, ග්ලැසියර, නැවතත්, ගමන් අරඹා තිබිණ. 

( A translation of the short story, "The forgotten enemy" by Arthur.C. Clarke.) 




            







   



   


   






              


























Friday, November 14, 2014

ඔබ ජුපිටර් ග්‍රහයා මිලදී ගැනීමට කැමතිද?



                                       ඇත්ත වශයෙන්ම ඔහු කොපමණ 
 ශූර ලෙස  තම පරිසරයට අනුගත වීද කිවහොත් ශක්ති පරිනාමික 
ගුවන් නැවේ සිටිනා අධික උනුසුම්,ස්වේතවන් තාප ශක්තියක් ලෙස
 ඔහු  සැලකීම ඔහු හා ගනුදෙනු කරන ජීවින් අමතක කර දමා තිබිණි.
    තේජස විහිදුවන සුළු රන්වන් යටි රෑවුලකින් හා තද දුඹුරු නෙත් සඟලකින් යුත් ඔහුමුදුව මෙසේ පැවසීය.
         "අපට ඔබේ සැකය හා පසුබෑම  වැටහෙන නමුත්,මින් කිසිම හානියක්  වීමට ඔබට ඉඩ නොතබන බෑව් සහතික වෙන්න පුලුවන්.අප O- Spectra තරු පන්තියේ ග්‍රහ ලෝකයක වසන නිසා ඔබේ හිරුගේ උනුසුම හා ශක්ති ජනනය පවා අපට සෑහෙන්නේ නෑ. එමෙන්ම ඝන ද්‍රව‍යයෙන් තෑනුන ග්‍රහලෝක  අපට සම්පූර්නයෙන්ම ගන්තුකයි."
මිනිස් ජීවීන් වෙනුවෙන් ගනුදෙනු කරන්නා, ( සැමගේ එකඟතාව මත විද්‍යා ඇමති පත් කර ගන්නා ලදී)
              "නමුත් අපේ ග්‍රහ ලෝකය ඔබේ ප්‍රධාන  වෙළඳ මාර්ගයක් හරහා වැටී ඇති බව ඔබ පිළිගත්තා" යයි කීය.
    "ඇත්තෙන්ම ඔව්."

 "වෙළඳ මාර්ගයක ස්ථානයක් සතුකර ගනීම යනු,එහි යුධමය වටිනාකම වැඩි වීමයි.ඒ නිසා, අපේ පූර්ණ සහයොගය ඔබට ලබා ගනීමට නම්, ඔබට ජුපිටර් ග්‍රහයා අවශ්‍ය කුමන කරුණකටද කියා අපට නොවලහා පැවසිය යුතුයි."
                           සුපුරුදු ලෙසම, ඒ පැනය විමසන සෑම විටකම    මෙන් ව්‍යාජ රූපකයා ගේ මුහුන අඳුරු විය." එහි රහස්‍ය බව ඉතාමත් තීරනාත්මකයි. ලැම්බර්ජ් ලා...."

" හරියට හරි." විද්‍යා අමාත්‍යවරයා දෙඩීය.

 " ඒ වදන් නම් අපට ඇසෙන්නේ ඔබ හා ඔය කියන ලැම්බර්ජ්වරු අතර නුදුරේම ඇවිලීමට යන යුද්ධයක පෙර නිමිති වගේ."

  ව්‍යාජ රූපකයා හණික මෙසේ පැවසීය.
 " ඒ නිසා තමයි, අප ඔබට මෙතරම් විශාල මුදලක් පිරි නමනු ලබන්නේ.ඔබේ සෞර මන්ඩලයේ තවමත් ජනාවාස වී ඇත්තේ අභ්‍යන්තර ග්‍රහ ලෝක පමණයි.ඒවායින් අපට කිසි වැඩක් නෑ.
සමාවන්න මෙසේ පවසනවාට.අප ඉල්ලන්නේ, ඔබට කෙදිනකවත් විසීමට හෝ අඩුම තරමේ ගොඩ බැසීමටවත්  බැරි ජුපිටර් ග්‍රහයා පමණයි. ඒ ග්‍රහයා ඔබට පාලනය කළ නොහැකි තරම් විශාලයි." සරදම් සිනහවක් ඔහු ගේ තොලේ ලෙළදිණ.

 ව්‍යාජ රූපකයා ගේ හැසිරීම ගනනකට නොගත් අමාත්‍යවරයා, "ළඟදීම ජෝවියන් උප ග්‍රහයා ජනාවස වේවි" යැයි  තෙපළේය.
" ඊට අපෙන් කිසිම බාධාවක් හෝ විරෝධයක් නෑ.ඒවා ඔබ කැමති අයුරකින්, හැසිරවීමේ පූර්ණ නිදහස ඔබ සතුයි. ඒ සඳහා, ඔබට සිතාගන්නවත් බෑරි තරමේ, විශාල මුදලක් ගෙවීමට අප සූදානම්.අපට ඇවැසිතාවක් තිබුනි නම්ඔබේ කැමැත්ත නොවිමසාම, ජුපිටර් අප සතු කර ගැනීමේ හැකියාව අප සතුව තිබෙනවා. නමුත්, අනාගතයේ ඇතිවිය හැකි  නීතිමය ගැටළු මග හරවා ගැනීමට ඇවැසි නිසා තමයි, අප මුදල් ගෙවා, ජුපිටර් ග්‍රහයා ගේ නීත්‍යානුකූල භාරකාරීත්වය ලබා ගන්නට උත්සාහ කරන්නේ. මා කතා කරන්නේ හිතට එකඟව සම්පූර්ණ සත්‍යය."
  ඇමතිවරයා තම පැනය පුනරුච්චාරනය කළේය. "ඔපමන තදබල ලෙස ඔබට ජුපිටර් අවශ්‍ය ඇයි?"

