හරිත දෑත්

 සුරොව් හඳුනා ගැනීමට නොහැකි වීම ගැන මට කනගා‍ටුවක් දැනෙනුයේ ඔහු හා ඇසුරක් ඇති කර ගැනීමට මින්පසු කෙදිනක හෝ ඉඩක් නොලැබෙන නිසාය.මට මතක හැටියට ඔහු අවබෝධ කර ගත හැකි වුවත්      සංවාදයේ යෙදීමට තරම්  ඉංගිරිසි දැනුමක් නොතිබුනු  කුඩා නිහඬ මිනිසෙකි.ඔහුගේම මිතුරන්ට වුවද ඔහු තරමක ප්‍රහේලිකාවක් විය. මම සියොල්කොව්ස්කි  යානාවට ගොඩ බට හැමවිටම, කිසිවෙකුට තම පෞද්ගලිකත්වය ‍රැක ගැනීමට අපහසු  අභ්‍යවකාශ   යානයක් තුල පවා තම සටහන් පිරික්සමින් හෝ අන්වීක්ෂයකට එබෙමින් තමාගේම ලෝකයක ගොනු වී සිටින ඔහු දැකගත හැකි විය.    

                                   ඔහු සමග වැඩ කල සෙස්සෝ එය එතරම් අරුමයක් ලෙස නොසැලකූහ.නමුත් ඔවුන් ඔහු සමගකතා කල ස්වරයේ එක්තරා ලබැඳියාවක් හා ගරුත්වයක් තිබිණි.
     එය එතරම් පුදුමයට  කරුණක් නොවූයේ, උත්තර ධ්‍රැවයේ ඉවසිය නොහැකි, ක‍ටුක, සීතල පරිසරයකට පවා ඔරොත්තු දිය හැකි පැලෑටි හා ශාක වගා කිරීමෙන්,රුසියාවේ ඉතාමත් පරසිඳු ශාක  විද්‍යාඥයා වීමේ භාග්‍යය ඔහුට ලැබීමයි. රුසියානු ගවේශණ කන්ඩායම හඳට  ශාක  විද්‍යාඥයකු ගෙනයාම අවශේෂ    විද්‍යාඥයින්ගේ සිනහවට කරුනක් වී තිබුනත් එය ඇමෙරිකන් හා  බ්‍රිතාන්‍ය යානාවල ජීව  විද්‍යාඥයින් සිටිනවාට වඩා වෙනසක් නොවීය.   ප්‍රථම සඳ තරණයට වසර ගනනාවකට පෙර සිටම ගොනු කර ගත් සාධක අනුව (ජලය හා වාතය රහිත වුවත්, සඳේ යම් අන්දමක ශාකමය ජීවයක් ඇති බවට බොහෝ සාධක විය.) ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපද විද්යා ඇකඩමියේ සභාපති මේ බව තරයේ විශ්වාස කල කෙනෙකි.ඔහුගේ වයස සඳ තරණයට  බාධාවක් වූ නිසා ඔහු ඊලඟට කල හැකි හොඳම දේ කලේය.ඒ අනුව රුසියන් ගවේශණයට සුරොව් ගේ නමද එක් කෙරිනි.

                  අපේ බලාපොරොත්තු සුනු විසුනු කරමින් ජීවී හෝ අඩුම වශයෙන් පොසිල වශයෙන් වත් කිසිම ශාක ප්‍රභේදයක් සඳ තලයේ සැතපුම් දහස් ගනනක් පීරා කළ ගවේශණ වලින් වත් අපට සොයා ගත නොහැකි විය. සඳේ කිසිම  අන්දමක ජීවයක් නොමැති බවට තරයේ ඇදහූ අය පවා ඔවුන් වැරදි යයි ඔප්පු කරනු ලැබීමට සතුටින් සිටියහ.  පස් වසරකට පසු,  මහා එරටොස්තීනස් තැන්නේ දී  රිචර්ඩ්ස් හා ෂැනොන් කල පුදුමාකාර සොයාගැනීම නිසා පසුව ඒ සියල්ල වෙනස් වුවත්, ප්‍රථම චන්ද්‍ර ගවේශණයේදී සුරොව් ගේ සඳට පැමිනීම නිශ්පල එකක් ලෙස හැමෝම සැලකූහ.

                                               සුරොව් බලාපොරොත්තු කඩ වූ බවක් පෙන්වූයේ නැත.තමාගේ අනෙක් සගයින් විවිධාකාර කටයුතු වල යෙදෙන අතරවාරයේ ඔහු පස් සාම්පල් පිරික්සමින්ද පීඩනයට බඳුන් කල විනිවිද පෙනෙන වීදුරු නල වූ ශාක ගොවිපල ‍රැක බලා ගැනීමටද තම කාලය යෙදවීය.( එම වීදුරු නල පෙනුනේ සියොල්කොව්ස්කි යානය පුරා විහිදි ජාල පද්ධතියක් සේය.) 
       අප හෝ ඇමෙරිකානුවන් අපේ ආහාර අපම වගා කිරීමේ කාර්යයට අත නොගැසුවේ පෘතුවියෙන් ආහාර ගෙන්වා ගැනීම මෙහි වගා කිරීමට වඩා වාසිදායක බැව් අප සිතූ නිසාය. අඩුම තරමේ සඳේ ස්ථීර වාසස්ථාන  ඉදිකිරීමේ අවස්ථාව  එලඹෙන තුරුවත් ඉවසීම සුදුසු බව අපේ විශ්වාසය විය.ආර්ථික වශයෙන් ඒ තීරණය නිවැරදි වුනත් එහි වරදක් මම දැක්කෙමි.නෙත් පොවන මානයේ දිස්වන අනන්ත අප්‍රමාණ හුදකලාවෙන් හෙම්බත් වූ අපේ නෙතට, වාතහාර පුංචි හරිතාගාර  තුල මැවූ සුරොව් ගේ කුරුමිටි එලවලු පැල හා පලතුරු ගස් රසඳුනක් බඳු විය.

                                      යානාවේ අණදෙන නිලධාරියා වශයෙන් මට වූ වඩාත්ම අවාසිය නම් පුලුල් චන්ද්‍ර ගවේශණයේ ලා මා ලද ඉඩකඩ ඉතාමත් සීමිත වීමයි.
         
මගේ කාලය, පෘථිවිය වෙත එවිය යුතු වාර්ථා සකසමින්ද, දිනපතා කඩිනමින් අවැසි දේ පිරික්සමින්ද, වැඩ මුර හා වැඩ සටහන් සකසමින්ද, ඇමෙරිකානු හා රුසියනු යානාවල සිටි අය සමග අදහස් බෙදා හදා ගනිමින්ද, බොහෝ විට සාර්ථක වුවද ඕනෑම  මොහොතක පැමිණිය හැකි කුමන හෝ අකරතැබ්බයකට මුහුන දීමට සූදානමින් ද ගෙවුන නිසා සමහර අවස්ථාවක මට දෙතුන් දිනකින් පවා කඳවුරෙන් බැහැරව සිටීමට අවස්ථාවක් ලබාගත නොහැකි විය.එබැවින් අප කඳවුරේ සැම සිනහවට පත් කරමින් මගේ ගගන ගාමී ඇඳුම් කට්ටලය ‍තෝතැන්නක් වී තිබුනේ කාවන්ටය. 

                              
                                  මේ හේතුව නිසාම මා කඳවුරෙන් බැහැර වූ සෑම අවස්ථාවක් ම ඉතාමත්ම විචිත්‍ර ලෙස මගේ මතකයේ ‍රැඳී තියේ.එවැනි එක් අවස්ථාවකයි මට ප්‍රථම හා අවසන් වරට  සුරොව් මුණ ගැසුණේ.එය දකුනු දිග කඳු වැටියට ඉහලින් හිරු ‍රැස් වැ‍ටුන දවාළක් විය. නව පොළොව ළා පැහැ රිදී ඉරක් ලෙස ඊට අංශක කීපයක් එහායින් දර්ශනය වෙමින් තිබුණි. හෙන්ඩර්සන් හට චුම්බක දත්ත ලබා ගැනීම සඳහා අපේ කඳවුරෙන් සැතපුම් කීපයක් නැගෙනහිරට යාමට ඇවැසි විය.හැමෝම තම රාජකාරිවල නිරතව සිටි බැවින්ද, ඒ මොහොතේ මට වෙනත් විශේෂ කටයුත්තක් නොතිබූ බැවින් ද මම ඔහුගේ සහයට ගියෙමි.ඒ චාරිකාව ස්කූටරයක නැග යායුතු තරමේ දුරක පිහිටා නොතිබූ නිසා අප ගියේ පයින්ය. (ඇරත් ස්කූටරයේ බැටරි බලය  අඩු වෙමින් තිබූ නිසා ඉන්ධන පිරිමසා ගැනීම අවශ්්‍ය  විය.)

            කෙසේ වෙතත් සඳ මතුපිට ඇවිදීම සෑම විටම මා ඉතාමත් ප්‍රියකළ දෙයක් විය.එසේ වූයේ ඉතාමත් දර්ශනීය වුවත්, සමහර විට බොහෝ වරක් දැකිමෙන් ඇසට හුරු වන පරිසරය නිසා නොව, අභ්‍යවකාශ තරණයට පෙර මිනිසා සිහිනෙන් පමනක් දැන සිටි , මගේ දෙපා සඳ තලය මතින් මා ගෙනගිය විඩා රහිත මන්දගාමී, පියාසර කරන්නාක් බඳු ඇවිදීමේ රටාව නිසාය. 

                                                               

                             කෙසේ වෙතත් අප ආ කටයුතු නිමකර ආපසු කඳවුර බලා යමින් සිටියදී සැතපුමක් පමණ දකුනින්, රුසියන් කඳවූරට නුදුරින් මිනිස් රුවක් චලනය වනු දු‍ටුමි.ක්ෂේත්‍ර කන්නඩි මගේ හිස් පළඳනාවට සවි කරගෙන  ඔහු නිරීක්ශණය කළෙමි.

 ඇත්තෙන්ම, ඔබට, ලඟ සිටියත් ගගනගාමියෙකු ඔහුගේ ඇඳුමෙන් හඳුනා ගත නොහැක. නමුත් එය ගැටලුවක් නොවූයේ සැමට නියමිත වර්ණයක් හා අංකයක් තිබූ නිසාය.

     “ කවුද ඒ ? ”

  හෙන්ඩර්සන් ඔහුගේ කෙටි දුර රේඩියෝ යන්ත්‍රයෙන් මා ඇමතීය.

    " නිල්  ඇඳුම, නොම්මර තුන, ඒ සුරොව්. ඒත් මොකද එයා තනියම. "

    අපගේ චන්ද්‍ර ගවේශණයේ මූලික නීති රීති වලට අනුකූලව කිසිවෙකුට තනිව සඳ මතුපිට ඇවිදීම තහනම්ය.යමෙකුට, සගයෙකු සමග සිටියදී  ගනන් නොගන්නා තරම් සුලු වුනත්, තනිව සිටියදී මාරක  විය හැකි   විවිධ අන්දමේ අනතුරු වලට මුහුණ පැමට සිදුවිය හැක. 

 උදාහරණයක් ලෙස ඔබේ අභ්‍යවකාශ ඇඳුමේ පි‍ටුපස කාන්දුවීමක් සිදුවිය හොත් ඔබ තනිව එය අලුත් වැඩියා කර ගන්නේ කෙසේද ? මෙය විහිලුවක් සේ පෙනුනත් එවන් දෑ  සිදු වී තිබේ.

                  " සමහර විට ඔහුගේ සගයාට අනතුරක් ද දන්නෙ නෑ. අපි ගිහින් බලමුද ? "
      
 ඒ හෙන්ඩර්සන් ගේ කට හඬයි. මම හිස සොලවා එය ප්‍රතික්ශේප කළෙමි. සුරොව් ගේ කිසිම ඉක්මන්කමක් තිබුනේ නැත.

 ඔහු සඳ තලයේ සවාරියක් ගසා හිමින් සීරුවේ සියොල්කොව්ස්කි වෙත යන ගමනක් වගේ.ඔහුගේ අණ දෙන නිලධාරි, ක්‍රාස්නින්, තම මිනිසුන් සඳ මතුපිට තනියම ඇවිදීමට යවනවා නම් එය ඔහුට අයිති වැඩකි.

                            ඊලඟ මාස දෙක අතරතුර  මගේ සගයින් බොහොමයක් සුරොව්ගේ හුදකලා ගවේශණ දැක තිබිණ.නමුත් ඒ සැම අවස්ථාවකම ඔහු ඔවුන් මග ඇරීමට සමත් විය.

                              කාර්ය මණ්ඩලය අඩුකම නිසා රුසියන් අණ දෙන නිලධාරියාට ඔහුගේ සමහර නීති රීති ලිහිල් කිරීමට සිදු වී ඇතිබව  දැන ගතිමි.නමුත් මා මෙන්ම ඔහුගේ අණ දෙන නිලධාරියාද  සුරොව් ගේ හුදකලා ගමන් වල අරමුණ  හාන්කවිසියක් වත් නොදැන සිටි බව නොසිතුවෙමි.
                                         ක්‍රාස්නින් ගේ හදිසි උදව් ඉල්ලීමේ සංඥාව ලැබෙන විට මට ඒ සියල්ල සිහිපත් විය. කලින් අවස්ථාවලද  මෙසේ සමහරු විවිධ අනතුරු වලට මුහුණ පා තිබුනත් යමෙකු නැති වූ ප්‍රථම අවස්ථාව මෙයවිය.කඩිනම් ගුවන් විදුලි පණිවුඩ  හුවමාරුවකින් පසු සැම යානාවකින්ම සෙවීම් කණ්ඩායම් දියත් කෙරිණි.

                       නැවත වරක් මා වැ‍ටුනේ හෙන්ඩර්සන් සමගය. එබැවින් අපේ දෙපා පලමු වරට සුරොව් දු‍ටු ඉසව්වට ලඟා වීම නිරායාසයෙන්ම සිදුවිය.දුශ්කර වුවද, කඳු ගැට සහිත බිම් කඩ නගිමින්ද බසිමින්ද  ඔහු සොයන අතරතුරේ, මේ රුසියානුවා අප සැමට හොරා යමක නියැලෙමින් සිටි බව මට හැඟී ගියේය.එහෙත්, ඒ කුමක්ද කියා නිශ්චය කිරීමේ හෝඩුවාවක්  නැතිය.

           අවසානයේ, හෙන්ඩර්සන්ට ඔහු හමුවිය.හෙන්ඩර්සන් උදව් ඉල්ලා කෑ ගැසුවත්, ඒ වන විටත් ප්‍රමාද වැඩිය.

 සුරොව්, ඔහුගේ වායු විරහිත, පොඩිවුන ඇඳුමත් සමග, මුහුණ බිමට තද කරගෙන වැතිරී සිටියේය.

          ඔහු දණ ගසාගෙන යමක නියැලෙමින් සිටින විට වේගවත් යමක් ඔහුගේ හිස් ආවරණයේ  ප්ලාස්ටික් වැස්ම කුඩු පට්ටම් කර තිබිණ.ඔහුට අත්වී තිබුනේ ක්ෂණික මරණයකි! 

                   අණ දෙන නිලධාරී ක්‍රාස්නින් අප වෙත් ලඟා වන විටත්, සුරොව් මරුමුව දකින විට  ඔහු පිරික්සමින් සිටි දේ වෙත අප නෙත් හෙලමින්  සිටියෙමු. 

        එය අඩි තුනක් පමණ උස් වූ,  කොල පැහැති, මැලවුන,පුලුල්ව විහිදුන  සිහින් පහුරු ජාලකයකින්  පාශාණ පෘශ්ඨය තදින් අල්ලාගත්, ඔව්- අල්ලාගත්: මක්නිසාද එය පැලෑටියකි. 
         ඊට යාර කීපයක් එහායින් නිසැකවම ඒ හා සමාන මැලවුන කුඩා පැල දෙකක් විය. ඒවා කලු ගැසී, පරවී තිබිණ.මවිතයෙන් මගේ මුව විවර විය. 

                " එහෙනම් සඳේ ජීවය තියෙනවා." 

            ක්‍රාස්නින් ගේ කටහඬ මා සවන් පතිත වන තෙක්ම සත්්‍යය ඊටත් වඩා කොපමණ විශ්මයජනක දැයි මට නොහැඟිණි. 


                     " පව්. ව්ලැඩිමීර්.  අප දැනගෙන හිටියා ඔහු දක්ෂයෙකු බව. නමුත්, අප ඔහුට හිනා වුනා ඔහුගේ අරමුණ අප සමග කී විට. අනේ පව්. දුප්පතා. ඒ නිසා ඔහු තමාගේ ශ්‍රේෂ්ඨ සොයා ගැනීම රහසක්ව තියා ගත්තා.ඔහු උත්තර ධ්‍රැවයේ තිරිඟු වැවීමට සමත් වුනත් එය ආරම්බය පමණයි.ඔහු තමයි මුලින්ම  සඳට ජීවය ගෙනාවේ. ඒ වගේම මරණයත්."

     ඔහුගේ සටහන් සියලු දේ එලිදරව් කර තිබිණි.වසර ගනනාවක් කළ පර්යේශණ දාමයක ප්‍රථිපලයක් ලෙස රික්තකයක විසිය හැකි සේ සැකසුණ පිට පොත්තක් සහිත ශාකයක් අභිජනනය කිරිමට ඔහු සමත් වූ අතර එහි දුරට විහිදෙන, අම්ල ශ්‍රාවයික මුල්, ලයිකන පවා වැඩීමට අපහසු පාෂාණ මත  ජීවත් වීමේ හැකියාවක් ලබා දුන්නේය.එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස අප දු‍ටු ශාකය- එනම් සුරොව් ගේ සිහිනය උපත ලැබීය. 

                  ඔහුගේ නම දැරූ පතොකය දැනට චන්ද්‍ර පාශාණ ස්ථරයේ සෑහෙන ව්‍යාප්තියක්  සඳහා තැබූ මූලික පියවරක් විය.ක්‍රාස්නින් නැඹුරුව ඔහුගේ සගයාගේ නිසල දේහය ආයාසයකින් තොරවම දෑතට ගත්තේය.කුඩා කැබිලිති වලට කැඩුන ප්ලාස්ටික් හිස් වැසුම අත ගෑ ඔහු අවුල් සහගතව හිස සැලීය.

        " එයාට මොකද වුනේ ? ඒක හරියට පැලෑටිය එයාව මැරුවා වගෙයි. නමුත් එහෙම හිතන එකත් විහිලුවක්. "    

                                  කොල පැහැති විශ්මයජනක ප්‍රහේළිකාව, තව දුරටත් මුඩුබිමක් නොවුන තැනිතලාවේ අභිරහස්‍යමය බලාපොරොත්තුවලින් අප උමතුවට පත්කරමින් නැගී සිටියේය.මඳ වේලාවකින් පසුව තමාටම කියා ගන්නාක් බඳු හඬකින් හෙන්ඩර්සන් දොඩමලු විය.

                                " මට හිතෙන්නෙ මට උත්තරේ ලැබුනා කියල. මම ඉස්සර ඉගෙනගත්තු බොට්නි පාඩමක් මතක් වුනා.සුරොව් මේ පැලෑටිය නිර්මාණය කලේ සඳේ පරිසරයට අනුකූළව නම් පැලෑටියේ බෝවීම කුමන ආකාරයට වනවාද කියා ඔහු දැන සිටිය යුතුයි.පැලෑටිය සාර්ථකව වැඩීමට නම් එහි ඇට මව් ශාකයේ සිට සෑහෙන දුරකට විහිදී නව ශාකයක් බිහි කිරීමට සුදුසු පරිසරයක් සොයා ගත් යුතුයි." 
        "මෙහි, පොළොවේ සිදුවන ලෙස  බීජ වාහකයින් ලෙස ක්‍රියා කිරීමට සතුන් හෝ කුරුල්ලන් නෑ. මට හිතාගන්න පුලුවන් එක් ක්‍රමයක් පමනයි.දැනටමත් අපේ පොලොවේ වැඩෙන සමහර පැලෑටි ඒ ක්‍රමය භාවිතා  කරනවා. "

                        ඔහුගේ පැහැදිලි කිරීම මගේ බෙරිහන් දීම නිසා යටපත් විය. ඉතා වේගයෙන් ආ යමක් මගේ ලෝහමය ඉණ පටියේ ගැටී පරිසරය දෙදරවන හඬක් නිකුත් කළේය. මට හානියක් නොවුනත්, බලාපොරොතු නොවූ අවස්ථාවක වූ ඒ සිදුවීම, මා ගල් ගැස්සවීමට සමත් විය.මගේ පා මුල මිදි ඇටයක හැඩයෙන් හා ප්‍රමාණයෙන් යුත් කුඩා ඇටයක් වැටී තිබිණ.ඊට යාර කීපයක් එහායින් සුරොව් ගේ හිස් වැස්ම සිදුරු කල ඒ හා සමාන වූ අනෙක් බීජයද අපි සොයා ගතිමු.  පැළෑටියේ බීජ පරිණත වී ඇති බව ඔහු දැන සිටි නමුත්, ප්‍රීතියෙන් කුල්මත් වී සිටි ඔහු ඉන් අදහස් වන්නේ කුමක්ද කියා සිතුවේ නැත. පතොක් ශාකයක්, සඳේ අඩු ගුරුත්ව බලය යටතේ එහි බීජ සැතපුම් කාලක් පමණ දුරට විදිනවා මම දැක ඇත්තෙමි. 