"මේ  ලැම්බර්ජ්වරු....."

" ඔබ ලැම්බර්ජ්වරු සමග යුද වැදීමට යනවාද? "

" ඒක එහෙම....."
                                            
       "මක්නිසාද යත්, එය එසේ නම්, ඔබ ජුපිටර් මත කඳවුරු බඳීවි. එසේ කඳවුරු බැඳිමට ඉඩ දීම ගැන විරෝධය පාමින්, ලැම්බර්ජ්වරු, අපට ප්‍රහාරයක් දියත් කරාවි. ඉදින්, එවන් අවදානම් අවස්ථාවකට මුහුණ දිමට අප කොහෙත්ම සූදානම් නෑ."

"මම වරක් පැවසුවානෙ, ඔබ කිසි දෙයකට බිය විය යුතු නෑ. ඉන් ඔබට කිසිම හානියක් නැතත්, ලැබෙන ප්‍රති ලාභය ගිණිය නොහැකි තරම් විශාලයි. ඔබේ ලෝකයේ, වාර්ෂික බල ශක්ති පරිබෝජනය කෙතෙක්ද, ඒ හා සමාන ප්‍රමානයක් අඩංගු බල ශක්ති බහාලනයක්, වාර්ෂිකව ඔබට ප්‍රධානය කෙරෙනවා ඇති."

"අනාගතයේ වැඩිවන බල ශක්ති අවශ්‍යතාවන්ටත් සරිලන තරමේ?"
 " සත්තකින්ම ඔව්. වත්මන් ප්‍රමාණයට වඩා පස් ගුණයකටත් වැඩියෙන්."
" හොඳයි. මා කලින් පැවසූ ලෙස, රජයේ ඉහලම තලයේ නිල දරුවෙක් නිසා, ඇවැසි තීරණ ගැනීමේ බලය මා සතුයි. නමුත්, මට අවැසි ඕනෑම දෙයක් කිරිමට තරම්, අසීමිත බලයක් මා සතු නෑ. 
 මට ඔබේ වදන් විශ්වාස නමුත්, ඔබට ජුපිටර් අවශ්‍ය කරුණ, නිසැකවම දැන ගන්නා තුරු, ඔබේ කොන්දේසි වලට එකඟ වන්න බෑ.ඔබ අවංකව අදහස් ප්‍රකශ කරන බව අපට ඒත්තු ගියහොත්, රජයත්, ඒ හරහා ජනතාවත්, ඔබේ ගිවිසුමට එකඟ කරවා ගැනීමට මට හැකි වේවි.
නමුත්, කිසිම පැහැදිලි කිරීමක් නොමැතිව, මා තනි කැමැත්තට, ඔබ හා ගිවිසුමකට එලඹුනහොත්, මගේ තනතුරෙන් පවා මා පහ කෙරේවි.මුලු පෘතුවිය ම ඔබේ යෝජනාවලියට විරෝධය පාවි.
ඔබ වරක් පැවසූ ලෙස, ජුපිටර් බලෙන් අත්පත් කර ගැනීමේ හැකියාව  ඔබ සතු නමුත්, එහිදී ඈතිවන නිතිමය ගැටළු තත්වයන් නිසා ඔබ ඒ ක්‍රියා පිළිවෙත අනුගමනය කරන්න මැලිවන බව පවසා සිටියානෙ."

 ආරූඪ රූපකයා මුවෙන් අමුතු හඬක් පිට කළේය.


"ඔබ සමග මේ නිශ්ඵල වාද විවාදවල පැටලීමට මට කිසිම වුවමනාවක් නෑ.ලැම්බර්ජ්ලා..........." ඔහු එක්වරම තමා පවසමින් සිටි වැකිය ගිලගත්තේය.
         "ඔබ කියන ඕනෑම ලෙසකට පොරොන්දු වීමට මා සූදානම්."   


              සෑහෙන වේලාවකට පසු,නළලේ දා බිඳු,  තම සුදු පැහැ ලේන්සුවෙන් පිස දමමින්, වසර දහයකින් පමණ තුරුණු වූ වා සේ පෙනුමක් සහිතව ඇමතිවරයා කාමරයෙන් පිටතට පැමිණියේය. 


                     "ජනාධිපතිතුමා අනුමත කළ විගස, ඔවුනට එය ලබාගත හැකි බැව් මා පැවසුවා.නමුත්, එතුමා හෝ කොන්ග්‍රස් මණ්ඩලය  හෝ එයට එරෙහි වේවි යැයි මා කොහෙත්ම සිතන්නේ නෑ. මඳක් සිතන්න, මහත්වරුනි, අපට ඇවැසි විටක, රිසි සේ භාවිතයට, ඕඑනෑ තරම් බල ශක්තිය නොමිලේම. අපට  ජීවිතයේ කිසිම දිනක සිහිනෙන්වත් ගොඩ බැසීමට  නොහැකි, කිසිම ඵළ ප්‍රයෝජනයක් නැති ග්‍රහ ලෝකයක් වෙනුවෙන්!"

           ඒ වදන් පිට වනවාත් සමගම ආරක්ෂක අමාත්‍යවරයා කෝපයෙන් දම් පැහැ වූ මුවින් යුතුව, තම පු‍ටුව වේගයෙන් පසෙකට කර නැගිට සිටියේය.

            "මිසරට්වරු හා ලැම්බර්ජ්වරු අතර ගැටුමකදී පමණයි ජුපිටර් ග්‍රහයාගේ වැදගත්කම ඉස්මතු වෙන්නෙ. එවන් භාරදූර, තීරණාත්මක අවස්ථාවක, පක්ෂග්‍රහ නොවී  නොවි මැද පිළිවෙතක් අනුගමනය කිරීමට අප කළින්ම තීරණයක් ගත්තා. "
                 ." නමුත්........ එසේ යුද්ධයක් ඇති වන්නේ නෑ. ව්‍යාජ රූපකයා ඔවුනට ජුපිටර් අවශ්‍ය වන්නේ ඇයි කියා මා හා පැවසුවා.එය මා එක්වරම පිළිගත්තා.මා හිතන්නෙ, ජනාධිපතිතුමාත් ඊට විරුද්ධ වන එකක් නෑ. මහත්වරුනි, මා හිතනවා ඔබ සැමත් මෙම තීරණයට එරෙහි නොවෙයි කියා.මා ළඟ නව ජුපිටර් ග්‍රහයා වෙනුවෙන් සැලසුම්  තිබෙනවා."

කාමරයේ උන් සියල්ලෝම තම අසුන්වලින් නැගී සිටියහ.
  "අලුත් ජුපිටර් ග්‍රහයෙක්!" ආරක්ෂක ඇමති හුස්ම ඉහලට ඇද්දේය.

    "කලබල වන්න එපා මහත්වරුනි, අසුන්වල වාඩිගන්න. අලුත් ග්‍රහයා,පරණ ග්‍රහයාට වැඩි වෙනස්කමක් නෑ.මේ තියෙන්නෙ, ඔවුන්, අප වැනි ජීවීන්ට බැලීමට හැකි වන සේ නිර්මාණය කරන  ලද සැලසුමක්. "

ඔහු පිටපත දිග හැරියේය. එහි, එක් රූප සටහනක, සුපුරුදු ජුපිටර් ග්‍රහයා, එහි සිරස් රේඛා ත් සමග ඇඳ තිබිණි.විල්ලූද කාලවර්ණ අභ්‍යවකාශය පසුබිම් කරමින්, වැටී තිබූ, කහ,ළා කොළ හා ළා දුඹුරු පැහැ ගත් කුඩා හරස් තීරුවල, අතරින් පතර, සුදු පැහැ ගත්, දඟ කැවුන, සිහින් රේඛා වැටී ගියේය.  විවිධ වර්ණ ගත් ඒ තීරුවල, කෙනෙකුගේ කුතුහළය දනවන සේ, තැන් තැන්වල, කලු පැහැයෙන් දිස්වන විවිධ රටා නිර්මාණය කර තිබුනි.

      " මේ තමා ජුපිටර් ගේ දිවා කාලය දිස්වන හැටි." අමාත්‍යවරයා අනාවරණය කළේය.

      "ජුපිටර් රාත්‍රියට දිස්වන්නේ මෙහෙමයි." අනෙක් රූප සටහනේ, ජුපිටර්, කුඩා, තුනී හඳ පළුවක් සේ දෘශ්‍යමාන වී ඉතිරි කොටස, ඝන අඳුරේ ගිලී ගියේය. අඳුර මැදින්, පෙර රූප සටහනේ දිස් වූ අපූර්ව, කාලවර්ණ රටා, මෙවර, දිලිසෙන, තැඹිලි පැහැයෙන් බැබලිණ.



" මේ සළකුණු, හුදෙක් දෘශ්ටි මායාවන් පමණයි.ඒ නිසාම ග්‍රහ ලෝකය පරිභ්‍රමණය වීමේදී, ඒවා වෙනස් වෙන්නේ නෑ.ඒවා පවතින්නේ ග්‍රහයා ගේ අභ්‍යවකාශය කෙලවර. " විද්‍යා ඇමති කිය. 