            සුරොව්ටද සිදු වී තිබුනේ එයයි. ඔහුගේම විස්මයජනක නිපයුම වෙඩිල්ලක් සේ වේගවත් බීජයකින් එහි මැවුම්කරු විනාශ මුඛයට යැවීමට සමත්ව තිබිණ. 

   ...................................................................................................


                  Arthur.C.Clarke ගේ Green Fingers නම් කෙටිකතාවේ පරිවර්තනයකි.

  පසු වදන :
     මම මේ කෙටිකතාව කියෙව්වේ දැනට වසර විස්සකට පමණ පෙර.එහි තිබූ රසවත් බව නිසාම මට මෙය සිංහලට පෙරලන්න ඕන වුනා. පරිවර්තනය කර මගේ ලඟම මිතුරියන් කීපදෙනෙකුට කියවීමට දුන්නා. හොඳයි කියා කීවත් ඔවුනට එය වැටහුනු   බවක් පෙනෙන්නට තිබුනේ නැ.  


 ඉන්පසු මා කාටවත් මෙය කියවීමට දුන්නේ නෑ. ඔබ සැම තමා මගේ මුල් පාඨකයො. ඔබේ අදහස් කියවීමට නොඉවසිල්ලෙන් බලා සිටිනවා. ඔබට  ඇත්තටම දැනෙන දේ තමා  මට කෝටියක් තරම් වටින්නෙ.ඕනෑම අඩුපාඩුවක් ඇසීමට කැමතියි.  

                                      















        

   

හෙන්රියාටා නැන්දාගේ සුමිතුරු උඩවැඩියාව -(part 2)The orchid which befriended the aunt Henriyata

පලමුවන කොටසට මෙතනින් යන්න.
http://gimannivannie.blogspot.com/2013/05/orchid-which-befriended-aunt-henriyata.html

හර්කියුලිස් බිලි පිත්තක් අගට කුඩා මස් කැබලි කිහිපයක් ගැට ගසා  සතා ගේ අඬු කිට්‍ටුවට ඒවා ලං කරන්නේ,ඌ වියරුවෙන් මෙන් පහුරු දිගුකර ඒවා ඩැහැ ගැනීමට දරන අසාර්ථක ප්‍රයත්නය දෙස තෘප්තියෙන් නෙත් හෙලමිනි.

ඒ හා සමගම මාංශ භක්ෂකයා තම තියුනු ශබ්දයද පිට කරන්නේ සිරුරේ රෝම කෙලින් සිටින තරම් බියක් උපද්දමිනි.
               සැලසුම් කල ගොදුර පහසුවෙන් යටපත් කල හැකි ජවයක් සත්වයාට ඇති බව අවසන හර්කියුලිස් තීරනය කලේය.අනතුරුව ඔහු නැන්දාට වඩාත් කාරුනික වූ අතර ඇය පැමිනි විට තම මුලු අවධානයම ඇයගේ දුක සැප විචාරීම කෙරේ යොමු කළේය.

                   අයාලේ යන බල්ලන් හා බලලුන් යොදාගෙන 'පොඩි ට්‍රයල්' එකක් කිරීමට මුලදී සිතුනත්, ඒ අහිංසක සතුන් නිකරුණේ බිලි දීම තරම් නොවන බව ඔහු පසුව සිතීය.එබැවින් පළමු ගොදුර හෙන්රියාටා නැන්දාම විය යුතු බව ඔහු ශෝකයෙන් වුව තීරණය කළේය.

එයට පෙර මග සැළසීමක් ලෙස දෙසතියක් පුරා සත්වයාට නිරාහාරව සිටීමට සැළසීය. ඊටත් වඩා දින ගනනාවකට යාමට හර්කියුලිස් බිය වූයේ ඉන් ඌ අඩපණ විය හැකි බැවිනි.

     ඒ තීරණාත්මක සෙනසුරාදා දිනයේ, සිරිත් පරිදි තේ පානයෙන් පසු, ඔහු නැන්දා ඇමතීය.
                  "මට  නැන්දට පෙන්වන්න යමක් තියෙනවා." නැන්දා දැක්කොත් පුදුම වෙලා පණ යයි."

    ගේ පුරා කැරළි ගැසෙමින් ඉහලට නැගෙන දුම් රො‍ටු සහිත සුරුට්‍ටුව මුවෙන් ඉවතට  ගත් නැන්දා මොහොතක් ඔහු  දෙස විමතියෙන් බලා තම ගැඹුරු කට හඬ අවදි කලාය.
  "පුදුමෙනුත් පුදුමයි. තමුසෙ මොකක්ද කරන්න හදන වැඩේ?"

නැන්දා ඔලොක්කුවට  පිටට ගැසූ පහරින් ඔහුට හුස්ම නැතිවිය.

                නැන්ද විස්වාස කරන එකක් නැ."
              හුස්ම යථා තත්වයට පත්වූ වහාම හර්කියුලිස් පිළිතුරු දුන්නේය.
                 
     "ඒක තියෙනෙ hot house එකේ.
                                  "ආ!"  ඇගේ හඬේ අවිශ්වාසය ගැබ් වී තිබිණි.
       
   "අපි බලලම ඉමු නේද, නැන්දෙ?"

                            උපහාසය මුසු හඬක් උගුරෙන් පිට කළද, නැන්දා හර්කියුලිස් පසුපස ඇවිද ගියාය.

                            ගන ලොම්  පාපිස්ස, මුල්ලකින් විකමින් සිටි දඩ, alsatian  බල්ලෝ දෙදෙනාද නැන්දා පසුපස යාමට තැත් කලද, ඇය ඔවුනට අතින් සන් කල සැනින් ඊට කීකරු වුහ.

 "කොල්ලනේ, නැවතියල්ලා. මං ඉක්මනට එනවා."

          එය කිසිදා සිදු නොවන්නක් බව හර්කියුලිස්  සිතුවේය.

               ඒ අඳුරු සැඳෑවේ "hot house" එකේ විදුලි බුබුලු ද නිවා දමා තිබිණි.ඊට ඇතුල් වන විටම නැන්දා තම නාසය අකුලුවා ගත්තාය.
 "මගෙ දෙය්යනේ! මොකද්ද ඒ ගඳ?හරියට මස් මරන තැනක් වගේ."
               "සමාවෙන්න නැන්දේ."

හර්කියුලිස් එසේ කියමින්ම මඳ අඳුරේ, පය පැකිලෙමින් ඇවිදින නැන්දාගේ පිටට මුදුව අත තබා   මඳක් ඇය ඉදිරියට යොමු කළේය.
                        " මේ මම අලුතෙන් දාන පෝර  ජතියක්.ගඳ වුනාට පැළ හොඳට වැවෙනවා."

              "තව ටිකක් ඉස්සරහට යන්.ඔන්න ඔතන තියෙන්නෙ."

                 "මේ විහිලුවක් හෙම නෙමේ නේද?" ඇහිබැම හකුලා සැක සහිත ස්වරයකින් නැන්දා විචාලාය.
            "පිස්සුද? කොහෙත්ම නෑ."

හර්කියුලිස්  පිලිතුරු දුන්නේ ස්විචයට අත යවන ගමන්මය.තමාට හුරු පුරුදු හරිත ගෘහයේ, මඳ අඳුරේ වුව, නැන්දා සිටගෙන සිටිනුයේඅනතුරු කලාපයේ බව ඔහුට පෙනින.ඔහු වහා ස්විචය දැම්මේය.

                   ඇසිපිය ගසන නිමේශයකින් හරිත ගෘහය ආලෝකයන් පිරිණි. ඒ හා සමගම, අඬු විහිදා ගත් දැවැන්ත බූවල්ලකු සේ මිනිස් ජීවින් දෙදෙනා පරයමින් නැගී සිටින යෝධ උඩවැඩියාව, නැන්දා ගේ දෘශ්්‍ය පථය  වසා ගත්තේය.එක්වරම ඉදිරියට තැබූ පය ආපසු ගත් නැන්දා, මෙවන් තැනක කිසිසේත්ම දැකීමට අපේක්ශා නොකළ අපූර්ව ශාකය දෙස කුතුහලයෙන් හා විශ්මයෙන් පිරි බැල්මක් හෙලුවාය.

                                              සත්වයා ක්‍රියාත්මක වීමට පෙර නැන්දා අනතුරු කලාපයෙන් බැහැර වේදෝ යි හර්කියුලිස්ට මොහොතකට සැක සිතිණි. නමුත් ශාකය දෙස විපරමින් බලමින්එය කුමක් දැයි හඳුනා ගැනීමට උත්සාහ කරන නැන්දා දු‍ටු විට එය එසේ නොවන බැව් ඔහුට පසක් විය.

                             උඩවැඩියාව ද, නිසොල්මන්ව, තමා අසලට පැමිනි අනිත් සත්වයා නිරීක්ශනයේ යෙදුනේය.  හර්කියුලිස් ගේ හදවත, සුලු මොහොතකට නතර කරමින්, අපේක්ශාවෙන් සිටි ලෙසම, බිම වැදෙමින් තිබූ මාංශ භක්ශක අඬු හිමිහිට චලනය වීමට පටන් ගත්තේය.නමුත් ඒ නම් කොහෙත්ම හර්කියුලිස් බලාපොරොත්තු වූ ප්‍රතිචාරයක් නොවීය.

සත්වයා, වෙන් වෙන්ව වැඩුන, එකක් මිනිස් මාපටැඟිල්ලක් තරම් මහත් වූ, ගැට ගැසී ඇඹරුන, අඬු අටෙන් තම කඳ මුලුමනින් ඔතාගෙන වසා ගන්නා ගමන්, අසන්නට  දුඛිත වූ හඬකින්, මර බියෙන් කෑ ගැසීය.තමා ඉදිරිපිට පහළ වී ඇති තර්ජනය හමුවේ  ඊට කළ හැකි වූයේ එපමණකි.