 "ඒ  සළකුනු මොනවාද?" වාණිජ කටයුතු අමාත්‍යවරයාට දැනගැනීමට අවශ්‍ය විය. 
  "ඔන්න බලන්න." විද්‍යා ඇමති පැහැදිලි කළේය.

   "ඔවුන් ගේ ප්‍රධාන වෙළඳ මාර්ගයක් , අපේ සෞර ග්‍රහ මණ්ඩලය හරහා වැටී තිබෙනවා. ඒ මග හරහා දිනකට ඔවුන් ගේ ගුවන්  නැව් හතක් පමණ අපේ සෞරග්‍රහ මණ්ඩළයේ සැතපුම් මිලියන සිය ගණනක් දුරට  සංචාරය කරනවා. ඒ හැම අහස් නැවකම ඇති ඉතාමත් නවීන, ඉතා බලගතු දුරේක්ෂවලින්, අපේ සූර්යයාට අයත් ග්‍රහලෝක නිරීක්ෂනයට ලක් කෙරෙනවා.  එය ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන  සංචාරක ආකර්ෂනයක්. ඝන ද්‍රව්‍යයෙන් තැනුන ඕනෑම ග්‍රහ ලෝකයක් ඔවුනට ඉතාමත් විස්මය ගෙන දෙන සුළුයි.

 "අර කළින් දුටු සලකුණු හා මේ විස්තරය අතර ඇති සම්බන්ධය කුමක්ද? "

  " ඒ සලකුණුවලින් පිළිබිඹු වන්නේ ඔවුන්ගේ අක්ෂර ක්‍රමයක්. ඉන් පැවසෙන්නේ යහපත් සෞඛ්‍යයක් හා තාප ශක්තියක් වඩවා ගැනීම සඳහා මිසරෙට් ග්‍රහ ලොවේ අර්ගෝන් කඳු මුදුන් භාවිත කරන්න කියා."

" ඔබ අදහස් කරන්නේ ඔවුන් ජුපිටර් ග්‍රහයා බිල් බෝඩ් එකක් ලෙස යොදා ගන්නා බවද? " ආරක්ෂක ඇමති මේසයට මිට මොලවා තදින් ගසමින් කෑ ගැසීය.

 '"හරියට හරි.ලැම්බර්ජ්වරු නිපදවා ඇති අර්ගෝන් ටැබ්ලට් එකට විරුදුව තරඟ කරනු වස් මිසරට්වරු, ජුපිටර් ග්‍රහයා තම ප්‍රචාරණ කටයුතුවලට යොදා ගන්න හදන්නේ.ග්‍රහයා තමන් සතු කර ගැනීමට ලැම්බර්ජ්වරු ප්‍රයත්න දරාවි යන බිය නිසා ඔවුන් ජුපිටර් ග්‍රහයාගේ නයිතික හිමිකරුවන් වීමට වෙර දරනවා.නමුත්, ඔවුන්ගේ හා අපේ වාසනාවට, ප්‍රචාරණ මාධ්‍යයෙහි ලා මිසාරට්වරු තවමත් අඳ බාලයෝ."
   " ඔබ එසේ පවසන්නේ ඇයි?" අභ්‍යන්තර කටයුතු ඇමතිතුමාගේ  කුතුහලය උත්සන්න විය.

   "ඇයි කියන්නෙ? ඔවුන් ජුපිටර් ග්‍රහයා තම ප්‍රචාරණ කටයුතුවලට උපයෝගි කර ගත්තා විනා, අප ග්‍රහ පද්ධතියේ ඇති අනෙකුත් ග්‍රහයන් ගැන ඔවුන්ට අමතක වෙලා. ජුපිටර් බිල් බෝඩ්, අපේ සෞර ග්‍රහ මණ්ඩළය මෙන්ම, ඔවුන් ගේ ව්‍යාපෘතිය ද ප්‍රසිද්ධ කරාවි. නමුත්, ලැම්බර්ජ්වරු, අප හා මිසරට්වරු අතර වුන රහස් ගනුදෙනුව ගැන නොදැන, ඒ ගැන විචාරීමට පැමිණි විට, අපට හැකියි අපේ සෙනසුරු ග්‍රහයා ඔවුනට අලෙවි කිරීමට  එහි චිත්තාකර්ෂනීය මුදු  සමග. සෙනසුරු, එහි වළලු නිසා වඩාත් ආකර්ෂනීය ප්‍රචාරණ මාධ්‍යයක් වන බැව් ඔවුනට ඒත්තු ගැන්විය හැකියි."

                "ඒ නිසාම," මුදල් අමාත්‍යවරයා සිය දසන් දක්වා පුළුල් සිනහවක් නගමින් තෙපළේය. "එය, ජුපිටර් ට වඩා ඉහල මිලක් ගන්නා බව."

  සැවොම, ප්‍රීතිමත් මුහුනින්, හිස් වනා, එය අනුමත කළහ.

(A translation of the short story "Buy Jupiter "  by Arthur. C.Clarke.)


Tuesday, October 14, 2014

Winter Oak





Savushkin  always took a shortcut to school. So why was he always late?