                             "මොනවා!"
 මොහොතකින්, හර්කියුලිස් මෙතෙක් තමා ගිලී සිටි මායාවේ තරම වටහා ගත්තේය.


                            හැඩි දැඩි ලෙස වැඩී, දු‍ටුවන්බියට පත් කරවන ජීව ලක්ෂනවලින්  හෙබියත්, මේ ප්‍රාථමික සත්වයා ඉතාමත්ම බියසුලු විය. Amazan වනයේ  ඇති ඕනෑම ශාකයක් හා කරට කර සිට මෙල්ල කල හැකි වුවත්, හෙන්රියාටා නැන්දා වැනි තේජාන්විත ගැහැනියක ඉදිරියේ, නකුට පස්ස පැත්තේ ගසා ගත් බලු නකුටකු සේ කෙඳිරි ගාන උඩවැඩියාව, දකින්නට ලැජ්ජා හිතෙන තරමේ, නියාලු දසුනක් විය.

       

                   නැන්දා, මුව අයා, දොඹ ගෙඩි දෙකක් සේ විශාල කර ගත්  තම විස්මපත් දෑස් වලින්, විපිලිසරව සත්වයා දෙස මොහොතක් බලා සිටියාය. ඊලඟ මොහොතේ, නොසිතූ විරූ ලෙස, හර්කියුලිස්. දෙසට හැරී, තර්ජනාත්මක ඇඟිල්ලක් දිගු  කළාය.
                           " මේ අහිංසකයා හොඳටම බය වෙලා! තමුසෙමොකක්ද ඌට කලේ?"

  බයාදු ලෙස හිස පැත්තකට ඇල කරගෙන, ලැජ්ජාවෙන් හා අපේක්ෂා භංගත්වයෙන් සිටගෙන සිටිනවා ඇරෙන්නට, හර්කියුලිස් ට වෙන කළ හැක්කක් නොවීය.

        න්.......නෑ....ඈ......නැන්දේ! මං හිතන්නේ ඌ ටිකක් චකිතෙන් ඉන්නෙ!"


" මේ..මේ බොරු කියන්න එපා.  මොකද, මම සත්තු ගැන නොදන්න එකක්යැ? මේ ගැන මට කලින් කියන්න තිබුනනෙ, තෙපර බබා ඉන්නෙ නැතුව.අපි උන්ට කරුනාවෙන් සලකනව නම් කොයි සතාත් අපිට මෙල්ල වෙනව.හැබැයි ඉතින් ස්වාමියා කවුද කියලා දෙගොල්ලොම දැන ගන්න ඕනෑ."

       
                           නැන්දා හර්කියුලිස් දෙස රවා බැලුවාය.

                                  "බලනවා! ඌ බයේ කෑ ගහන හැටි! "

       " හා....  හා... බයවෙන්න එපා. බයවෙන්න එපා. මේ හෙන්රියාටා නැන්දා උඹට කරදරයක් වෙන්න දෙන්නෙ නෑ."

         හර්කියුලිස්ට  ඒ දසුන නම් ජීවිතයේ කිසිම දිනක අමතක නොවේ.නැන්දා මාංශ භක්ෂකයාට එසේ දයාබර ලීලාවෙන් කතා කරන අතරම, තම ගොරෝසු ඇඟිලි, උගේ කඳ   දිගේ හෙමිහිට ඉහල පහල දිවෙව්වාය.ක්‍රමයෙන්, සත්වයා තම කඳ වටේ ඔතා ගත් අඬු ලිහිල් කර ගත් අතර, උගේ තියුනු ශබ්දයද  නැවතින.

           ඌ, තම අඬුවක් දිගු කර, නැන්දාගේ නහර ගැට ගැසුන, වියලි අතක් පිරි මැදීමට පටන් ගත් විට, උගුරෙන් පිටවීමට තතනන ඉකිය ගිල ගනිමින්, බලාපොරොත්තු කඩවීමෙන් උපන් ශෝකය සිත තුල දරාගෙන, හර්කියුලිස් මිදුල දෙසට වේගයෙන් ඇවිද ගියේය.

හෙන්රියාටා නැන්දාගේ සුමිතුරු උඩවැඩියාව (part 1) - The orchid which befriended the aunt Henriyata

හර්කියුලීස් යනු සුවිශේෂී සංකේත ‍රැසක් සමග බැඳී ඇති, විශේෂ නාමයකි. නමුත්, උසින් අඩි 4කුත් අඟල් 6ක් හා රාත්තල් හතලිස් හතක් බර ඇත්තෙක් එවන් නමක් දරන්නෙක් වූ විට ඔහුට නම් සමාජශීලී වීමට කිසිසේත්ම බැරිය.එසේ වන්නේ නම ඇසූ පමනින්ම ලෝකයා ඔහු දෙස හෙලන උපහාසාත්මක බැලුම්, ඔහුට දරාගැනීමට අපහසු නිසාය.

එසේ වූ කල හර්කියුලීස්    සමාජශීලී පුද්ගලයෙකු නොවීම ගැන කිසිවකුටත් ඔහුට දොස්පැවරීමට නොහැක. ඉඳින්, ඔහුගේ තනි නොතනිය මකා දැම්මේ කවුරුන්ද? ගෙවත්තේ කෙලවරක ඇටවූ අඳුරු ශාක ගෘහයක ඇති සුවිශේෂී උඩවැඩියා හා කැක්ටස් එකතුවක් මිස වෙන කුමක්ද ඉතින්!

                 උඩවැඩියා ශාක එකතු කරන්නන් අතර නම් ඔහු ඔහු නියම හර්කියුලීස් කෙනෙක් විය.ඉතා අපහසුවෙන් හා දැඩි දුශ්කරතා මධ්්‍යයේ තම කාලය හා ශ්‍රමය වැය කරමින්, ලෝකයේ අස්සක් මුල්ලක් නෑර, විවිධ ප්‍රදේශවලින් හා වනාන්තරවලින් සති, මාස ගනන්ගතවීම නිසා පෙඟී, තෙත්වී,පුස් ගඳ විහිදුන පාර්සල්වල බහා එවූ නා නා විධ පාටින්, හැඩයෙන් හා ඒවාටම ආවේණික සුවිශේෂ ගති ලක්ෂණවලින් යුත් අග්‍රගණ්්‍ය පැළ එකතුවකට හිමිකම් කී එකම උඩවැඩියා වවන්නාගේ කිරුළ ඔහු දැරුවේය.

                  හර්කියුලිස්ට සිටි එකම නෑයා හෙන්රියාටා නැන්දාය.ඔවුන් දෙදෙනා පෙනුමෙන් ගතිගුනවලින් හා හැසිරීමෙන් අහසට පොළව මෙන් විය. නැන්දා පැරීසියෙන් ඇනවුම් කල මිල අධික කබා  ඇඳි, අඩි හයක දෑවැන්තියක් වූ අතර    Alsatian, Dachshund හා Great Danes වන් දඩයම් බල්ලන් ඇති කර විකිනුවාය. සෑම සෙනසුරාදාම සිරිතක් ලෙස ඇය තමන් සතු නවතම  සුරතලුන් කිහිපදෙනෙක් ඉදිරිපස හිඳුවා ගත් ජගුවර් රථය පදවා ගෙන, එකක් නිමෙන විට එකක්දල්වා ගත් සුරුට්‍ටුවක් සහිත මුවින් තම බෑනා බලන්නට ආවාය.

                     ඇය විවාහ නොවුනේ පිරිමින් පිලිකුල් කල බැවිනි නමුත් තම බෑනා වන හර්කියුලිස් ගැන ඇගේ සිතේ යම් ආකාරයක මුදු හැඟීමක් විය. ඔහු දකින විට ඇයට තම පාංශු දාරී නාරි දේහය ගැන ගර්වයක් ඇති නොවිනැයි කිව හැක්කේ කාටද? අනික් අතින් බලාපොරොතු විය හැකි ලෙසටම නැන්දාගේ පැමිනීම හර්කියුලිස්ගේ හීනමානය තවත් තීව්‍ර කලේය.

                                          නොරිස්සුම් සහගත බවක් හිතේ දරාගෙන මුත් හර්කියුලිස් නැන්දාට ආචාරශීලීව සැලකුවත්, ඇගේ සති අන්ත ආගමනයත්, නිවස දෙදරුම් කවමින් දෝංකාර දුන් ඇගේ  ගැඹුරු කට හඬත්, ඇට ක‍ටු තැලෙන තරම් තදට අත මිරිකා ගනිමින් ඇය කල ආචාර සමාචාරයත් ඔහු පිලිකුල් කලේ ටික කලකට පසු ඒවාට මුලුමනින්ම වෛර කිරීමට පටන් ගත්තේය.
       ඒ කෙසේ වුවත් එලිපිට නැන්දාට ඒ බැව් ඇඟවීමට තරම් දිරියක්  ඔහුට නොවීය.

                මේ කාලය අතරතුරදී දිගු කලක් අතින් අතට මාරුවී අකුරු බොඳවීම නිසා හරිහැටි කියවාගැනීමට පවා අපහසු තැපැල් ලිපිනයක් සහිත, ඇමේසන් වනාන්තරයෙන් යයි සැක කෙරුන උඩවැඩියා දන්ඩක් ඔහුට ලැබින.පලමු වරට දු‍ටු විට කිසිම සුවිශේෂත්වයක් පෙන්නුම් නොකල, රලුවට මිනිස් අතක හැඩය ගත්  අලයෙන් පරන පුස් ගඳක් හා සතියක් පමන පරන වූ විට කුනකින්  විහිදෙන  ආකාරයේ තද දුගඳක් හැමීය. එපමන උද්යෝගයකින් තොරවම  හර්කියුලිස් එය හරිත ගෘහයේ මුල්ලක හිටෙව්වේය.