(https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRlJEFhl4DIi-yMvur71AmKAh9ZKXkec2RsofrEOFfETvsucgBU0Q)


                    ඒ උනුසුම් උදෑසන ගුරුතුමියගේ සිත,  සතුටින් පිරී ගියේය.සරසවියෙන් පිට වූ වහාම,පලමු පත්වීම ලබා, උවරොව්කා ගම්මානයට පැමින, තවම දෙවසරක් වත් ගතවී නැතත්, මුලු දිස්ත්‍රික්කයේ ම නම් දැරූ හොඳම රුසියන් ගුරුවරිය වූයේ ඇය ය.

                කුඩා ගම්මානවල හා නගරයේ අස්සක් මුල්ලක් නෑර සැවොම ඇය ගැන  දැන සිටියහ නැතහොත් අසා සිටියහ. ඔවුන්, ඇනා වැසිලියෙව්නා කියා නම අගට වාසගමද එක්කර ඇය ඇමතූයේ, ඔවුන් ගේ හදවත් වල ඇයට ඇති භක්ත්‍යාදරය විදහා දැක්වීමටය.

 ඇය උගැන් වූ පාසල  ගඩොලින් තැනුන, දෙමහල් ගොඩනැගිල්ලක් විය.එහි, කුඩා හිම පතුරු වලින් සායම් කළ, පුළුල් ජනෙල් කවුළු සහිත බිත්ති,  ළා  රත් පෑ සේයාවක්, හිම මත පතිත කළේය.

 ඇය එදින, පංති කාමරයට ඇතුලු වන විට, සුපුරුදු ලෙස, ළමෝ, "සුබ උදෑසනක් වේවා, ඇනා වැසිලියෙව්නා"  කියා ආචාර කළහ. ඔවුන් සමහරක ගේ වදන්, හිස් පලඳනා හා කරපටි අතරින්, අපැහැදිලිව, වාතයට මුසු විය.

 ඇනා ගේ පමු කාලඡේදය, 6 වසර සිසුන් සඳහා වෙන්විය.
          "ආයුබෝවන් ළමයි, අද අපි නාමපද ගැන ඉගෙන ගනිමු." ඇය සිනහ පිරුන මුවින්, ඔවුන් දෙස බැලුවාය.පසුගිය වසරේ, මෙම පාඩමට සූදානම් වෙද්දී, ඇය තුල තිබූ චකිතය, අද, දුරුව ගොස්ය.ඒ වෙනුවට, ආත්ම  විශ්වාසයෙන් ගත පිරිණ.ඇය, සන්සුන් ස්වරයකින්, පාඩම ඇරඹුවාය.

  "නාම පදයක් කියන්නෙ,කෙනෙක්, දෙයක් හෝ ගුනාංගයක් හැඳිවීමට යෙදෙන පදයක්. 'ඒ මොකක්ද, ඒ කවුද' කියන ප්‍රස්නවලට පිළිතුර නාම පදයක්. 'ඒ කවුද? මයෙක්, ඒ කුමක්ද? පොතක්'. "
 "ටීච, මං ඇතුලට එන්නද?"
 හොඳටම ගෙවී අබලන් වු, කබල් බූට් පාවහන් යුවලක් පැලඳි, කුඩා කොලුවෙක්, චකිතයෙන්, පංති කාමරයේ දොර අසල, සිටගෙන සිටියේය.
 ඔහුගේ රවුම් මුහුන, කොපමන සීතලෙන් රතු වී තිබුනේද කිවහොත්, එය දිලිසුණේ, ඉදී, පිපිරීමට ආසන්න, චෙරි ගෙඩියක් මෙනි.ඇහි බැමේ තැන්පත් වූ සියුම් හිම බිඳිති, සුදු පැහැයෙන් දිස්විය.
  " සවුශ්කින්, ඔයා අදත් පරක්කුයි."

  ගුරුතුමිය, පංති කාමරය තුල විනය තදින් ක්‍රියාත්මක කළද, මේ මොහොතේ ඇගේ හඬ අසරණ  ස්වරූපයක් ගත්තේය.ඒ අතර, සවුශ්කින්, බයාදු ලෙස, හිමිහිට ඇවිද ගොස්, තම අසුනේ ගුලි විය. ඔහු ගේ ප්‍රමාදය, ඇනා තුල කෝපයක් ඇති කළේය. ඔහු, තම කදිම උදෑසන, නාස්ති කළා සේ ඇයට දැනිණ.
           "හොඳයි, මයි, අපි ආපහු පාඩම මතක් කර ගනිමු.මම කිව්ව දේ ඔයගොල්ලන්ට තේරුනාද?"
 "ඕ......ව්..ව්..."   , ළමෝ,ලමෝ එකාවන්ව කෑගැසූහ.
 "බොහොම හොඳයි. එහෙනම් දෙන්නකො බලන්න මට නාම පදවලට උදාහරණ ටිකක්."
තරමක්, කල්පනා කර, සිසුවෙකු පිලිතුරු දුන්නේය.
  " ඩෙස්කය"
 "හරියට හරි" ඇනා සතු‍ටු සිතින් කීවාය.

  ළමෝ, දිගටම කෑ ගසා නාම පද කීහ.
  "බල්ලා" ,ජනේලය,මේසය,, බෝතලය, පෑන, පොත, කලු ලෑල්ල "
 හොඳයි. දැන් ඇති. හැමෝටම තේරුනා නෙ."
  එක්වරම, නින්දකින් අවදි වූවා සේ, සවුශ්කින්, පු‍ටුවෙන් නැගිට, උද්වේගයෙන් කෑ ගැසීය. "  winter oak"
                ළමෝ, මහ හඬින්, සිනාසුනහ.  ඔවුන් ගේ සිනා හඬ, පංති කාමරයෙන් එලියට විහිදී ගියේය. ගුරුවරිය, මේසයට තදින් තට්‍ටු කරමින්, ලමුන් නිහඬ කරවීමට උත්සාහ ගත්තාය.
                         "හැමෝම නිශ්ශබ්ද වන්න."
             තමා අවටින් ඇසෙන සිනා හඬ හෝ, ගුරුවරිය, ලමුන් නිහඬ කරවීමට දරන ප්‍රයත්නය ගැන කිසි නිනව්වක් නොමැතිව,  "winter oak "යැයි සවුශ්කින්, ප්‍රතිඋච්චාරණය කළේය.තනිව විඳිය නොහැකි, අපූරු රහසක් සේ, ඒ වදන් ඔහුගේ මුවින් ඉබේම ගලා ආ ය.
ගුරුතුමිය උරණ වූවාය. ඇයට , ඔහු කී දේ නොවැටහිණ.  කෝපය, ඉතා අපහසුවෙන්, පාළනය කර ගනිමින්, " ඇයි,  'winter oak' කියන්නෙ?  'oak'  කිව්වම හොඳටම ඇති. ඒක නාම පදයක් නෙ." යි ඇය තෙපලුවාය.

" අය්යෝ ඇනා වැසිලියෙව්නා,    oak වල කිසිම විශේෂත්වයක් නෑ.  ඒකටත් එක්ක winter oak, අන්න ඔයාගෙ නාම පදේ!"

 " සවුශ්කින්, වාඩි වෙන්න.පරක්කු වෙලා එනවා. ඇවිත් මෙතන විකාර කතා කියවනවා.  oak කියන්නෙ නාම පදයක්. winter oak කියන පදයෙ,  winter කියන එක මොන ගනයටද වැටෙන්නෙ කියල අපි තාම ඉගෙන ගත්තෙ නෑ." ඔයා  interval  එකේදි  staff room එකට එන්න."

...............................................................................................................................
ගුරු විවේකාගාරය, විවිධ හඬින් පිරී ගියේය. " සවුශ්කින්, ඉඳ ගන්න" ඇනා පැවසුවාය.

"මට කියන්න, ඇයි ඔයා හැමදාම පරක්කු වෙලා එන්නෙ කියලා. "

 "මම දන්නෙ නෑ, ඇනා වැසිලියෙව්නා, මම ගෙදරින් පිටත් වෙන්නෙ පැයකට කලින්."

 "ඔයා ඉන්නෙ කුෂ්මින්කි වල නේද?"

  " නෑ, සැනටෝරියම් එක  ළඟ."


 "ඔයාට ලැජ්ජා නැද්ද බොරු කියන්න, ඔයා ගෙදරින් පැයකට කලින් පිටත් වෙනවා කියල. සැනටෝරියම් එක ළඟ ඉඳන් පාරට එන්න, ඕන නම් විනාඩි පහලවක් යයි.එතන ඉඳන්, ඉස්කෝලෙට එන්න පැය බාගයක් වත් යන්නෙ නැති බව මම හොඳටම දන්නවා."
           " ඒ වුනාට, මං ඒ පාරෙ නෙමේ ඉස්කෝලෙ එන්නෙ, කෙටි පාරකින්."

 "මේක නම් හරියන වැඩක් නොවෙයි. මට ඔයාගෙ දෙමව්පියන් එක්ක කතා කරන්න ඕනෙ, සවුශ්කින්."
 "මට ඉන්නෙ අම්මා විතරයි, ඇනා වැසිලියෙව්නා" දරුවා සිහින් හඬින් මිමිනීය.
 තමා ගේ නොසැලකිලිමත් වදන් ගැන, ගුරුවරිය ලැජ්ජාවට පත් වූවාය.ඇයට, සැනටෝරියමේ, ජල, චිකිත්සක අංශයේ සේවය කරන, කෙසඟ, විඩාබර වුවනකින් යුත් කාන්තාව සිහිපත් විය.ඇගේ සැමියා යුද බිමේ මිය ගොස්ය. දරුවන් සිව් දෙනෙකු හදා වඩා ගැනීමට ඇය දරන වෑයම මදිවාට, තම බාල දරුවා ගේ ගුරුවරිය ගේ පැමිණිලි වලටත් සවන් දීමට ඇයට සිදුවනු ඇත.
  "මට ඔයාගෙ අම්ම ව මුන ගැහෙන්න ඕනෙ. මොකද්ද එයා වැඩ කරන shift එක."
     "අම්මා වැඩට යන්නෙ හවස තුනට."
 "හොඳයි. මගෙ වැඩ දෙක වෙද්දි ඉවරයි. ඊට පස්සෙ, අපි දෙන්නම යමු අම්මව මුන ගැහෙන්න."