         මුල් මස තුලදී පැළය කිසිම ජීවයක් පෙන්වූයේ නැත.නමුත් දිනක් අලුයම හර්කියුලිස් සිරිත් පරිදි හරිත ගෘහයේ රවුමක් යන විට, ලා කොල පාට චුට්ටන් දලු සිඟිත්තක් මෝදු වී ආලෝකය දෙසට ඇදෙන්නට පටන් ගෙන තිබිනි. ටික දිනකදී එහි වර්දන වේගය තීව්‍ර විය; ක්‍රමයෙන් මසින් පිරි මිනිස් බාහුවක ප්‍රමානයට කඳ විශාල විය.අනතුරුව කඳ මුදුනේ, වටේටම  කුඩා ගැටිති සමූහයක් හටගත් අතර ක්‍රමයෙන් ඒවා මහත් වීමට පටන් ගති.දැන් හර්කියුලිස්  වෙනදා පැලෑටිය දෙස බලන ඈලි මෑලි දුබල ගතිය හැරදා, නව  ප්‍රබෝධයකින් පැලයට නෙත් හෙලුවේ, අහම්බෙන් වුවද, නවතම උඩවැඩියා ප්‍රභේදයක් තම අතට පත්වී ඇති බව සක් සුදක් සේ ඔහුට ඒත්තු ගිය බැවිනි. ඔහුගේ සිත නවතම ආස්වාදයකින් පිරී    පැළයේ වැඩීම තවත් විස්මයජනක අතට හැරිනි.වැඩි පම්පෝරියකින් කිව නොහැකි වුනත් එය හර්කියුලිස්ට  වඩා උස ගියේය.එහි කඳ මුදුනේ තිබූ ගැටිතිද ඊට සමානුපාතිකව විශාල විය.ඒවා හර්කියුලිස්ට  පෙනුනේ කුමන මොහොතක හෝ මෝදු වී පුපුරා මල් පොකුරු නිරාවරනය කිරීමට සැරසෙන කොලපු සේය.
         
                                                          සමහර උඩවැඩියා පුශ්පවල ආයු කාලය ඉතාමත් කෙටි බව- සමහර විට පැයක් හෝ දෙකක් පමණ- දන්නා නිසා හර්කියුලිස් මේ දිනවල දවසේ වැඩිම කාලයක්  ගතකලේ  හරිත ගෘහයේය.නමුත් ඔහුගේ සියලුම නිරීක්ෂනයන් ව්්‍යර්ථ කරමින් කරමින් දිනක, මහ රෑ, රහසේම ඒ පෙළහර සිදු විය.

             උදෑසන බලන විට, උඩවැඩියා ශාකය මුදුනේ සිට පොලවට වදින තරමේ දිගට පහුරු අටක්, ගැටිති පුපුරා එලියට පැන තිබිණ. " මේක නම් මහ විස්මකර්ම වැඩක්. " හර්කියුලිස් මවිතව තමටම කියා ගත්තේය.

                                               ශාකයේ මේ අපූරු වෙනස තව දුරටත් නිරීක්ශනය කරමින්,හර්කියුලිස් සවස් කාලයේ පැලයට වතුර දමමින් සිටින විටදී ශාකය සඟවාගත් තවත් තුරුම්පුවක් එලියට දැම්මේය.              තමා දු‍ටුවේ මායාවක්ද, සත්්‍යයක්ද තේරුම්ගත නොහැකි තරම් නිමේශයකදී පැලය මොහොතකට සෙලවෙනවා වැන්නක් නෙත් ගැටිණි.           ඉතාමත් කල්පනාකාරීව ශාකය දෙස නෙත් නොහෙලා දිගටම බලා සිටියත් නැවත එවන්නක් සිදුවූයේ නැත.එහෙත්, සියුම් බියක සේයාවක් ඔහුගේ මනසට වැටිණි.

                                                   දින කිහිපයක් ගතවන විට ශාකයේ පහුරුවලට චලනය වීමේ හැකියාවක් ඇති බව හර්කියුලිස් නිරීක්ශනය කලේය.ඔහු ශාකය අසලින් ගමන් කරන විට අත් පහුරු ඔහු දෙසට හෙමින් පැද්දුනේබුදින්නට යමක් ඉල්ලන යාචකයෙකු මෙනි.එහි අහර සෙවීමේ සහජ ඉව මොනවට දෘෂ්යමාන විය.හර්කියුලිස්ගේ මනසේ යමක් ඇඳී නැති වී ගියේය.
                         " ඔව්මයි ! මං කොච්චර මෝඩද?මේ ගැන මට හිතන්න තිබුනෙ මුලින්මයි."
                        ඔහුට ඉබේටම කියවින. අනතුරුව ඔහුගේ දෙපා නතර වූයේ නාගරික පුස්තකාලයේය.ඔහු අඩ පැයකටත් වඩා කාලයක් H.G. Wells නැමැත්තෙකුගේ " උඩවැඩියා සුපුශ්පනය " නමැති රසවත් කෘතිය කියවීමට ගත කලේය..
                                      " මගෙ දෙවියනේ!"

            ඔහු තොල මතුලේය.තම ගොදුර,සිහි මුලා කරන සුවඳකින් යටපත් කිරීමට තරම් ශාකය තව දුරටත් මෝරා නොතිබුනත්,  ග්‍රන්ථයේ සඳහන් අනෙකුත් සියලුම කරුනු ශාකය සමග පෑහුනේය.හර්කියුලිස්   නිවසට පිය මැන්නේ  විඩාබරිත, වික්ශිප්ත  මනසකිනි.
               ඔහු හරිත ගෘහයේ දොර ඇර ඒ අපූරු ශාකය දෙස නෙත් හෙලීය.එහි පහුරුවල දිග ඔහු හිතින් ගනනය කලේය.අනතුරුව ආරක්ෂිත යයි හැ‍ඟෙන දුරකට විත් නතර විය. සෑහෙන වෙලාවක්  හොඳින් කල නිරීක්ශනයකින් පසුව එය ශාකයකට වඩා සතෙකුට හැඩහුරුකම් කියන්නාසේ පෙනී ගියේය.

         " මේක මොන තාලෙ ගහක්දයි දෙය්යො තමයි දන්නෙ. පොඩි test එකක් කරලම බලමු. "


                                                                         ශාකයේ හැසිරීම හා යාන්ත්‍රනය සොයා ගන්නා තෙක් හර්කියුලිස්ට  ඉවසුම් නැතිය.ඔහු හනිකට කුස්සියට දුව ගොස් ශීතකරනයෙන් මස් කැබැල්ලක් ගෙන, පරන කොස්සක් අගට ගැට ගසා, තමා මෝඩයෙක් සේ දැනුනත්,තම රුදුරු සුරතලුන්ට කෑම දෙන සිංහයින් මෙල්ල කරන්නකු සේ පරිස්සමින්, අඩියෙන් අඩිය පියවර තබමින් මස් කුට්ටිය සහිත කොස්ස උඩවැඩියාවට ළං කලේය.
                                     පරිසරය තත්පර කිහිපයක් නොසෙල් වී  බලා සිටියේය.අනතුරුව, ඕකිඩ් ශාකය සියුම් චලනයක් පෙන්වීමට පටන් ගති.ක්‍රමයෙන්, එය, ඔන්චිල්ලාවක් පදින කුඩා දරුවකු සේ පැද්දීමට පටන් ගත්තේය.
                     එක්වරම, ඇසිපිය හෙලන නිමේශයකින්, සත්වයා ඉදිරියට පැද්දී කොස්ස අග ඇති මස් කුට්ටිය පහුරුවලින් බදා අල්ලා ගත්තේ  හිත බියෙන් කීරි ගස්සවමිනි.තම    හදවත උර කුහරයෙන් පහලට වැටෙන්නා සේ ඔහුට දැනිණ.
                   කොස්ස අල්ලා ගෙන සිටි හර්කියුලිස්ට ඇදීමක් දැනුන නිසා ඔහු නැවතත් කොස්ස දෙස බැලුම් හෙලීය.
            විස්මයකි !
                  මස් කෑල්ල අතුරුදහන් ය.

 ඒ වෙනුවට සත්වයා පහුරුවලින් මස් කෑල්ල තම ඇඟට නොහොත් කඳට තද කරගෙන  සිටියේ සා පැටවකු ලහි ලහියේ බුදින්නට සැරසෙන විලෝපීයයෙකු සේය.තවත් මොහොතකින් සත්වයා තම චලන සියල්ලම නවත්වා, තම ගොදුර හොඳින්  දිරවා ගනු වස්,  නිසොල්මනේ ජීරන යුෂ නිපදවීමට පටන් ගත්තේය.පැය කිහිපයකට පසු මස් කුට්ටිය මතුපිට පෘෂ්ටයේ කුඩා, සුදු පනුවන් වැනි සියුම් මුල් ජාලයක් මතු විය.

             පසුදා උදෑසන වන විට ඌ මස් කුට්ටිය මුලුමනින්ම දිරවා හමාර කලේය.

           හර්කියුලිස්  භීතියෙන් ඇලී ගියේය.මේ මාංෂ භක්ශකයා කොතරම් බියකරු හා හානිකර නියැදියක් දැයි ඔහුට හැඟිණ. අසු වූවොත්, මිනිසකු බුදින්නට පවා ශක්තිමත් පහුරු දැන් එයට ඇත.කෝකටත් තෛලය කියා සෑහෙන තරම් දුරක සිට ශාකයට ජලය සැපයිය හැකි පයිප්ප පද්ධතියක්  සකස් කළ ඔහු, සත්වයාගේ ආහාර ඌ අසලට විසි කිරීමට පුරුදු විය.
 පැළය, දැන්, දිනකට අමු මස් කිලෝ එකක් පමන බුදින්නේය.එහෙත් එය "තව දුන්නොත් කඤ්ඤං ' ප්‍රතිපත්තියක සිටින බව  හර්කියුලිස් දනී.
                       හර්කියුලිස්ගේ  මර බිය, තමනට අවැසි නම්, ලෝකයේ සිටින ඕනැම උඩවැඩියා වවන්නෙකුට අභියෝග කර ජය ගත හැකි උඩවැඩියා නියැදියක් සතු වීමේ ජයග්‍රාහී සිතුවිල්ලෙන් යටපත් විය.
                                            මේ පුදුම සත්වයා දැනටමත් අඩි හයක් පමන උස නමුත් තවත් වැඩෙන්නේය.කෝකටත් කියා හර්කියුලිස් අනිකුත් සියලුම උඩවැඩියා පැල හා කැක්ටස් පැල ඒ අසලින් ඉවත් කළේය.
                    පැළය මනාව වැඩුන ස්නායු පද්ධතියකින් හා ඉතාමත් ප්‍රාථමික බුද්ධියකින් හෙබියේ, අලුත ඉපදුන බලල් පැටවකු සේ සිහින්, තියුනු තාරතාවකින් යුත් හඬක් පිට කලේය.

                                 මේ සියලුම පුදුමාකර දේවල් මෙසේ සිදු වෙද්දී, හෙන්රියාටා  නැන්දා ඇගේ රිවි දින බැහැ දැකීම්වලිනුත්, යවයක් බඳු හස්ත සමාචාරවලිනුත් සිරිත් පරිදි හර්කියුලිස් වෙහෙසට පත් කලාය.