................................................................................. ...........................            

                  ගුරුතුමියට මග පෙන්වමින්, සවුශ්කින්, පාසල පි‍ටුපස අඩි පාරේ, ගමන් ඇරඹීය.එහි මද  දුරක් යත්ම හිමෙන් බරව නැමුන, ස්පෲස් ගසෙන් වට වූ, නිසල, සාමකාමී මායා ලොවක්   මවා පෑ කුඩා වන රොදකට ඔවුන් අවතීර්ණ වූහ. සවුශ්කින්, දිය මිදුන, කුඩා දිය දහරක් දිගේ, ඇවිද ගියේය.ඇනා, තමන් කෙදිනකවත් නොදු‍ටු,මේ අපූර්ව පරිසරයේ, සිරි නරඹමින්, ඔහු පසුපස පිය මැන්නාය. ඉඳහිට, හාවෙකුගේ හෝ ඊට තරමක් විශාල වෙනත් සතෙකු ගේ අඩි සටහන් ඔවුහු දුටහ.
                         "ගෝනෙක්"  සවුශ්කින් කෙඳිරීය.
  "ඔයා ගෝනෙක් ව  මෙහෙදි දැකල තියෙනවද?"   "අනේ නෑ. තාම මට ඒ වාසනාව ලැබුනෙ නෑ." ඔහු දිගු සුසුමක් හෙලුවේය.
                    කුඩා, අඳුරු  අඩි පාර දිගේ  ආ ඔවුන්, එක්වරම, ළා හිරු ‍රැසින් ආලෝකවත් වුන, එලිමහන් පෙදෙසකට පිළිපන්හ. එහි මධ්‍යගතව, ශ්වේත වන් ව, මහේශාක්‍ය  ලීලාවෙන්   දිදුලමින්,   , කෙනෙකුට බදා ගන්නට බැරි තරම්  විසල් තුරක්, තමා හාත්පස ඇති සියලුම ශාකයන්, එය ඉදිරියේ, නොවැදගත්, කුරු මිට්ටන්  බවට පත් කරමින්, නුබෝ ගැබට අතු පතර විහිදා, උස් ව නැගී සිටියේය.  එහි ගනකම් පොත්තේ,පැලුන විවරවල සැඟවුන, හිම පියලි දිස්වූයේ, ගස, රිදියෙන් කැටයම් කළා සේ ය.                                     

 "winter oak " විස්මපත් ස්වරයකින් ඇනා කෙඳුරුවාය.ඉනික්බිති, විසල් තුර වෙතට, හිමිහිට පිය නගමින්, එහි පුලුල්  වියන් ස්ථරය පාමුල, සිට ගත්තාය.  
                  කුඩා සිසුවා, තම ගුරුතුමිය ගේ විස්මපත් හඬ හෝ, මේ මොහොතේ, ඇගේ චිත්ත සන්තානයේ රජයන අපූර්වතම හැඟීම් ගැන හෝකිසිම නිනව්වක් නැතිව, ගස පාමුල යමක් පිරික්සමින් සිටියේ,දු‍ටු ඕනෑම කෙනෙකුට,මේ ගස හා ඔහු අතර ඇති බැඳියාව මනාව විදහා දක්වමිනි   
  " ඇනා වැසිලියෙව්නා, ටිකකට මෙහෙට එනවද? ඔබට පෙන්වන්න යමක් තියෙනවා."

              "මේ බලන්න!" ඔහු, මතුපිට කුඩා හිම තට්‍ටුවක් හා ඒ සමග ඇති, පස් ගුලියක් පරිස්සමින් ගලවා ගනිමින්, ඉන් ඇතිවුන හිදැසේ, තැන්පත් ව තිබූ, දිරාපත් කොල රොඩු ඇමිනුන, කුඩා රවුම් හැඩැති, යමක් පෙන්වීය. "ඉත්තැ පැටියෙක්!" ඇනා ඇස් අදහා ගත නොහී කෑ ගෑවාය.
             සවුශ්කින්, ඉතාමත් පරිස්සමින්, හා හෙමිහිට,ඉත්තැ පැටියාගේ ගුල වැසී තිබූ පස් තට්‍ටුව හා හිම කැටිය, නැවත, නිසි ලෙස, ස්ථාපනය කළේය.
                       ඉන්පසු, ඔහු ඊට මදක් එහායින්  තවත් එවැනිම කුඩා පස් ගුලියක් හාරා,ඇබිත්තන් හිම කූරු එල්ලුන,විවරයක් අඩියේ සිටින, නිද්‍රාවකට වැටී සිටි, දුඹුරු පැහැ ගෙම්බෙකු, ඇනාට පෙන්වීය. "පේනව නේද, කට්ටකමට, හොරා වගේ ඉන්න හැටි." දරුවා ආහ්ලාදජනක  හඬකින් විචාලේය. "මැරිල වගේ ඉන්නෙ. ඒත් බලන්න ඕනෑ, අව් ‍රැළක් වැ‍ටුනම ඌ  පැන, පැන යන හැටි."   