                             කෙන්යාවේ සෆාරි දඩයම්වල යෙදීමට රුචි හෙන්රියාටා නැන්දා හර්කියුලිස්ගේ  උඩවැඩියා වගාව දෙස අවඥාවෙන් නෙත් හෙලුවේ යමෙකු තම විවේක කාලය   අඳුරු, මුස්පේන්තු හරිත ගෘහයක    ගත කිරීම ඇයට කිසිසේත්ම ප්‍රිය උපදවන දෙයක් නොවූ නිසාය. නමුත් හර්කියුලිස් නැන්දාගේ ලේ හලන, දරුනු, සිත් පිත් නැති සතුන් දඩයම මුලු හිතෙන් පිලිකුල් කල අතර ඇය පැමිනි  සෑම දිනකම ඇයට තේ පිලියෙල කරද්දී ඔහු දහස් වරක් කල්පනා කලේ ඒ තේ කෝප්පය වස ගන්නන්ට ඇත්නම් කොපමන හොඳද කියාය.
                පෙනිමෙන් හා හැසිරීමෙන් ගොරෝසු ගැහැනියක සේ පෙනුනද ඇතුලාන්තයෙන් හොඳ හිත ඇත්තියක වූ නැන්දා හර්කියුලිස් එසේ සිතන බව දැන ගත්තා නම් දුකට පත්වනු නොනුමානය.

                 

එක් සෙනසුරාදා දවසක,නැන්දාගේ පැමිනීමෙන් නොසන්සුන් වූ මනස, එකලස් කරගනු වස් ඔහු හරිත ගෘහයට ගෑටීය. අරමුනක් නොමැතිව මාංස භක්ශක ශාකය දෙස ඔහේ බලාසිටියදී, එක්වරම යම් සිතිවිල්ලක් ඔහුගේ සිත ආක්‍රමනය කලේය.
       ඔහු ශාකය දෙස නැවත බැල්මක් හෙලා, එහි පහුරු දැන් මිනිස් මාපටැඟිල්ලක් තරම් බැව් නිරීක්ශනය කලේය.ඔහුගේ සිතට වද දෙන කරුනෙන්  නිදහස් වීමට ශාකය පිටිවහලක් විය හැකි බැව් සිතත්ම ඔහුගේ හද ප්‍රීතියෙන් ඉපිල ගියේය.
   ඔහු වඩ වඩාත් රස විඳිනු වස්, ඒ සිතුවිල්ල මවා ගත්තේය. දඬු අඬු වන් ශාකයේ පහුරුවල එතුනු නැන්දා ඉන් බේරීමට අසාර්ථක ප්‍රයත්නයක් දරනු ඔහු මනසින් දු‍ටුවේය. ඒ වෙලාවේ නැන්දාගේ කෑගැසීම නෑසෙන තරම් දුරක සිටින බෑනාගේ පැමිනීම නිශ්පල එකක් වනු ඇති.
                           පොලිසියේ පැමිණීමත් නිරර්ථක එකකි. නමුත් මරණ පරික්ෂණයක් නම් නිසැකවම පැවැත්වෙනු ඇති.එතැනට පැමිනෙන බෑනාගේ ශෝකබරිත හැසිරීම හා කඳුලු තැවරුණ මුහුණ, මරණ පරීක්ෂක ගේ යම් සැකයක් ඇත්නම් එයද අතුගා දමනු නිසැකය!
     මලානික වූ හර්කියුලිස්ගේ  සිත, කාන්තාරයට වට අදිසි වැස්සකින් විකසිත වුන රමනීය පුශ්පයක් සේ,  පිබිදීමට පටන් ගත්තේය.ඔහු මාංශ භක්ශකයා තමනට ඇවැසි පරිදි පුහුනු කිරීම ඇරඹීය.


   දෙවන කොටස මෙතනින්.http://gimannivannie.blogspot.com/2013/06/part-2the-orchid-which-befriended-aunt.html

A translation of the short story, "The Reluctant Orchid" by Arthur. C. Clarke.

 කතාව දිග වැඩි කියා සිතුන නිසා ඉතිරි කොටස පස්සෙ පොස්ට් කරන්න හිතුවා. 

මම පීනපු හැටි

මගේ කලින් ලිපියේ, මා පීනීමට බිය බව ලිව්වෙමි.

      එයට හේතුවූ ත්‍රාසජනක කතාව ඔබට කීමට තමා දැන් සූදානම.(මට නම් ඉතින් ත්‍රාසජනකයි. ඔබට කොහොම වේවිද මන්දා? ඒත් ඉතින් මේක කියවන්නම වෙනවනෙ. නැත්නම් ඉතින් මම ආයෙ ඔය ගෙවල් පැත්තෙ එනව කියලයැ.)
                එකල මට වයස අවුරුදු පහක්, හයක් පමන ඇති. මගේ ඥාති සොයුරිය හා ඇගේ සොයුරන් සමග මා හවස නෑමට ගියෙමි. අම්මා ගෙදර සිටියේ නැත. සිටියා නම් මට හවස නෑමට  යන්න දෙන්නේ නැත.
               ගඟ ලඟ සිට අපේ ගෙදර පෙනේ.  සිරිත් පරිදි මගේ සොයුරන් හා සොයුරිය ගඟට පැන ජබු ගසමින් නෑමට  පටන් ගත්හ. මහ උජාරුවට  නෑමට ගියද, පීනීමට බැරි නිසා මම ගඟට බසින තැනම සිට කෝප්පයකින් නෑමට පටන් ගතිමි.
                                අය්යලාගේ හා නංඟිගේ සමච්චල් බැලුම් හා සිනා මැද කිසිත් නොදන්නා සේ නමුත්, හිතේ වේදනාවෙන්, කෝප්පයෙන් වතුර ඔලුවට හලා ගතිමි.
                    හිතේ වේදනාව, තාත්තා තවම මට පීනන්න නොඉගැන් වූ නිසාය. තාත්තා හා ග‍ඟේ නාන විට ඔහු මගේ කිහිල්ල යටින් අත යවා,මගේ හිස වතුරෙන් ඉහලට සිටින සේ බැලන්ස් කරගෙන  ගඟ වටේ මා රවුමක් ගෙනයයි. මම වීරයකුසේ අත් වතුරෙන් පහලට වැටෙන්න  සලස්වා, වතුරේ කකුල් ගසමින් යමි. සමහර දාට පියා, මා ඔහුගේ පිට උඩ තබාගෙන පීනයි.

      අනන්ත මහා ජල කඳක් අතර තව කෙනෙක්ගේ වාරුවෙන් වුව පීනන විට හිතට දැනෙන හැඟීම  මා විස්තර කරන්නේ කෙසේද?මා වාරු කරගෙන සිටින කෙනා ගැන මගේ ජීවිතයටත් වඩා විශ්වාසයක් තිබිය යුතු නොවන්නේද? ඔව්. මම මගේ පියා, මගේ ජීවිතයටත් වඩා විස්වාස කලෙමි.
                   සමහර සවස් කාලවල ඔහුට විවේකි ඇති විටකය,  පිහිනුම් පාඩම් දීම සිදු වූයේ.නමුත් සාමාන්යයෙන්ම වතුරට ඇති මගේ බිය නිසා පාඩම් ඉතාමත්  හිමීට සිදුවිය. මට හරි හැටි පීනන්නට  බැරිවීමේ වැ‍රැද්ද තාත්තා පිට දමා මම හිත සැහැල්ලු කර ගතිමි.
                                      " හිටපල්ලකො!, මමත් ඉගෙනගෙන ඇවිල්ලා පීනන්න. උඹලට තරු පෙනෙයි මම පීනන හැටි දැක්කම" මම ඊරිසියාවෙන් තොල මැතුරුවෙමි.
                මම ඇයට නීලියා කියන්නම්. නීලියා සබන්  ගෑමට   ගොඩට ආවාය.ඇය මගේ සුවඳ සබන් කැටය දෙස නෙත් කොනින් බැල්මක් හෙලා කාර්බලික් සබන් කැටය අතට ගත්තාය. මගේ ලක්ස් කැටය උජාරුවෙන් සබන් පෙට්ටියේ රෝස පාටට දිලිසුනේය. ඒ කාලයේත් ලක්ස් තිබිනි. ලක්ස් කොල එකතු කිරීම අපේ ප්‍රියතම විනෝදාංසවලින් එකක් විය.
                          කාර්බලික් සබන් දැන් වගේ මොඩිෆයි වී තිබුනේ නැත. එහි  සැර ගඳ මගේ නාස් පුඩු පසාරු  කරගෙන ගියේය. හො‍රැහින් මා දෙස බලමින් සබන් ගාන  නීලියා ගැන මගේ සිතේ සියුම් දුකක් ඉපිදිනි. ඇය  ඉඩ  ලැබුන හැම වෙලේම මා මෝඩයකු කල මුත්  මගේ ලක්ස් කැල්ල ඇ‍ඟේ ගෑමට ඈ තුල වූ ආසාව මට නොසලකා හැරීමට බැරි වුනේ සමහර සැතිරි ආක්‍රමනවලින් ඇය මා ගලවා ගත් නිසාය.
     (ඒ කාලයේ එවන් ආක්‍රමන බොහොමයකට මට මුහුන දීමට සිදුවිය.)
                                 මම ඇයට සබන් කෑල්ල දික් කලෙමි. මඳක් තෙපර බා සිට ඇය සබන් කැල්ල මගේ අතින් ගත්තාය මම සබන් කැටය දික් කර නැවත  අරගනියි කියා ඇය සිතුවා විය හැකිය.
                                              අනතුරුව එලඹියේ, ග‍ඟේදී මගේ ප්‍රියතම ක්‍රියාකාරකමය.මම අතින් නාසය මිරිකාගෙන, කටෙන් හුස්ම නොගෙන දියේ ගිලුනෙමි. ( ලැජ්ජයි තමයි. ඒත්  ඉතින් මෙහෙමවත් ගිලෙන්න එපැයි.) ඉමහත් ආස්වාදයක් ගෙන දුන් ඒ ක්‍රියාව ඉක්මනට නැවැත්වීමේ අදහසක් මගේ හිතේ කොහෙත්ම තිබුනේ නැත. නමුත් සිදුවීමට යන  අබග්ගය ගැන සුලු හෝ ඉඟියක් තිබුනා නම් ගොඩට දුවන්නේ එක පයින්ය. කරුමෙට එසේ නොවිනි.
                   කිහිප විටක්ම ගිලෙමින් උඩට මතුවූ මට, එක් අවස්තාවකදී උඩට මතුවීමට නොහැකි බවක් හැඟුනි.මම ඔලුව ගසා වතුරෙන් මතු වීමට තැත් කලෙමි. සිහි තබා ගන්න. මේ සියල්ල සිදුවුනේ නිමේශයකින්ය. නමුත් මා හට විස්තර කිරීමට සිදුවන්නේ සිත්තර පටියක මෙන් සීන් බයි සීන් ය.
                                              නිරායාසයෙන්ම මගේ අත්, හිස මතට ගියේය.නාසයට හා කටට වතුර යද්දී මම වියරුවෙන් මෙන් මගේ හිස  මත ඇතිබාධකය ඉවත් කිරීමට යත්න දැරුවෙමි.නමුත් යකඩයක් බඳු අත් දෙකක් මගේ හිස, වතුරේ ඔබාගෙන ඉන්නවා මට හැඟිනි.  මම  කෑගැසීමට තැත්කලෙමි. නමුත් වුනේ වතුර ඉහින් කනින් ගොස් තදබල කැස්සක් ඇතිවීමයි. කුඩා වුවද, මර බිය සැමට සමාන බැව් වැටහුනේ එදාය. මට  නිවැරදි තීරනයක් ගැනීමට තරම් හරි හැටි සිහි කල්පනාවක්  නොවුනත්, දිවි ගලවා ගැනීමට නම්  අර මාරක අත්  හිසෙන් ඉවත් කිරීම අත්යවශ්ය බව  මගේ මනස හදිසි විධානයක් දුන්නේය.

 මම දඟ කා, උඩ පැන, මගේ මුලු ජීව ශක්තිය යොදා අර මරනීය වේදනාවක් ගෙන දුන් අත් මගේ හිසෙන් ඉවත් කර, වතුරේ හිට ගත්තෙමි.
                         පෙවුන වතුර පෙනහැලිවලින් ඉවත් කිරීමට යත්න දරන  මගේ සිරුර  කිලි පොලා යද්දී,  මම ගල් ගැසී සිට ගත්තෙමි.

                         බොඳ වූ ඇස් ඇර බලන විට මා දු‍ටුවේ, අවඥා සහගතව සිනාසෙමින් මා දෙස බලා සිටින නීලියාගේ මුහුනයි.
     කුඩා හිතකට එවන් වයිරයක්  ඇතුලු වන්නේ කෙසේද? මම පිනූ ගමන්   නීලියාගේ  ඇඟ මගේ දරුනුම ආයුදයෙන් සිදුරු කලෙමි. මගේ දත්, ඇගේ අත් ගොබයේ එල්ලී සිටියේ කූඩැල්ලෙක් ලේ බොනවාක් මෙනි.
                               මගේ මර බිය, අධික ශෝකයක් බවට පරිවර්තනය විය. මට සිදුවූ අසාධාරනය ගැන පැමිනිලි කිරීමට අම්මා හෝ තාත්තා එතන නොසිටි නිසාත් මා අසරන වුනාක් වැනි හැඟීමක් මට ඇති වූ නිසාත්, අත් ගොබය සපා ගනිමින්ම මම යටි ගිරියෙන් කෑ ගසා  වැලපෙමින්, වෙඩි කෑ ඊරියක සේ උගුරෙන් අව්යක්ත හඬක් පිට කලෙමි.
          

                        නීලියාද යටි ගිරියෙන් විලාප තිබ්බාය. ඇගේ නෙත්වලින් වේදනාව උතුරා ගියේය.මා තල්ලු කර දැමීමට ඇය  උත්සාහ  කලද අසීමිත කෝපයකින් හා දුකකින්, ඇස්වලින් ගංගාවක් සේ ගලන කඳුලු වැල් අතරින් ඇගේ බාහුව ලේ පනින තරම්, තදින්  දත්වලින් තද කලෙමි.

                  මේ සිදුවීම ගැන නොදත් ඇගේ සොයුරෝ  සිරිත් පරිදි නානා ප්‍රකාර දේ කරමින් ග‍ඟේ විනෝද වුනහ. (ඔවුන් ගොඩට වඩා වැඩිපුර ඉන්නේ වතුරේය. මාමා, ඔවුන්ගේ පියා  ඔවුන්ට දඬුවම් කිරීමට ලැස්ති වන විටත් දුව ගොස් ගඟට පනිති.නැන්දා යමෙකුට කඩයට යාමට කියූ විටත් කොල්ලා නවතින්නේ ග‍ඟේය.අහල පහල අය දරුවන්ගේ නඩු හබ ගැන පැමිනිලි කිරීමට ආ විටත්  චුදිතයා බොහෝ විට නාන්න ගොස්ය.ග‍ඟේ ද ඔවුන්කරන්නේගොඩදී කරන දේමය. එනම් එකිනෙකා හා ගුස්ති ඇල්ලීමය.පිලිවෙලින්  අවුරුද්දක වයස් පරතරය ඇති කොල්ලෝ තුන් දෙනෙක් නැන්දා කොහොම මේච්චල් කලාදැයි  තාමත් මට නොහැ‍ඟේ.)
                                          අවසන, නොනවත්වා විලාප දෙන තම ආදරනීය නංගි පොඩ්ඩගේ කට හඬ ඔවුන්ගේ සවන් වැකිනි.නෑම පැත්තකට විසි කොට, දඩි බිඩි ගා ඔවුන් ගොඩට පැන, තම දයාබර සොයුරිය, ඇය සපාගෙන සිටින කොටි දෙනගෙන් වෙන් කලහ.කොටිදෙන ඔවුන්වත් කන තරම් ආවේගශීලිව සිටියත් කොලු නාම්බො තුන්දෙනෙකුට හානි කිරීමට තරම් ජවයක් ඇයට නොතිබුන බව කිව යුතුය. නැතිනම් අවස්තාවෙන් ප්‍රයෝජන ගෙන පරන කෙනෙහිලිකම්වලට වාඩුව ගැනීමට ඇගේ සිතේ නොතිබුනා නොවේ.
                                 ඔවුන් මගේ අත්වලින් ඇද, මා බිමට තල්ලු කලහ. පොපි මලක් සේ රතු පාට වුනු අත්ගොබය අනිත් අතින් අල්ලාගෙන, කඳුලු වගුරවමින් හඬන නීලියාව වඩාගෙන ඔවුන් ගෙදර ගියේ නැන්දාට කේලම කීමටය.( සමාවන්න. මේ උපමාව ගත්තේ මා කියවූ ඉන්ගිරිසි කවියකින්ය. "මිඩ් ටර්ම් බ්‍රේක් - සීමස් හීනි - නැතහොත් එය දන්නා අය මා කොපි කැට් කෙනෙක් යයි සිතීමට පුලුවන.)
                              මම  වැල්ලේ ඉඳගෙන  අඬමින්ම ඔවුන් යන දෙස බලා හිටියෙමි. මගේ කෝපය හා දුක ක්‍රමයෙන් තුනි විය. නමුත්  මට මුහුන දීමට සිදුවන නඩු විභාගය  හා තාත්තාගෙන් සිකුරටම ලැබෙන කෝ‍ටු පාර මතක් වන විට දුක පරයා බිය උඩට ආවේය. මම නැවත මඳක් ඇඬුවෙමි. අම්මා ගෙදර ඇවිත් ඇද්දැයි මම කර ඔසවා බැලුවෙමි. මා ඉන්නා තැනට අපේ මිදුල පෙනේ. අම්මා ආවා නම් අනිවාර්යයෙන්ම මා සොයනවාය. අම්මාට වෙන ලමයි නොසිටි නිසා ඉතින් කෝකටත් තෛලය මාය.පරිස්සම් කරන්න, ආදරේ කරන්න, ගහන්න, බනින්න, කඩේ අරින්න. මෙකී නොකී හැම දේටම.  
                                   නමුත්, මේ වෙලාවේ අම්මා සිටී නම් මට වාසියකි. මා හරි වුනත් වැරදි වුනත්, මේ වගේ ක්‍රියාවකට තාත්තා අනිවාර්යයෙන්ම දඬුවම් දෙන්නේය. ඔහු කියන්නේ විහිලු ඉවසීමට පුරුදු විය යුතු බවය. එයා නම් කියයි.මාර පුත්‍රයො එක්ක හැමදාම දුක් විඳින්න ඕනෙ මමනෙ. ඔවුන් තාත්තාට ඉතාමත් ආදරය කලහ. මාමේ කියා ඔවුන් නිතරම තාත්තා සොයාගෙන ආහ. ඔවුන් මට ගොඩක් රිද්දුවෙත්, තාත්තාගේ ආදරය මට වඩාත් ලැබෙන බව ඔවුන් දන්නා නිසාය. ඇයි? ඔවුන්ගෙ පියා? ඔබ ඇසීමට පුලුවන. අපෝ. එයා නම් මහ මුස්පේන්තුවෙක්.(ඒ වචනෙ විතරයි මට යොදන්න පුලුවන්.)
                                                    ඔහු  තම දියනියට හැර පිරිමි දරුවන් තිදෙනාට නිකරුනේ දඬුවම් කලේය. කිසි වැ‍රැද්දක් නැතිව වුනත් ඔවුන්ව ගස්වල බැඳ තැබීම ඔහුගේ විනෝදාංසය විය. එසේ කිරීමට කුමන හෝ සුලු  වැ‍රැද්දක් ඔහු සොයා ගනී. සමහර දාට මගේ පියා ‍රැ බෝවී ගෙදර එනතෙක්ම ඔවුන් ගස්වල බැඳ සිටිති. නැන්දා ඔවුන් ලිහීමට නොයයි. එසේ කලහොත් ඇයටද ගුටි බැට ලැබේ.
                                  දැන් සිතා බලන විට පියාගේ ආදරය නොලැබුන ඔවුන්, කරුනාවන්ත හිතක් ඇති, ඉවසිලිවන්ත,ආදරනීය මගේ  පියාගෙන් ආදරය බලාපොරොත්තු වීම යුක්තිසහගතය.  මගේ තාත්තා ඔවුන්ට ආදරේ නිසා ඔවුන්ගේ වැරදි පැමිනිලි කිරීම පලක් නැති ක්‍රියාවකි. එසේ කල හැම විටම මට ලැබෙන්නේ තරව‍ටුවකි. එය දන්නා නිසා ඔවුන්ගේ හිරිහැර වඩාත් උග්‍ර විය. නීලියා උව ත්මට මෙසේ කරන්නට ඇත්තේ ඒ  නිසා විය හැක.
                              මෙසේ  ගඟ ලඟ වැලි ගොඩේ අඬමින් සිටින මා හට චායාවක් නෙත ගැටිනි. අපේ ගෙට  පේන දුරින් සිටින ලොකු අම්මා (අම්මාගේ මව) කුමක් හෝ උවමනාවකට අපේ ගෙදර ඇවිත්ය.අම්මා නැති නිසා මා කුමක් කරන්නේදැයි බැලීමටයි ඇ පැමින ඇත්තේ. මා ගෙදර නැති නිසා ඇ ගඟ ලඟට පැමින ඇත.
                    ඇය දකිත්ම මා ඇඬිල්ල අලුත් කලෙමි. ඒවා පසුව මට පක්ශ සාක්කි බවට පත්වී තාත්තාගේ දඬුවමින් මා බේරා ගැනීමට ක්‍රියා කරයි.     
                     ලොකු අම්මා කාරනය ඇසුවාය. අනතුරුව වැඩි යමක් නොකියාම මා ඇගේ ගෙදර කැ‍ටුව ගියාය. අම්මා එනතෙක් මා එහි සිටි අතර ‍රැ බෝවී තාත්තාත් ආ පසු, මව හා පියා මහ ගෙදර ආහ. එයසිරිත් පරිදි සිදුවන දෙයකි. (මට සිදු වූ ඉතාමත්ම ත්‍රාසජනක අත්දෙකීමක්  මෙහිදී මට මතක්වේ. එයත් ලඟදීම ලියන්නම්. )        