        කොලු පැටියා, මේ රහස්‍යමය ලෝකයේ, තමා පමනක් දන්නා,  තමාටම සීමා වූ  සියලුම සොඳුරු  තැන්, තම ගුරුතුමියට අනාවරණය කළේය.
  ගස පාමුළ හා ඒ අවට අරක් ගත්, නිද්‍රාජනක මැඩියන්,ක‍ටුස්සන් හා කෲමින් ගිනිය නොහැකි තරම් විය.  උන් සමහරු, ගස මුල,  තම නිජ භූමිය කර ගත් අතර, සමහරු, පොත්තේ ගැඹුරු ස්ථරවල නිවහන් සාදා ගත්හ. ඇනා, ඒ සියල්ල, කුඩා දැරියක සේ, වශීකෘතව, නිරීක්ශණය කළාය.
          "අය්යෝ, මට අමතක වුනා! මෙලහකට අම්මා වැඩට ගිහිල්ලත් ඇති." ඇනා ඔරලෝසුවේ වෙලාව තුන පසු වි විනාඩි තිහක් පමන බැව් නිරීක්ශණය කළාය.
         මේ සුවිශේෂී තුරු රාජයා ගෙන්, යටි හිතින් සමාව අයැද සිටිමින්,        "ඔයාට දැන් තේරෙනවනෙ, කෙටි පාරවල්වලින් ඉස්කෝලෙ එන්න ගියාම වෙන දේ? හෙට ඉඳන්, ප්‍රධාන පාරෙන් එන්න" යැයි  ඇනා කාරුනික ස්වරයෙන් සවුශ්කින් ඇමතුවාය. ඔහු හිස, බිමට නැඹුරු කරගත්තා විනා, කිසිත් දෙඩුවේ නැත.
      ' අපොයි, මොකක්ද මම ඒ කලේ? ගුරුවරියක් වෙලත්,පොඩි ලමයෙකු ගෙ හිත තේරුම් ගන්න බැරි වුනා. ඒකෙන්ම පේනව මගෙ නොහැකියාව'  යි ඇනා විපිලිසරව සිතුවාය.
 "බොහොම ස්තූතියි,  සවුශ්කින්,මීට කලින් කවදාවත් දැකලා නැති, ලස්සණ, පුදුම දේවල් ටිකක් මට පෙන්නුවට." ඇය  හනික, නැවත තම හඬ අවදි කළාය. "අර මම දැන් ටිකකට කලින් කිව්ව දේ ඔයා අමතක කරලා දාන්න.ඔයා කැමති නම්, මේ පාරෙන්ම ඉස්කෝලෙ එන්න. "

              "Thank you, Anna Vasiliyevnaa" 
             සවුශ්කින් ගේ, ප්‍රීතියෙන් පිරුන වදන්, වා තලයේ පැතිර ගියේය. තමා, මින්පසු, කෙදිනකවත්, ප්‍රමාද නොවන බවට සපථ කිරීමට, ඔහුට තදින්ම උවමනා කළත්, එය ‍රැකීමට හැකි වේදෝ යන බියෙන්, ඔහු මුනිවත ‍රැක්කේය.සීතලෙන් බේරීමට ඔහු කොලරය උස්සා, හිස්වැස්ම පහලට තද කර ගත්තේය. 

"මම ටීචව ආපහු ඉස්කෝලෙ ගාවට ඇරලවන්නද?"

 "නෑ, නෑ, සවුශ්කින්, බොහොම ස්තූතියි. මට පාර මතකයි."
  ඇය මද දුරක් ගොස්, අවසන් වරට,  බැස යන හිරු ගේ රෝස පැහැය, තවරා ගත්, යෝධ වෘක්ෂ රාජයා දෙසට තවත් බැල්මක් හෙලුවාය.
  කුඩා, අඳුරු රුවක්, ගස පාමුළ, සිටගෙන සිටිනු, දක්නට හැකිවිය. කුඩා සිසුවා, තම ආදරණීය ගුරුතුමිය සුරක්ෂිතව පාසලට ලඟා වන තෙක් , ඇය යන මග, බලා සිටියේය.

                  ඒ, අඳුරු වන පෙතේ, සුවිශේෂී වූයේ,  රෝගීන් නාවන්නියක ගේ හා සටනේ දී මිය ගිය සෙබලකු ගේ පුතකු වූ, අබලන් බූට් සපත්තු යුවලක් පය ලා, අන්ඩ දැමූ, කඩමාලු, කබායක්  පැඳි,  ඒ කුඩා දරුවා මිස, යෝධ winter oak වෘක්ෂය නොවන බව , ආපසු යන අතරතුර ඇනාට පසක් විය.


                               නිමි.

 (Translated from the short story "Winter Oak" by Yuri Nagibin.)