 ලොකු අම්මා ඔවුනට කුමක් කීවාදැයි මම නොදනිමි. නමුත් ඉන් පසු අම්මා කිසිම විටක මා තනිකර කොහේවත් ගියේ නැත. යනවා නම් මා ලොකු අම්මා හා පුන්චා බාරයට පත්වේ. එය නම් සැබෑ සිර දඬුවමකි. වෙනදාට නම් අම්මා සුලු උවමනා සඳහා පිටට යනවිට නැන්දා මා බලාගනී. එවන් අවස්තාවකය මේ සිද්ධිය වුනේ.
     
 පසු දිනක, තාත්තා මා හා සෙල්ලම් කරමින් ඉන්නා විටක ඔහු මට මගේ සොයුරු සොයුරියන් සමග සිටිය යුතු ආකාරයත්, ඔවුන්ගේ පියා ඔවුන්ට ආදරය නැති නිසා අප ඔවුන්ට අනුකම්පා කල යුතු බවත් ,ඔවුන් සමග සාමයෙන් සිටිය යුතු බවත් පවසා, කුඩා දේ පවසා  අම්මාගේ හිත අවුල් නොකරන ලෙසත් මට කීවේය. අම්මා ඔවුන් සමග හිත නොහොඳින් පසු වූ බව මා දැන ගත්තේ පසුවය.  (අපේ දබර නිසා. එකට හතරයිනෙ!)ඒ නොහොඳ නෝක්කඩුව අපේ ජීවිත නොසිතූ විරූ ලෙස වෙනස් කෙරීය. ඒ විස්තරත් පසුවට.

            මා නිදි යයි සිතා මගේ ඇඳේ ඉඳගෙන අම්මා හා පුංචා කල කතා බහකට ඇහුම්කන් දී, තාත්තා මගේ  සිද්ධිය ගැන නැන්දාට දොස් පැවරූ බව දැන ගතිමි. කුඩා නීලියා බරක් පතලක් නොදැන එසේ කලත්, ඉන් මගේ ජීවිතයට හානියක් වීමට බොහෝ දුරට ඉඩ තිබිනි. දරුවන් ගැන වඩා අවදානයක් යොමුනොකල නිසාය තාත්තා නැන්දාට බැන්නේ.
                        ඒ සිද්ධියෙන් පසුව ඔවුන් පුරුදු ලෙස ඇසුරු කිරීමට මට ඉඩ නොලැබිනි. ඉන් වසර කිහිපයකට පසුව මා පියා ඔහුගේ තාත්තා සමග වාසය කිරීමට ගියේය. නමුත් මගේ ඉගෙනීමේ කටයුතුවලට  බාධා වෙන නිසා මා මෙහි දමා යාමට ඔවුන් තීරනය කලහ.

                  මා ලොකු අම්මාගේ බාරයට පත් විය.සමහර විට මා ගෙදර තනිව සිටින විට නැන්දාගේ දරුවන් සමග මා සෙල්ලම් කල හැටි, කුස්සියෙන් හොරෙන්කෑ හැටි මතක් වන විට සිතට දුකක් දැනිනි. කුඩා වුවත්, මේ ගැටලුව දුර දිග යාමට මාත් වගකිව යුතු බව මට ඉවෙන් වගේ හැඟිනි.නමුත් ඒ සිදුවීම නම් කුඩා මට කිසිසේත් සිතේ සඟවාගත හැකිවූවක් නොවේ.

                              ඔන්න ඔහොමයි මම ග‍ඟේ නෑවේ. ඉන් පසුව කිහිප විටක්ම මා පීනීමට උත්සාහ කලද, එක්වරම අර සිදුවීම සිහියට එයි. එවිට මගේ මුලු ඇඟම හිරි වැටී යනවාක් සේ දැනේ. පසුව මම උත්සාහය මුලුමනින්ම අත් හැර දැම්මෙමි.වැහිඩිටියෙක් වූ පසු, ඒ නොහැකියාව නිසා මට බොහෝ අපහසුතාවලට හා ලැජ්ජාවන්ට මුහුන දීමට සිදුවිය.

 නමුත් මේ සිද්ධිය මම කිසිවෙකුට නොකිව්වෙමි. එය මගේ සැමියාවත් දන්නවාදැයි සැක සහිතය. නමුත් දැන් ඔබ සැම එය දනිත්. ඉඳින් මා කෝප්පයෙන් නානවා ඔබ දු‍ටුවොත් මට සිනා නොවෙතැයි සිතමි.

       

                 

                 


                 


                 


                   

                   


                   


                 


        

මගේ දිවිය ඔබේය

මට මතක ඇතිදා සිට ගිං ඔය මගේ තනියට සිටියාය.  කුඩා කල මා හැදීවැඩුනේ ගිං ඔය අසබඩ  කුඩා නිවසකය.  එකල ගං ඉවුරේ සිට මගේ ඥාති සොයුරන් තිදෙනා හා  මා හා සම වයසේ පසුවූ මගේ ඥාති සොයුරිය දිය බුං ගසනවා විස්මය පිරි දෙනෙතින් බලා සිටියෙමි. මගේ පියාගේ වැඩිමල් සොයුරිය වාසය කලේ අපට  යාබද නිවසේය. එබැවින් මගේ මව හා නැන්දා උයා පිහා අහවර වීමෙන් අනතුරුව අප සැම කැ‍ටුව ගඟට යන්නෝය.මව හා නැන්දා රෙදි සේදීම අරඹන අතර ඉතිරි සැමෝම දියට පනිති.මා විතරක් ගං ඉවුරේ ඉතුරුවේ.(ගිං ඔය අසල හැදී වැඩුනත් මට පීනීමට බැරිය. එය ත්‍රාසජනක කතාවකි. පසුව කිවීමට බලාපොරොත්තු වෙමි.)

                             හවස් කාලයේ සැවොම නිදියන විට මම ගං ඉවුරේ වාඩිවී ගඟ දෙස බල සිටීමට පුරුදුවී සිටියෙමි. නැතහොත් ගං ඉවුර දිගේ ඇවිද ගොස් කිරල ගෙඩි අහුලා කැවෙමි. 

                         
සමහර දිනවල අය්යලා ඔරු පදින විට මර බියෙන් වුවද  එහි වාඩිවී ගියෙමි.

        මා තරමක් ලොකුවූ විට සීයා සමග දැල් ගසා මාලු ඇල්ලීමට ගියෙමි. (මාලු ඇල්ලුවේ මා නොව සීයාය. මම ඉස්සන් හා මාලුන් එකතු කලෙමි.) 

            සමහර දාට ආච්චි සමග පන් කැපීමට ගියෙමි. ආච්චීට ලස්සනට පැදුරු විවීමට පුලුවන.

  යාලුවන් නොසිටි, කුඩා කල සිටම කුලැටි, ලැජ්ජාශීලි ලමයෙකුවූ මා තනිකම පාලුව මකා ගත්තේ ගඟ සමීපයේ ගැවසෙමිනි.මා හා කතා නොකලත් ගඟ මා තේරුම් ගත්තා යයි මට සිතේ. තනිකම මැකීමට ස්වභාව ධර්මයේ පිහිට පැතිම නිසා  එහි මිහිර  මගේ චිත්ත  සන්තානයේ ගැඹුරට කිඳා බැස්සේය.

             මා කියවීමට හා ලිවීමට හුරු වුනේත්, ස්වභාවධර්මයේ ලස්සන රස විඳිය හැකි මනසක් ඇතිවුනේත්  ගඟ අසබඩ ගතකරමින් මා ලබාගත්  අත්දැකීම් නිසාය. 

 දිය පහරක ඇති මිහිරියාව, පිවිතුරු බව හා  විඩාබරිත සිත් සතන් සනහාලීමේ ගුනය මා ගිනිය නොහෙන වාරයක් පසක් කොටගෙන ඇත්තෙමි. 

  එබැවින් මගේ නව බ්ලොගය "ගිං ඔය අද්දර" කියා නම් කිරීම වඩාත් සුදුසු යයි ඔබ නොසිතන්නේද? 

ආයුබෝවන්, බ්ලොග් මිතුරු මිතුරියනි,

                                                                                   අපේ කෝරලේගේ යෝජනාවක් මත ඩුඩ්ගේ උපදේශකත්වයෙන් අරඹන මේ බ්ලොගය ඔබ සැම හා නිදහසේ අදහස් හුවමාරු කරගැනීමට  උපකාරී වේ යයි සිතමි. මෙම බ්ලොගය වඩාත් ආකර්ශනීය එකක් කිරීමට ඔබේ උදව් හා යෝජනා ඉත සිතින් බලාපොරොත්තු වෙමි. එමෙන්ම මගේ  භාෂා දෝශ  නිවැරදි කරගැනීමටත් ඔබේ උපකාර පතමි. 






                මගේ දියත්තෙන් පා දොවා ගැනීමට ඔබ කැමතිද? එසේ නම් එක්වන්න මා සමග.